جز
جایگزینی متن - ']] صفحه ' به ']]، ص'
جز (جایگزینی متن - 'رده:اتمام لینک داخلی' به '') |
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه ' به ']]، ص') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
آنان با استناد به این دو [[حدیث]] یکباره دست از هر گونه فعالیت‌های مبارزاتی و [[سیاسی]] [[علیه ]][[حکومت]] وقت برداشتند و [[معتقد]] بودند که [[تشکیل حکومت]] فقط از [[شئون امام]] [[معصوم]]{{ع}} است، و می‌گفتند: «هرگاه شما یک شخصی که از هوی و [[هوس]] دور بود و به هیچ وجه حب ریاست و شهرت و [[غضب]] و [[تمایلات]] نفسی نداشت و از هر گونه [[خطا]] مصون بود، ما هم به میدان می‌آییم و به [[خاک]] پایش می‌افتیم و همه [[روحانیون]] قربان [[خاک]] پایش می‌شویم!!». | آنان با استناد به این دو [[حدیث]] یکباره دست از هر گونه فعالیت‌های مبارزاتی و [[سیاسی]] [[علیه ]][[حکومت]] وقت برداشتند و [[معتقد]] بودند که [[تشکیل حکومت]] فقط از [[شئون امام]] [[معصوم]]{{ع}} است، و می‌گفتند: «هرگاه شما یک شخصی که از هوی و [[هوس]] دور بود و به هیچ وجه حب ریاست و شهرت و [[غضب]] و [[تمایلات]] نفسی نداشت و از هر گونه [[خطا]] مصون بود، ما هم به میدان می‌آییم و به [[خاک]] پایش می‌افتیم و همه [[روحانیون]] قربان [[خاک]] پایش می‌شویم!!». | ||
آنان با این روش [[اعتقادی]] در [[انقلاب]] نیز با حرکت‌های [[سیاسی]] هم‌سو نبودند و به [[مخالفت]] با طرفداران [[امام]] می‌پرداختند. آنان با [[ولایت فقیه]] و [[تفکر]] [[سیاسی]] [[امام خمینی]] به [[مخالفت]] برخاستند و [[معتقد]] بودند که [[امام زمان]]{{ع}} باید بیاید و این امور را [[اصلاح]] کند و ما نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم، در نتیجه در بسیاری از پیشامدهای پیش از [[انقلاب]] هیچ حرکت اعتراض‌آمیزی نداشتند و با [[تحمل]] [[ظلم‌ها]] و [[سکوت]] به [[انتظار ظهور]] می‌نشستند. آنان در سال ۱۳۶۲ در پی [[سخنان امام]] خمینی، تمام فعالیت‌های علنی خود را تعطیل کردند و به فعالیت‌های زیر پرده پرداختند. پس از [[انقلاب]] این [[تفکر]] در محافل [[علمی]] و دانشگاهی به نقد و بررسی پرداخته شد و بسیاری از طرفداران [[انجمن حجتیه]] به [[انقلاب]] پیوستند و اکنون ما عناصر زیادی از اعضای سابق این انجمن را در پست‌های کلان مملکتی می‌بینیم. این [[عقاید]] در جای خود در میان صاحب‌نظران بسیار مورد [[گفتگو]] قرار گرفته است<ref>برگرفته از سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی، موعود نامه: ص ۲۷۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] | آنان با این روش [[اعتقادی]] در [[انقلاب]] نیز با حرکت‌های [[سیاسی]] هم‌سو نبودند و به [[مخالفت]] با طرفداران [[امام]] می‌پرداختند. آنان با [[ولایت فقیه]] و [[تفکر]] [[سیاسی]] [[امام خمینی]] به [[مخالفت]] برخاستند و [[معتقد]] بودند که [[امام زمان]]{{ع}} باید بیاید و این امور را [[اصلاح]] کند و ما نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم، در نتیجه در بسیاری از پیشامدهای پیش از [[انقلاب]] هیچ حرکت اعتراض‌آمیزی نداشتند و با [[تحمل]] [[ظلم‌ها]] و [[سکوت]] به [[انتظار ظهور]] می‌نشستند. آنان در سال ۱۳۶۲ در پی [[سخنان امام]] خمینی، تمام فعالیت‌های علنی خود را تعطیل کردند و به فعالیت‌های زیر پرده پرداختند. پس از [[انقلاب]] این [[تفکر]] در محافل [[علمی]] و دانشگاهی به نقد و بررسی پرداخته شد و بسیاری از طرفداران [[انجمن حجتیه]] به [[انقلاب]] پیوستند و اکنون ما عناصر زیادی از اعضای سابق این انجمن را در پست‌های کلان مملکتی می‌بینیم. این [[عقاید]] در جای خود در میان صاحب‌نظران بسیار مورد [[گفتگو]] قرار گرفته است<ref>برگرفته از سایت مرکز اسناد انقلاب اسلامی، موعود نامه: ص ۲۷۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۲۵.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||