(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
#تغییر_مسیر [[انس بن حارث کاهلی]]
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[انس بن حارث نبیه کاهلی در تاریخ اسلامی]] | [[انس بن حارث نبیه کاهلی در تراجم و رجال]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
*انس از [[اصحاب]] جلیل‌القدر [[رسول خدا]]{{صل}} و پدرش [[حارث]] نیز از [[اصحاب]] آن [[حضرت]] و از [[اصحاب صفه]] بود. انس در جنگ‌های [[بدر]] و [[حنین]] و دیگر غزوه‌های [[رسول خدا]]{{صل}} [[شرکت]] داشت و [[اسلام]] را [[یاری]] کرد. او مردی صادق و مورد [[وثوق]] و از [[حسن نیت]] و [[سیرت]] برخوردار بود. وی پس از [[رحلت پیامبر اسلام]]{{صل}} ساکن [[کوفه]] شد و به [[نقل]] [[ابن داود]]، انس از [[یاران]] و [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[علی]] و [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}} گردید<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۹۹؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۶۵؛ و ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۱۲۳ و الاصابه، ج۱، ص۱۲۱</ref>.
*او از جمله کسانی است که از [[رسول خدا]]{{صل}} [[نقل حدیث]] نموده که گفت: از [[رسول خدا]]{{صل}} شنیدم که می‌فرمود: "این فرزندم [[حسین]] - در حالی که [[حسین بن علی]] در دامان [[رسول خدا]]{{صل}} بود - در یکی از زمین‌های [[عراق]] کشته می‌شود، هرکس آن زمان را [[درک]] کرد، باید یاریش نماید"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اِبْنِي هَذَا يَعْنِي اَلْحُسَيْنَ يُقْتَلُ بِأَرْضٍ مِنَ اَلْعِرَاقِ فَمَنْ أَدْرَكَهُ مِنْكُمْ فَلْيَنْصُرْهُ}}</ref>.
*از این رو، وقتی انس با خبر شد که [[امام حسین]]{{ع}} با جمعی از [[یاران]] و بستگانش به [[کربلا]] وارد شده‌اند، شبانه و مخفیانه از [[کوفه]] به [[کربلا]] آمد و به خیل [[یاران]] [[حضرت]] پیوست. و در روز عاشورای ۶۱ [[هجری]] در کربلای معلی در رکاب [[اباعبدالله الحسین]]{{ع}} با [[یزیدیان]] جنگید و به [[شهادت]] رسید. وی در هنگام [[نبرد]] با [[سپاه]] [[عمر سعد]] [[رجز]] می‌خواند و می‌رزمید، و موقعی که آماده [[شهادت]] شد با شالی کمر خود را محکم کرد تا قامتش نگه داشته شود و با بندی ابروان سفیدش که روی چشمانش ریخته بود بست و عازم میدان شد، و [[اباعبدالله الحسین]]{{ع}} وقتی این منظره را از او دید در حقش چنین دعا کرد: "[[خدا]] [[سعی]] و تلاش تو را پاس دارد ای پیرمرد"<ref>{{متن حدیث|شَكَرَ اللّه سعیَك}}؛ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۹۹ - ۵۰۰؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۵۴ ورور. ک: أسد الغابه، ج۱، ص۱۲۳ و الاصابه، ج۱، ص۱۲۱.</ref>.
*انس در ملاقاتی با [[عمر سعد]] در روزهای قبل از [[عاشورا]] [[پیام امام حسین]]{{ع}} را برای [[عمر سعد]] برد و هنگام ورود به او [[سلام]] نکرد، [[عمر سعد]] ناراحت شد و گفت: چرا [[سلام]] نکردی آیا ما را [[کافر]] و منکر [[خدا]] پنداشته‌ای. انس در پاسخ گفت: چطور تو را [[مسلمان]] بدانم و منکر [[خدا]] ندانم که کمر [[همت]] به [[قتل]] [[فرزند پیامبر]] بسته‌ای. [[عمر سعد]] لحظه‌ای سر به زیر افکند و گفت: به [[خدا]] [[سوگند]] می‌دانم که کشنده این جمع در [[دوزخ]] است ولی باید [[فرمان]] عبیدالله را [[اطاعت]] کنم!<ref>اعیان الشیعة، ج۳، ص۴۹۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۱۲-۲۱۳.</ref>
== جستارهای وابسته ==
==منابع==
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']]
