بیعت با پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

*منظور آن دسته از پیمان‌هایی است که [[پیامبر]] در طول [[رسالت]] خود از [[مؤمنان]]، [[مشرکان]] و یا در [[غزوات]] و [[فتوحات]] به مناسبت‌های مختلف از مردان و [[زنان]] گرفت. [[بیعت‌کننده]] دست به دست [[بیعت]] شونده می‌داد و با زبان حال یا قال اعلام [[اطاعت]] و [[وفاداری]] می‌نمود. قرائن نشان می‌دهد که [[بیعت]] از ابداعات [[مسلمین]] نیست؛ بلکه سنتی بوده که قبل از [[اسلام]] در میان [[عرب]] رواج داشته و به همین [[دلیل]] در آغاز [[اسلام]] که [[طایفه]] [[اوس]] و [[خزرج]] در موقع [[حج]] از [[مدینه]] به [[مکه]] آمدند و با [[پیامبر اسلام]] در [[عقبه]] [[بیعت]] کردند. موضوع [[بیعت]] برای آنها امری شناخته شده و برخورد با یک امر آشنا بود. همچنین [[پیامبر اسلام]] [[بیعت]] [[زنان]] را می‌پذیرفت، اما نه از طریق دست دادن؛ بلکه چنانچه در [[تاریخ]] آمده، [[دستور]] می‌داد ظرف بزرگی از [[آب]] حاضر کنند و دست خود را در یک طرف ظرف فرو می‌برد و [[زنان]] [[بیعت کننده]] در طرف دیگر ظرف. این بیعت‌ها که مشهورترین آنهاست، به شرح زیر است.

#{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ دست خداوند بالای دست‌های آنان است؛ از این روی هر که پیمان شکند به زیان خویش می‌شکند و هر کس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند به زودی به او پاداشی سترگ خواهد داد» سوره فتح، آیه ۱۰.</ref>