التقاط در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}}' به '{{ویرایش غیرنهایی}}') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{ویرایش غیرنهایی}} | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> |
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۴۷
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل التقاط (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- گروهی از فلاسفه قدیم اندیشههایی را از مکاتب مختلف فلسفی برمیگرفتند و به هم میآمیختند و از آن میان فلسفهای میآفریدند. اینان را "التقاطیون" و کار آنان را "التقاط" خواندهاند[۱][۲].
- در روزگار معاصر، برخی روشنفکران که به ظاهر شیعهاند، آمیزهای از باورهای اسلامی و پارهای گرایشهای فکری مانند گرایشهای اومانیستی، مارکسیستی و اگزیستانسیا لیستی را فراهم آورده و مدعیاند که تفسیر درستِ آموزههای اسلامی همین است. آسیبی که چنین اندیشههایی به آموزههای اسلامی وارد میسازند، بیشتر از اندیشههای مکاتب ضد اسلامی است. پیامبر (ص) برای محفوظ ماندن دین اسلام از چنین خطرهایی، سفارش فرموده است که مسلمانان همواره با قرآن و عترت همراه باشند[۳][۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ سیر حکمت در اروپا، ۷۹.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 90.
- ↑ صحیفه نور، ۱۵/ ۱۶۳؛ شهید مطهری افشاگر توطئه، ۲۸۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 90.