امام مهدی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' آیۀ شریفه' به ' آیۀ شریفه'
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[')
جز (جایگزینی متن - ' آیۀ شریفه' به ' آیۀ شریفه')
خط ۲۸: خط ۲۸:
#ثالثاً در برخی [[احادیث]] از [[امام صادق]]{{ع}} در مورد [[نام علی]] و [[اهل بیت]]{{ع}} که در [[قرآن]] نیامده پرسش شد و ایشان به [[نماز]] اشاره کردند که [[حکم]] آن در [[قرآن]] نازل شده ولی از سه یا چهار رکعتی بودن آن نامی به میان نیامده است تا خود [[رسول خدا]]{{صل}} این قسمت را برای آنان [[تفسیر]] کند ولی در [[احادیث]] و [[تفاسیر]] سیصد و بیست و چهار [[آیه]] مرتبط با وجود [[مقدس]] [[امام عصر]]{{ع}} شمرده شده است که دلالت‌های آنها یکسان نیست بلکه گاهی [[تفسیر]]، [[تأویل]]، [[تطبیق]] ([[جری]]) و... است و اعتبار [[احادیث]] تفسیری آنها نیز یکسان نیست<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج‌۱، ص۳۱ـ۳۳.</ref>.  
#ثالثاً در برخی [[احادیث]] از [[امام صادق]]{{ع}} در مورد [[نام علی]] و [[اهل بیت]]{{ع}} که در [[قرآن]] نیامده پرسش شد و ایشان به [[نماز]] اشاره کردند که [[حکم]] آن در [[قرآن]] نازل شده ولی از سه یا چهار رکعتی بودن آن نامی به میان نیامده است تا خود [[رسول خدا]]{{صل}} این قسمت را برای آنان [[تفسیر]] کند ولی در [[احادیث]] و [[تفاسیر]] سیصد و بیست و چهار [[آیه]] مرتبط با وجود [[مقدس]] [[امام عصر]]{{ع}} شمرده شده است که دلالت‌های آنها یکسان نیست بلکه گاهی [[تفسیر]]، [[تأویل]]، [[تطبیق]] ([[جری]]) و... است و اعتبار [[احادیث]] تفسیری آنها نیز یکسان نیست<ref>ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج‌۱، ص۳۱ـ۳۳.</ref>.  
*برخی از [[آیات]] مربوط به [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[انقلاب جهانی]] آن [[حضرت]] عبارت‌اند از<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۱ـ۳۳.</ref>:
*برخی از [[آیات]] مربوط به [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[انقلاب جهانی]] آن [[حضرت]] عبارت‌اند از<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۱ـ۳۳.</ref>:
#{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>: در [[تفسیر]] آیۀ شریفه از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است: «این [[بندگان]] [[صالح]] همانا [[آل محمد]] هستند که [[خداوند]]، مهدی‌ آنان را پس از کوشش ایشان [[مبعوث]] می‌کند؛ پس ایشان را [[عزت]] داده، دشمنانشان را ذلیل خواهد کرد»<ref>{{متن حدیث|هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ یَبْعَثُ اَللَّهُ مَهْدِیَّهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَیُعِزُّهُمْ وَ یُذِلُّ عَدُوَّهُمْ}}؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص ۱۸۴.</ref>. این [[تفسیرها]] هرگز [[عمومیت]] مفهوم [[آیه]] را محدود نمی‌کند بنابراین در هر زمان و در هرجا [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] [[قیام]] کنند، [[پیروز]] و موفق خواهند بود و سرانجام [[وارث زمین]] و [[حکومت]] آن خواهند شد<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۳ ـ ۳۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۳، ۳۶؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۳۷.</ref>
#{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>: در [[تفسیر]] [[آیۀ شریفه]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است: «این [[بندگان]] [[صالح]] همانا [[آل محمد]] هستند که [[خداوند]]، مهدی‌ آنان را پس از کوشش ایشان [[مبعوث]] می‌کند؛ پس ایشان را [[عزت]] داده، دشمنانشان را ذلیل خواهد کرد»<ref>{{متن حدیث|هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ یَبْعَثُ اَللَّهُ مَهْدِیَّهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَیُعِزُّهُمْ وَ یُذِلُّ عَدُوَّهُمْ}}؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص ۱۸۴.</ref>. این [[تفسیرها]] هرگز [[عمومیت]] مفهوم [[آیه]] را محدود نمی‌کند بنابراین در هر زمان و در هرجا [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] [[قیام]] کنند، [[پیروز]] و موفق خواهند بود و سرانجام [[وارث زمین]] و [[حکومت]] آن خواهند شد<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۳ ـ ۳۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۳، ۳۶؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۳۷.</ref>
#{{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>: [[امامان]]{{ع}} مراد این [[آیه]] را برپایی [[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} دانسته‌اند<ref>نور الثقلین، ج۵، ص۳۱۰ ـ ۳۱۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۳۷.</ref>
#{{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}}<ref>«و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref>: [[امامان]]{{ع}} مراد این [[آیه]] را برپایی [[حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}} دانسته‌اند<ref>نور الثقلین، ج۵، ص۳۱۰ ـ ۳۱۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۳۷.</ref>
#{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده ‏اند و كارهاى شايسته كرده اند وعده داد كه در روى زمين جانشين ديگرانشان كند، هم چنان كه مردمى را كه پيش از آنها بودند جانشين ديگران كرد. و دينشان را- كه خود برايشان پسنديده است- استوار سازد. و وحشتشان را به ايمنى بدل كند. مرا مى‏ پرستند و هيچ چيزى را با من شريك نمى‏ كنند. و آنها كه از اين پس ناسپاسى كنند، نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>: [[روایت]] شده [[امام]] [[زین العابدین]] این [[آیه]] را خواند و فرمود: «به [[خدا]] [[سوگند]]، اینان شیعۀ مایند. [[خداوند]] وعدۀ خویش را برای آنان به دست مردی از ما تحقق می‌بخشد و او، [[مهدی این امت]] است». این مضمون از [[امام باقر]] و [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۸، ص ۷ ـ۱۵۲.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۷ـ۴۲.</ref>
#{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده ‏اند و كارهاى شايسته كرده اند وعده داد كه در روى زمين جانشين ديگرانشان كند، هم چنان كه مردمى را كه پيش از آنها بودند جانشين ديگران كرد. و دينشان را- كه خود برايشان پسنديده است- استوار سازد. و وحشتشان را به ايمنى بدل كند. مرا مى‏ پرستند و هيچ چيزى را با من شريك نمى‏ كنند. و آنها كه از اين پس ناسپاسى كنند، نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>: [[روایت]] شده [[امام]] [[زین العابدین]] این [[آیه]] را خواند و فرمود: «به [[خدا]] [[سوگند]]، اینان شیعۀ مایند. [[خداوند]] وعدۀ خویش را برای آنان به دست مردی از ما تحقق می‌بخشد و او، [[مهدی این امت]] است». این مضمون از [[امام باقر]] و [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۸، ص ۷ ـ۱۵۲.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۳۷ـ۴۲.</ref>
۲۱۸٬۱۳۹

ویرایش