←هدفمندی]]
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==اصول مدیریت زمان== | ==اصول مدیریت زمان== | ||
===هدفمندی | ===هدفمندی=== | ||
*[[هدف]] عبارت است از آن [[حقیقت]] مطلوب که [[اشتیاق]] وصول به آن، محرک [[انسان]] به انجام دادن [[کارها]] و [[انتخاب]] وسیله‌هایی است که آن [[حقیقت]] را قابل وصول می‌کند. تعیین [[هدف]]، مقدمه [[برنامه‌ریزی]] و اجراست. [[انسان]] بدون [[هدف]] در [[زندگی]] سرگردان است و نمی‌تواند تصمیم [[درستی]] در ارتباط با امور خویش بگیرد. | *[[هدف]] عبارت است از آن [[حقیقت]] مطلوب که [[اشتیاق]] وصول به آن، محرک [[انسان]] به انجام دادن [[کارها]] و [[انتخاب]] وسیله‌هایی است که آن [[حقیقت]] را قابل وصول می‌کند. تعیین [[هدف]]، مقدمه [[برنامه‌ریزی]] و اجراست. [[انسان]] بدون [[هدف]] در [[زندگی]] سرگردان است و نمی‌تواند تصمیم [[درستی]] در ارتباط با امور خویش بگیرد. | ||
*[[امام]]{{ع}} به این موضوع توجه داشته و آسیب‌های آن‌را نیز مورد بررسی قرارداده است. حضرتش در [[نامه]] ۳۱ [[نهج البلاغه]] [[فرزند]] خویش را "آرزومند دست‌نایافتنی‌ها" توصیف می‌کند. مقتضای سن [[جوانی]] [[آرزوهای دور و دراز]] است که [[انسان]] را در پرده [[غفلت]] فرو می‌برد. [[امام]] از آرزوهای دست نایافتنی به توشه مردگان تعبیر می‌کند و می‌فرماید: زیان‌کارترینِ [[مردم]] از نظر [[داد و ستد]] و ناامیدترینِ آنها در کوشش، مردی است که تنش را در جست‌وجوی آرزوهایش فرسوده کند، امّا [[بخت]] یارش نشود، پس با آن [[حسرت]] از [[دنیا]] رود و با سنگینیِ [[گناه]] به سرای باقی شتابد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۲</ref>. | *[[امام]]{{ع}} به این موضوع توجه داشته و آسیب‌های آن‌را نیز مورد بررسی قرارداده است. حضرتش در [[نامه]] ۳۱ [[نهج البلاغه]] [[فرزند]] خویش را "آرزومند دست‌نایافتنی‌ها" توصیف می‌کند. مقتضای سن [[جوانی]] [[آرزوهای دور و دراز]] است که [[انسان]] را در پرده [[غفلت]] فرو می‌برد. [[امام]] از آرزوهای دست نایافتنی به توشه مردگان تعبیر می‌کند و می‌فرماید: زیان‌کارترینِ [[مردم]] از نظر [[داد و ستد]] و ناامیدترینِ آنها در کوشش، مردی است که تنش را در جست‌وجوی آرزوهایش فرسوده کند، امّا [[بخت]] یارش نشود، پس با آن [[حسرت]] از [[دنیا]] رود و با سنگینیِ [[گناه]] به سرای باقی شتابد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۲</ref>. | ||
*از منظر [[امام علی]]{{ع}} در تعیین [[هدف]]، عنصر استعداد و [[توانایی]] [[آدمی]] نیز باید شناخته شود. وی در عبارتی این مضمون را مورد توجه قرار می‌دهد که خواسته بیشتر از ظرفیت و [[توانایی]] موجب [[مخالفت]] فرد و اتلاف زمان می‌شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۴۳- ۴۴۴.</ref>. | *از منظر [[امام علی]]{{ع}} در تعیین [[هدف]]، عنصر استعداد و [[توانایی]] [[آدمی]] نیز باید شناخته شود. وی در عبارتی این مضمون را مورد توجه قرار می‌دهد که خواسته بیشتر از ظرفیت و [[توانایی]] موجب [[مخالفت]] فرد و اتلاف زمان می‌شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۴۳- ۴۴۴.</ref>. | ||
===اولویت‌بندی و [[برنامه‌ریزی]]=== | ===اولویت‌بندی و [[برنامه‌ریزی]]=== | ||
*[[انسان]] در [[مدیریت]] زمان، به اولویت‌بندی، [[برنامه‌ریزی]] و زمان‌بندی امور می‌پردازد، زیرا [[انسان]] [[فرصت]] انجام همه امور را ندارد و باید آنها را دسته‌بندی کند و بخش‌های مهم‌تر را در [[اولویت]] قرار دهد. [[امام]]{{ع}} می‌فرماید: به‌راستی که [[خداوند]] روزیِ شما را ضمانت کرده و شمایان را به کار و تلاش [[فرمان]] داده است، پس مبادا خواستن آنچه برایتان ضمانت شده، سزاوارتر از کاری باشد که از شما خواسته شده است. از این‌رو نحوه زمان‌بندی برای انجام هر کار به [[میزان]] [[نیاز]] و [[اولویت]] آن است. برای مثال، امور [[مستحب]] اگر به امور [[واجب]] ضرر بزند، باید آن را ترک کرد. چنانچه [[مستحبات]] به [[واجبات]] ضرر رساند، موجب [[قرب به خدا]] نخواهد بود<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۸</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۴۴.</ref>. | *[[انسان]] در [[مدیریت]] زمان، به اولویت‌بندی، [[برنامه‌ریزی]] و زمان‌بندی امور می‌پردازد، زیرا [[انسان]] [[فرصت]] انجام همه امور را ندارد و باید آنها را دسته‌بندی کند و بخش‌های مهم‌تر را در [[اولویت]] قرار دهد. [[امام]]{{ع}} می‌فرماید: به‌راستی که [[خداوند]] روزیِ شما را ضمانت کرده و شمایان را به کار و تلاش [[فرمان]] داده است، پس مبادا خواستن آنچه برایتان ضمانت شده، سزاوارتر از کاری باشد که از شما خواسته شده است. از این‌رو نحوه زمان‌بندی برای انجام هر کار به [[میزان]] [[نیاز]] و [[اولویت]] آن است. برای مثال، امور [[مستحب]] اگر به امور [[واجب]] ضرر بزند، باید آن را ترک کرد. چنانچه [[مستحبات]] به [[واجبات]] ضرر رساند، موجب [[قرب به خدا]] نخواهد بود<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۸</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۴۴.</ref>. | ||