استرجاع: تفاوت میان نسخه‌ها

*در اصطلاح، این کلمه به گفتن {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گفته می‌شود ما برای خدا و از سوی اوییم و به سوی او باز می‌گردیم و کسی که با مصیبتی یا خبر مرگی مواجه شود، آن را بر زبان جاری می‌کند و با حکایت از اینکه بازگشت همه به سوی خداست، بر داغ خویش یا دیگری تسکینی می‌دهد. درباره استرجاع هنگام مصیبت،احادیثی است، ازجمله [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|ما من مؤمن یصاب بمصیبة فی الدنیا فیسترجع عند مصیبته و یصبر حین تفجاه المصیبة،الا غفر الله له ما مضی من ذنوبه الا الکبائر التی اوجب الله علیها النار}}<ref>وسائل الشیعه،ج ۲،ص ۸۹۸</ref> هیچ مؤمن مصیبت زده‌ای در دنیا نیست که هنگام مصیبت، {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گوید و بر مصیبت ناگهانی شکیبا باشد، مگر آنکه خداوند گناهان گذشته‌اش را می‌بخشاید، مگر گناهان کبیره که خداوند بر آنها وعده دوزخ داده است. [[امام حسین]]{{ع}} بارها در طول راه [[کربلا]] و در خود کربلا و [[عاشورا]] این جمله را بر زبان راند. از جمله هنگام شنیدن خبر شهادت [[مسلم بن عقیل]] در منزلگاه "زرود"، و نیز شبی که در قصر بنی مقاتل منزل کرده بودند، [[علی اکبر]] این جمله را مکرر از پدر شنید. چون علت آن را پرسید، [[امام حسین|سید الشهدا]] فرمود: در خواب دیدم که صدایی می‌گوید: این قافله به سوی مرگ می‌رود...<ref>مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۲۷، عوالم(امام حسین)، ص ۲۳۰</ref> پیش از آن در مدینه نیز هنگام گفتگو با مروان حکم، [[امام حسین]]{{ع}} ضمن بیان فاجعه بار بودن خلافت یزید، {{عربی|انا لله و انا الیه راجعون}} گفت<ref>عوالم، ص ۱۷۵</ref>. این اعتقاد، یعنی از اویی و به سوی اویی هم زندگی را بر انسان می‌سازد و از بند تعلقات می‌رهاند، هم مرگ را هموار و پذیرفتنی می‌کند و او را به منزلگاه ابدی مشتاق می‌سازد و تنها نفس‌های مطمئنه در برابر مصیبت‌ها و داغ شهیدان، آرامش دارند مرگ را کوچیدن به خانه همیشگی و جوار خدا می‌دانند<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]] صفحه ۵۱.</ref>.