اعلام برائت: تفاوت میان نسخه‌ها

اعلام برائت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۵۶

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - ']]{{متن قرآن' به ']]: {{متن قرآن'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۳۹

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 ==اعزام [[ابوبکر]] به [[مکه]] و [[نزول وحی]]==
-*[[پیامبر]] به [[امر الهی]] [[مأمور]] شده بود [[شرک]] را از [[جزیرة العرب]] محو کند. بنابراین باید این [[آیات]] در [[مکه]] و زمان [[حج]]{{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref> «و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> که محل و [[موقعیت]] مناسبی بود در جمع [[حاجیان]] قرائت می‌شد. شکی نیست که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ابوبکر]] را همراه [[حاجیان]] به [[مکه]] فرستاد. [[اختلاف]] [[اهل سنت]] و [[شیعیان]]، این است که برخی از [[اهل سنت]] معتقدند [[رسول الله]]{{صل}} او را [[سرپرست]] [[حاجیان]] ([[امیر]] الحاج) قرار داده بود<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۶۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۳۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>، و برخی نیز معتقدند که [[ابوبکر]] [[وظیفه]] دیگری هم داشت و آن این بود که [[آیات]] آغاز سوره [[برائت]] را نیز در جمع [[مشرکان]] قرائت کند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳.</ref>؛ اما پس از [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} (که به آن شاره می‌شود) قرار شد [[علی]]{{ع}} مسئله [[برائت]] را اعلام کند، و [[مسئولیت]] [[حج]] بر عهده [[ابوبکر]] باقی بماند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷.</ref>.
+*[[پیامبر]] به [[امر الهی]] [[مأمور]] شده بود [[شرک]] را از [[جزیرة العرب]] محو کند. بنابراین باید این [[آیات]] در [[مکه]] و زمان [[حج]]: {{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref> «و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> که محل و [[موقعیت]] مناسبی بود در جمع [[حاجیان]] قرائت می‌شد. شکی نیست که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ابوبکر]] را همراه [[حاجیان]] به [[مکه]] فرستاد. [[اختلاف]] [[اهل سنت]] و [[شیعیان]]، این است که برخی از [[اهل سنت]] معتقدند [[رسول الله]]{{صل}} او را [[سرپرست]] [[حاجیان]] ([[امیر]] الحاج) قرار داده بود<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۶۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۳۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>، و برخی نیز معتقدند که [[ابوبکر]] [[وظیفه]] دیگری هم داشت و آن این بود که [[آیات]] آغاز سوره [[برائت]] را نیز در جمع [[مشرکان]] قرائت کند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳.</ref>؛ اما پس از [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} (که به آن شاره می‌شود) قرار شد [[علی]]{{ع}} مسئله [[برائت]] را اعلام کند، و [[مسئولیت]] [[حج]] بر عهده [[ابوبکر]] باقی بماند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷.</ref>.
 *[[طبری]] می‌نویسد: "[[علی]] به [[دستور پیامبر]]{{صل}} در پی [[ابوبکر]] آمد و [[آیات]] را ازاو گرفت. [[ابوبکر]] نزد [[پیامبر]] بازگشت و گفت: ای [[پیامبر خدا]]، [[پدر]] و مادرم فدای تو. آیا چیزی درباره من نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی هیچ‌کس جز من یا کسی از من عهده‌دار [[ابلاغ]] ([[برائت]]) نشود؛ مگر [[خشنود]] نیستی که با من در [[غار]] بودی و بر لب [[حوض]] رفیق من خواهی بود؟ [[ابوبکر]] گفت: آری، ای [[رسول خدا]] و سپس رفت. کار[[حج]] با او، و [[علی]] عهده‌دار اعلام [[برائت]] بود"<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>؛ اما عموم [[شیعیان]] معتقدند که [[مأموریت]] [[ابوبکر]] تنها این بود که [[آیات]] سوره [[برائت]] را در جمع [[مشرکان]] بخواند. [[ابوبکر]] در راه بود که [[جبرئیل]] بر [[پیامبر]] نازل شد و فرمود: {{متن حدیث|لَا يُؤَدِّيهَا عَنْكَ إِلَّا أَنْتَ أَوْ رَجُلٌ مِنْكَ‌}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref><ref>[[یدالله حاجی‌زاده|حاجی‌زاده، یدالله]]، [[اعلام برائت (مقاله)|اعلام برائت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۱۳۶.</ref>.
 *[[شیخ مفید]] می‌نویسد: "[[رسول خدا]]{{صل}} سوره [[برائت]] را به دست [[ابوبکر]] داد که به [[مکه]] برود و با [[خواندن]] آن بر [[مشرکان]] [[پیمان]] با آنان را بشکند ([[ابوبکر]] [[سوره]] را گرفت و به سوی [[مکه]] به راه افتاد). همین که قدری از مسیر را پیمود، [[جبرئیل]] بر [[پیغمبر]]{{صل}} نازل شد و این [[دستور الهی]] را گوشزد کرد که این‌گونه ابلاغ‌ها را کسی جز شخص تو یا مردی که از تو باشد نرساند. [[پیامبر]]، [[علی]]{{ع}} را خواست و به او فرمود: حرکت کن و خود را به [[ابوبکر]] برسان؛[[سوره]] [[برائت]] را از دستش بگیر و به [[مکه]] بیر و با آن، [[پیمان]] [[مشرکان]] را بشکن؛ [[ابوبکر]] را نیز به میل خود واگذار کن که اگر خواست با تو به [[مکه]] بیاید یا به سوی من بازگردد. [[امیر مؤمنان]]{{ع}} در پی [[ابوبکر]] به راه افتاد.