ایام الله: تفاوت میان نسخه‌ها

۸٬۶۱۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۶ مارس ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
*در [[قرآن]]، [[خداوند]] [[حضرت موسی]] را [[فرمان]] می‌دهد که "ایام الله" را برای [[قوم]] خود یادآوری کند{{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ}}<ref>و به راستی موسی را با نشانه‌های خویش فرستادیم (و گفتیم) که قومت را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون بر و روزهای خداوند را به آنان گوشزد کن، بی‌گمان در آن نشانه‌هایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است؛ سوره ابراهیم، آیه ۵.</ref>.
*در [[قرآن]]، [[خداوند]] [[حضرت موسی]] را [[فرمان]] می‌دهد که "ایام الله" را برای [[قوم]] خود یادآوری کند{{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ}}<ref>و به راستی موسی را با نشانه‌های خویش فرستادیم (و گفتیم) که قومت را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون بر و روزهای خداوند را به آنان گوشزد کن، بی‌گمان در آن نشانه‌هایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است؛ سوره ابراهیم، آیه ۵.</ref>.
*در [[نهج البلاغه]] نیز [[حضرت علی]] {{ع}} به یکی از [[کارگزاران حکومتی]] خود در [[مکه]] می‌‌نویسد که در کنار برپایی [[فریضه]] [[حج]]، "ایّام الله" را به یاد [[مردم]] آورد<ref>نهج البلاغه (فیض الاسلام)، نامه ۶۷.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۹.</ref>.
*در [[نهج البلاغه]] نیز [[حضرت علی]] {{ع}} به یکی از [[کارگزاران حکومتی]] خود در [[مکه]] می‌‌نویسد که در کنار برپایی [[فریضه]] [[حج]]، "ایّام الله" را به یاد [[مردم]] آورد<ref>نهج البلاغه (فیض الاسلام)، نامه ۶۷.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۹.</ref>.
==ایام الله در فرهنگ‌نامه مهدویت==
*روزهای بزرگ [[تاریخی]]، هنگام پیدایش رحمت‌‏ها یا بلاهای ویژه‏<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.
*ایام جمع یوم، به معنای روز است و برای بزرگداشت حوادثی که در روزهایی خاص رخ داده است - اعم از [[نعمت‌‏ها]] و [[بلاهای الهی]]- ایام [[ظهور]] آن‏ها به [[خدا]] نسبت داده می‏‌شود. این واژه ترکیبی فقط دو بار در [[قرآن کریم]] به صراحت آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>:
#[[خداوند]]، پس از آنکه یکی از [[وظایف]] [[حضرت موسی]]{{ع}} را خارج کردن [[قوم]] خود از [[تاریکی]] به [[روشنایی]] می‏‌شناساند به یکی دیگر از مأموریت‏‌های مهم آن [[حضرت]]، یعنی یادآوری روزهای [[خدا]] "[[ایام اللّه]]" به [[قوم]] خود اشاره کرده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ }}<ref> و به راستی موسی را با نشانه‌های خویش فرستادیم (و گفتیم) که قومت را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون بر و روزهای خداوند را به آنان گوشزد کن، بی‌گمان در آن نشانه‌هایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است؛ سوره ابراهیم، آیه: ۵.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.
#[[پروردگار]]، در خطابی به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به روش برخورد [[مؤمنان]] با [[کافران]] اشاره کرده و از آن‏ها می‌‏خواهد از کسانی که روزهای سخت و ناگوار [[خدا]] "[[ایام اللّه]]" را [[باور]] ندارند، درگذرند، تا [[خداوند]] خود سزای [[کردار بد]] ایشان را بدهد: {{متن قرآن|قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref> به مؤمنان بگو، از کسانی که به «روزهای خداوند» امیدی  ندارند درگذرند تا (خداوند، هر) قومی را برابر با کارهایی که می‌کرده‌اند کیفر دهد؛ سوره جاثیه، آیه:۱۴.</ref>
