جز
جایگزینی متن - ' آنها ' به ' آنها '
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه ' به ']]، ص') |
جز (جایگزینی متن - ' آنها ' به ' آنها ') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
*درباره ویژگی این افراد گفته شده است: آنان [[راهبان]] شب و شیران روز هستند. دلهایشان چون فولاد سخت است که میان [[رکن و مقام]]، با آخرین [[ذخیره الهی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[بیعت]] میکنند<ref>{{عربی|" صَدَقُوا الْأَبْدَالُ هُمُ الْأَوْصِيَاءُ جَعَلَهُمُ اللَّهُ فِي الْأَرْضِ بَدَلَ الْأَنْبِيَاءِ إِذَا رَفَعَ الْأَنْبِيَاءَ وَ خَتَمَ بِمُحَمَّد"}}؛ طبرسی، الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۳۷</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۱-۳۲.</ref>. | *درباره ویژگی این افراد گفته شده است: آنان [[راهبان]] شب و شیران روز هستند. دلهایشان چون فولاد سخت است که میان [[رکن و مقام]]، با آخرین [[ذخیره الهی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[بیعت]] میکنند<ref>{{عربی|" صَدَقُوا الْأَبْدَالُ هُمُ الْأَوْصِيَاءُ جَعَلَهُمُ اللَّهُ فِي الْأَرْضِ بَدَلَ الْأَنْبِيَاءِ إِذَا رَفَعَ الْأَنْبِيَاءَ وَ خَتَمَ بِمُحَمَّد"}}؛ طبرسی، الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۳۷</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۱-۳۲.</ref>. | ||
== ابدال در موعودنامه == | == ابدال در موعودنامه == | ||
*جمع بَدل یا بدیل بهمعنای [[جانشینان]] است. این تعبیر را در مورد جمعی از [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] به کار میبرند که در میان [[اولیاء]]، دارای مرتبتی مخصوص بودهاند، و میگویند: [[جهان]] از وجود | *جمع بَدل یا بدیل بهمعنای [[جانشینان]] است. این تعبیر را در مورد جمعی از [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] به کار میبرند که در میان [[اولیاء]]، دارای مرتبتی مخصوص بودهاند، و میگویند: [[جهان]] از وجود آنها خالی نمیماند، و چون یکی از آنها بمیرد، [[خداوند]] دیگری را جایگزین وی میسازد. | ||
* دهخدا گفته: "[[ابدال]]، عدهای معدود از صلحا و [[نیکان]] و [[بندگان]] [[خالص]] خدایند که شمار آنان هفت یا هفتاد نفر است و گویند: [[زمین]] از وجود | * دهخدا گفته: "[[ابدال]]، عدهای معدود از صلحا و [[نیکان]] و [[بندگان]] [[خالص]] خدایند که شمار آنان هفت یا هفتاد نفر است و گویند: [[زمین]] از وجود آنها خالی نمیشود و [[جهان]] بدیشان برپا است و چون یکی از آنها بمیرد، [[خدای تعالی]] دیگری را به جای او برانگیزد، این [[قوم]] بدانچه خدای از رازها در حرکات و منازلِ کواکب نهاده، عارفند". | ||
*در [[وصف]] آنان آمده که آنان کسانیاند که دارای نیتهای [[پاک]] و طبع سخی و خوی نیکاند و همواره به خیرخواهی [[مسلمانان]] بپردازند، و آنان معدن و منشأ [[برکات]] و خیرات زمیناند و چون یکی از آنان برود، دیگری جایگزین او گردد<ref>کنز العمال، ج ۱۲، ص ۱۸۸. </ref>. [[ابدال]] در [[روایات]] [[عامه]] از نظر عدد و نیز از حیث محل و مکان، مختلف آمده که در بعضی [[احادیث]]، سی و در برخی [[چهل]] و در برخی دیگر شصت ذکر شده، چنانکه در بعضی از | *در [[وصف]] آنان آمده که آنان کسانیاند که دارای نیتهای [[پاک]] و طبع سخی و خوی نیکاند و همواره به خیرخواهی [[مسلمانان]] بپردازند، و آنان معدن و منشأ [[برکات]] و خیرات زمیناند و چون یکی از آنان برود، دیگری جایگزین او گردد<ref>کنز العمال، ج ۱۲، ص ۱۸۸. </ref>. [[ابدال]] در [[روایات]] [[عامه]] از نظر عدد و نیز از حیث محل و مکان، مختلف آمده که در بعضی [[احادیث]]، سی و در برخی [[چهل]] و در برخی دیگر شصت ذکر شده، چنانکه در بعضی از آنها آمده که آنان در شاماند و در بعضی [[عراق]] و [[شام]] و در برخی [[یمن]] ذکر شده است<ref>همان. </ref>. | ||
* و اما در [[روایات]] معتبره [[شیعه]] از [[ابدال]] ذکری نشده. فقط از [[خالد بن هیثم فارسی]] که از حیث [[وثاقت]] [[مجهول الحال]] است آمده که وی از [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} پرسید: [[مردم]] بر این عقیدهاند که در [[زمین]]، ابدالی وجود دارند، اینها کیانند؟ حضرت فرمود: راست میگویند. [[ابدال]] اوصیایند که [[خداوند]] چون [[انبیاء]] را از [[زمین]] برداشت، اینها را بدل | * و اما در [[روایات]] معتبره [[شیعه]] از [[ابدال]] ذکری نشده. فقط از [[خالد بن هیثم فارسی]] که از حیث [[وثاقت]] [[مجهول الحال]] است آمده که وی از [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} پرسید: [[مردم]] بر این عقیدهاند که در [[زمین]]، ابدالی وجود دارند، اینها کیانند؟ حضرت فرمود: راست میگویند. [[ابدال]] اوصیایند که [[خداوند]] چون [[انبیاء]] را از [[زمین]] برداشت، اینها را بدل آنها قرار داد<ref>سفینة البحار، ماده بدل. </ref>. در مجمع البحرین آمده که [[ابدال]] قومی باشند که [[خداوند]]، [[زمین]] را به وجود آنها استوار دارد و آنها هفتاد نفرند. [[چهل]] تن آنها در [[شام]] و سی نفر دیگر در جاهای دیگرند؛ چون یکی از آنها بمیرد، فرد دیگری به جای او بیاید<ref>مجمع البحرین، ماده بدل. </ref>. | ||
*در [[بحارالانوار]] نیز آمده است که: از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در [[شام]] هستند که [[هنگام ظهور]] حضرت، خود را به [[مکه]] میرسانند و با آن حضرت [[بیعت]] میکنند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۷. </ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳</ref>. | *در [[بحارالانوار]] نیز آمده است که: از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در [[شام]] هستند که [[هنگام ظهور]] حضرت، خود را به [[مکه]] میرسانند و با آن حضرت [[بیعت]] میکنند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۷. </ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۳</ref>. | ||