چرا نیابت خاصه ادامه نیافت؟ و سرنوشت شیعیان پس از پایان عصر نیابت خاص و آغاز عصر غیبت کبری به چه کسانی واگذار شده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::از آنجا که پدیده [[غیبت کبری]] حتمی بوده لذا [[امامان]] [[معصوم]] برای [[رهبری]] [[جامعه بشری]] در روزگاری که [[خورشید]] چهره در نقاب می‌کند تدبیری‌اندیشیده‌اند سال‌ها پیش از آغاز [[غیبت کبری]] [[امام صادق]] {{ع}} گوشه‌ای از کارهای هدایتی را به [[فقهاء]] عصر خویش واگذار کرد و [[مردم]] را به آنها ارجاع داد<ref>صدر، تاریخ الغیبة‌الصغری، ص ۲۱۸.</ref>، [[امام صادق]] {{ع}} در پاسخ شخصی که می‌گفت هرگاه دو نفر [[شیعه]] با هم [[نزاع]] کنند در محل [[منازعه]] به چه کسی مراجعه کنند فرمودند: به کسی که [[روایات]] ما را باز می‌گوید، به [[حلال]] و [[حرام]] ما توجه دارد، [[احکام]] و [[دستورات]] ما را می‌داند، باید به [[حکم]] او [[رضایت]] دهید که من چنین شخصی را بر شما [[حاکم]] قرار دادم، هرگاه بر اساس [[داوری]] ما [[داوری]] کرد و کسی آنرا گردن ننهاد، [[حکم]] ما را سبک شمرده و دست رد بر ما زده و کسی که بر ما رد کند بر [[خدا]] رد کرده است و این در حد [[شرک]] به خداست<ref>عاملی، وسایل ال[[شیعه]]، ۱۸،۹۹ کتاب القضاء باب ۱۱ ح ۱ مسلسل ۳۳۴۰۰؛ طبرسی، الاحتجاج، ۲،۲۶۱ رقم ۲۳۲.</ref>.

::::::هر چه کشتی [[شیعه]] به روزگار [[غیبت]] کشتی بان نزدیک‌تر می‌شد، [[پیشوایان]] الهی [[سرنوشت]] [[پیروان]] [[مکتب]] [[اهل بیت]] را در روزگار [[غیبت]] روشن‌تر بیان می‌کردند، [[امام هادی]] {{ع}} منشور [[رهبری]] [[اجتماعی]] [[شیعه]] را چنین ترسیم می‌کند! اگر بعد از [[غیبت]] [[حضرت]] [[قائم]] [[علماء]] و دانشمندانی نباشند که [[مردم]] را به سوی آن [[حضرت]] [[دعوت]] و [[راهنمایی]] کنند و از [[دین]] و راه وی با [[برهان]] و [[استدلال]] [[دفاع]] کنند و [[بندگان]] ناتوان را از دام [[شیطان]] و [[پیروان]] او و [[نواصب]] برهانند، البته یک نفر باقی نمی‌ماند مگر اینکه از [[دین خدا]] برگشته باشد ولی کسانی هستند که در دل‌های [[امت]] نفوذ کرده و آن‌ها را نگه می‌دارند همان گونه که کشتی بان سرنشینان کشتی را نگه می‌دارد این‌ها در پیشگاه [[خداوند]] [[برتر]] و افضل‌اند<ref>صدر، تاریخ الغیبه الصغری، ص ۲۱۹ به نقل از الاحتجاج ۲،۲۶۰.</ref>.

:::::*'''خلاصه سخن این که:''' در آستانه [[غیبت کبری]] [[با تدبیر]] [[رهبری]] [[نهاد وکالت|نهاد]]، زمینه گذار از [[رهبری]] مباشری [[امام]] [[معصوم]] به [[رهبری]] [[فقهاء]] و [[دانشمندان]] دینی آماده شده بود، شخصیت‌های برجسته فقهی و علمی [[جایگاه]] خود را یافته بودند متون و [[منابع روایی]] که پاسخگوی نیازهای [[امت]] باشد تدوین شده بود [[امت]] یاد گرفته بودند که به چه کسانی و چگونه مراجعه کنند<ref>پور سید آقایی، تاریخ عصر غیبت، ص ۳۹۰.</ref>.

::::::[[شیعه]] در طول ۱۴ قرن [[مبارزه]] سیاسی-فرهنگی و دینی خود را به مرحله استقرار [[حاکمیت]] [[اسلام]] و ارزش‌های الهی رسانید. و امروزه [[شیعه]] بر اساس [[آیات قرآنی]] مانند [[آیه مبارکه]] "[[تفقه]] و [[انذار]]"<ref>توبه، ۱۲۵.</ref> [[آیه]] "سؤال از [[اهل ذکر]]"<ref>انبیاء، ۷.</ref> [[آیه]] "[[حکومت]] [[دین]] توسط [[انبیاء]] و [[علماء]]"<ref>مائده، ۴۴.</ref> و [[روایات]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} که [[علماء]] را [[وارثان]] خویش معرفی کرده است<ref>ر.ک: امام خمینی، ولایت فقیه.</ref> و [[روایات]] وارده از [[معصومین]] {{عم}}<ref>ر.ک: امام خمینی، ولایت فقیه.</ref> مبنی بر [[لزوم]] [[تقلید]] و [[پیروی]] از [[فقهاء]] جامع الشرایط [[قدرت]] و [[اختیار]] نهایی را دست [[ولی فقیه]] زمان سپرده‌اند تا [[زمینه ظهور]] [[منجی]] عالم [[بشریت]] آماده شود که به فرموده [[قرآن]] مجید: {{متن قرآن|أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ}}<ref>هود، ۱۸.</ref>، {{متن قرآن|أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>انبیاء، ۱۰۵.</ref>، {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ}}<ref>توبه، ۳۳.</ref> صبح [[پیروزی]] [[صالحان]] و [[دین حق]] نزدیک است»<ref>[[رحیم لطیفی|لطیفی ، رحیم]]، [[پرسمان نیابت (کتاب)|پرسمان نیابت]]، ص۲۵۹-۲۶۴.</ref>.