*[[خداوند]] سبحانه و تعالی در [[آیه]] نخست، به یکی از مأموریت‏‌های بزرگ [[حضرت موسی]]{{ع}} اشاره کرده، می‌‏فرماید: تو موظفی [[ایام الهی]] و روزهای [[خدا]] را به یاد [[قوم]] خود بیاوری. به طور [[مسلم]]، همه روزها، ایام [[خداوند]] است؛همان‏گونه که همه مکان‏ها متعلق به [[خدا]] است. اگر مکان خاصی به نام بیت اللّه "[[خانه خدا]]" نامیده شد، [[دلیل]] بر ویژگی آن است. همچنین عنوان "[[ایام اللّه]]" اشاره به روزهای مخصوصی است که امتیاز و [[روشنایی]] و درخشش فوق العاده‏ای دارد. به همین سبب [[مفسران]]، در [[تفسیر]] آن، احتمالات مختلفی داده‏اند؛ برخی گفته‌‏اند: اشاره به روزهای [[پیروزی]] [[پیامبران پیشین]] و امت‏های [[راستین]] آنان و روزهایی است که گونه‌‏های [[نعمت‏های الهی]] بر اثر شایستگی‌‏ها شامل حال آن‏ها است. عده‌‏ای گفته‏‌اند: اشاره به روزهایی است که [[خداوند]] سبحانه و تعالی [[اقوام]] [[سرکش]] را به زنجیر [[عذاب]] می‌‏کشید و طاغوت‏ها را با یک [[فرمان]] درو می‌‏کرد؛ گروهی نیز به هر دو قسمت اشاره کرده‌‏اند؛ اما اصولا نمی‌‏توان این تعبیر گویا و رسا را محدود ساخت. "[[ایام اللّه]]"، تمام روزهایی است که دارای عظمتی در [[تاریخ]] [[زندگی]] [[بشر]] است. هر روز که یکی از فرمان‌‏های [[خدا]] در آن چنان درخشیده که بقیه امور را تحت الشعاع خود قرار داده، از [[ایام اللّه]] است.
*هرروز که فصل تازه‏‌ای در [[زندگی]] انسان‏ها گشوده و درس عبرتی به آن‏ها داده شده است و [[ظهور]] و [[قیام]] [[پیامبری]] در آن بوده یا [[طاغوت]] و [[فرعون]] گردن‏کشی در آن به قعر دره نیستی فرستاده شده، و خلاصه هرروز که [[حق]] و عدالتی برپا شده و [[ظلم]] و بدعتی خاموش گشته است، همه آن‏ها از [[ایام اللّه]] است<ref>  ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۰، ص ۲۷۱- ۲۷۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.
*در روایاتی که از [[امامان معصوم]]{{عم}} به ما رسیده، "[[ایام اللّه]]" به روزهای گوناگونی [[تفسیر]] شده است؛ [[امام باقر]]{{ع}} فرموده است: "[[ایام اللّه]] سه روز است؛ روزی که [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] خواهد کرد و روز بازگشت برخی از مردگان و [[روز رستاخیز]]"<ref> {{عربی|" أَيَّامُ‏ اللَّهِ‏ ثَلَاثَةٌ يَوْمُ‏ يَقُومُ‏ الْقَائِمُ‏ وَ يَوْمُ‏ الْكَرَّةِ وَ يَوْمُ‏ الْقِيَامَةِ‏ ‏‏‏‏"}}؛ شیخ صدوق، الخصال، ص ۱۰۸، ح ۷۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.
*روشن است که این‏گونه [[احادیث]] [[دلیل]] بر انحصار نیست؛ بلکه [[بیان]] قسمتی از مصداق‏های روشن است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۰۲ - ۱۰۴.</ref>.
==[[ایام الله]] در موعودنامه==
*در [[آیه]] پنجم [[سوره]] [[مبارکه]] [[ابراهیم]] آمده است: {{متن قرآن|...وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ}} از [[امام محمد باقر]] {{ع}} [[روایت]] است که "[[ایام الله]]" سه روز است: روز [[قیام قائم]] {{ع}}، روز [[رجعت]] و [[روز قیامت]]<ref>ینابیع المودّه، ج ۳، ص ۲۴۲.</ref>. این [[حدیث]] به همین تعبیر از [[امام صادق]] {{ع}} نیز [[روایت]] شده است<ref>المحجّة، ص ۱۰۸.</ref>. و در [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم]] [[قمی]] نیز آمده که "[[ایام الله]]" سه روز است: روز [[قیام قائم]] {{ع}}، روز [[مرگ]] و [[روز رستاخیز]]<ref>خصال صدوق، ص ۱۰۸؛ تفسیر صافی، ج ۴، ص ۲۲۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۷.</ref>.


==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
خط ۴۰: خط ۲۷:
{{پانویس2}}
{{پانویس2}}


{{امام مهدی}}
[[رده:امام مهدی]]
[[رده:ایام الله]]
[[رده:ایام الله]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل]]
۱۱۵٬۱۸۴

ویرایش