بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میفرمایند: {{متن قرآن' به 'میفرماید: {{متن قرآن') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
*در [[فرهنگ اسلامی]] در مورد چشمپوشی از خطای دیگران توصیههای فراوانی شده است. برخی مواقع باید در برابر خطاهای دیگران تغافل ورزیده، خود است را بیخبر نشان داد، به گونهای که آنان [[خیال]] کنند وی خطای آنان را ندیده است. البته باید دقت داشت چشمپوشی از [[خطا]] و [[قاطعیت]] هر دو به جا باشد<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص:۳۱۸.</ref>. | *در [[فرهنگ اسلامی]] در مورد چشمپوشی از خطای دیگران توصیههای فراوانی شده است. برخی مواقع باید در برابر خطاهای دیگران تغافل ورزیده، خود است را بیخبر نشان داد، به گونهای که آنان [[خیال]] کنند وی خطای آنان را ندیده است. البته باید دقت داشت چشمپوشی از [[خطا]] و [[قاطعیت]] هر دو به جا باشد<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص:۳۱۸.</ref>. | ||
*[[امام سجاد]]{{ع}} در [[رساله حقوق]] در خصوص [[حق]] سالمندان میفرمایند: "او را [[احترام]] کنی... نابخردانه با او برخورد نکنی. چنانچه او [[جهالت]] ورزیده، [[تحمل]] کنی...". | *[[امام سجاد]]{{ع}} در [[رساله حقوق]] در خصوص [[حق]] سالمندان میفرمایند: "او را [[احترام]] کنی... نابخردانه با او برخورد نکنی. چنانچه او [[جهالت]] ورزیده، [[تحمل]] کنی...". | ||
*یکی از مصادیق [[احترام]] این است که هرگز با او [[دشمنی]] نورزی، چرا که به طور طبیعی انسانی که عمری از او گذشته، انتظارات و توقعات بیشتری از دیگران پیدا میکند و ممکن است به [[دلیل]] داشتن این [[روحیه]] طبیعی، همیشه خود را از دیگران طلبکار ببیند، که گاهی منتهی به [[عداوت]] و [[دشمنی]] و [[مخاصمه]] و درگیری میشود.[[امام]]{{ع}} میفرمایند چون احتمال دارد این [[روحیه]]، او را به سمت و سوی درگیری با دیگران بکشاند، طبعاً [[احترام]] او اقتضا میکند که دیگران با او درگیر نشوند<ref>امام سجاد{{ع}}، رساله حقوق، ترجمه و شرح علی محمد حیدری نراقی، ص۵۱۸.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص:۳۱۹.</ref>. | *یکی از مصادیق [[احترام]] این است که هرگز با او [[دشمنی]] نورزی، چرا که به طور طبیعی انسانی که عمری از او گذشته، انتظارات و توقعات بیشتری از دیگران پیدا میکند و ممکن است به [[دلیل]] داشتن این [[روحیه]] طبیعی، همیشه خود را از دیگران طلبکار ببیند، که گاهی منتهی به [[عداوت]] و [[دشمنی]] و [[مخاصمه]] و درگیری میشود.[[امام سجاد]]{{ع}} میفرمایند چون احتمال دارد این [[روحیه]]، او را به سمت و سوی درگیری با دیگران بکشاند، طبعاً [[احترام]] او اقتضا میکند که دیگران با او درگیر نشوند<ref>امام سجاد{{ع}}، رساله حقوق، ترجمه و شرح علی محمد حیدری نراقی، ص۵۱۸.</ref><ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص:۳۱۹.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== |