(۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{خرد}}
#تغییر_مسیر [[امام حسین علیه‌السلام]]
{{سوگواری امام حسین}}
==مقدمه==
*امام [[حسین بن علی بن ابی‌طالب]]، [[سیدالشهداء]]، دومین [[فرزند امام علی]] {{ع}} و [[فاطمه]] {{س}}، کنیه‌اش ابوعبدالله و دارای [[القاب]] فراوانی است که بخشی از آن‌ها با [[امام حسن]] {{ع}} مشترک‌اند. نام [[حسین]] را [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به امر [[خدا]] بر وی نهاد. [[حسین]] نام [[فرزند]] دوم [[هارون]]، یعنی "شبیر" است. این نام پیش از این در میان مردمان [[عرب]] سابقه نداشته است. امام حسین {{ع}} در [[مدینه]] به‌دنیا آمد. سال تولد [[امام]] را منابع مختلف بین سال‌های سوم تا ششم هجری [[نقل]] کرده‌اند. روز تولد وی نیز بنا بر قول مشهور مطابق با سوم ماه [[شعبان]] [[روایت]] شده است. [[روایت]] است که هنگام تولد او، [[جبرئیل]] به‌همراه هزار تن از ملائک برای تبریک به حضور [[پیامبر اکرم]] {{صل}} رسیدند و [[جبرئیل]] [[پیامبر]] را از کیفیّت [[شهادت]] ایشان و [[ادامه امامت]] [[اهل‌بیت]] {{عم}} در نسل او [[آگاه]] ساخت. [[حسنین]] {{عم}} بسیار مورد توجه و علاقه [[پیامبر اکرم]] {{صل}} بودند. [[روایات]] تاریخی زیادی در خصوص علاقه [[پیامبر]] {{صل}} به ایشان وجود دارد. [[روایت]] است که [[پیامبر]] بر [[منبر]] [[سخنرانی]] می‌کردند، چون آن‌دو آمدند [[پیامبر]] از [[منبر]] پایین آمد و آنان را در آغوش گرفت. مهم‌ترین رخداد دوران [[کودکی امام]] [[حسن]] {{ع}} و امام حسین {{ع}} شرکت در [[مباهله]] بود. امام حسین {{ع}} از نظر ظاهری شبیه به [[پیامبر]] {{صل}} بود. ایشان مردی سپیدچهره بود و عمامه‌ای سیاه بر سر می‌گذاشت و موی سر و محاسن خود را خضاب می‌کرد. حضرتش مردی [[صاحب]] کم و بردبار بود و به فقرا و مساکین رسیدگی می‌کرد و با آنان نشست و برخاست داشت. ایشان همواره [[احترام]] برادرش، [[امام حسن]] {{ع}} را پاس می‌داشت و در حضور ایشان سخن نمی‌گفت. امام حسین در زمان [[خلافت امام علی]] {{ع}} در زمره [[یاران]] ایشان بود و در [[جنگ‌ها]] نیز حضور داشت.
*[[امام علی]] {{ع}} در [[نامه]] ۲۴ [[نهج البلاغه]] امام حسین را پس از [[امام حسن]] [[مسئول]] موقوفات خود قرار می‌دهد<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۴</ref>. ایشان در دوره ده ساله [[حکومت امام]] [[حسن]] {{ع}} همواره در رکاب ایشان حاضر بود. پس از [[صلح]] [[امام حسن]] {{ع}} از [[بیعت]] با [[معاویه]] خودداری کرد و در برابر [[امویان]] موضع می‌گرفت و با آنان برخورد می‌کرد، اما در مواجهه با برخی افراد که ایشان را به [[قیام]] علیه [[معاویه]] تحریک می‌کردند، [[قیام]] در زمان [[معاویه]] را به [[صلاح]] نمی‌دانست و آن‌ها را نیز برحذر می‌داشت. پس از [[شهادت امام حسن]] {{ع}}، در زمان حیات [[معاویه]] نیز بر این موضع خود باقی ماند و ضمن [[ضرورت]] [[قیام]] بر [[حکومت]] [[کفر]]، [[قیام]] را بعد از حیات [[معاویه]] موکول کردند. امام حسین {{ع}} هنگامی‌که [[معاویه]] برای [[یزید]] از [[مردم]] [[بیعت]] می‌گرفت، دست [[بیعت]] با او نداد و ضمن خطبه‌ای [[معاویه]] را محکوم کرد.
*امام حسین {{ع}} در [[روز جمعه]]، دهم [[محرم]] سال ۶۱ هجری در سرزمین [[کربلا]] به‌شهادت رسید. [[سن امام]] را به [[شهادت]] بین ۵۶ تا ۵۸ سال [[روایت]] کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص 290- 291.</ref>.
