مقرّ استاندار و فرماندار، خانۀ [[امیر]]، [[حاکم]] نشین، ارگ، ارگ [[حکومتی]]. در شهرهایی که [[امیر]] و [[حاکم]] آنجا حضور داشت، اغلب کنار [[مسجد]] جامع [[شهر]]، مقرّ [[امارت]] و [[قصر]] [[حکومتی]] ساخته می‌‌شد، تا برای اقامۀ [[نماز جمعه]] و ایراد [[خطبه]]، فاصله‌ای نباشد. در [[کوفه]] محل استقرار [[ابن زیاد]] را دار الإماره می‌‌گفتند و مجالس عمومی را در [[مسجد]] جامع برگزار می‌‌کردند. [[اسرای اهل بیت]] را در [[کوفه]] وارد آن مجلس عمومی ساختند و آن گفتگوها میان [[ابن زیاد]] و [[عترت طاهره]] پیش آمد. در همین قصر که نامش “طمار” بوده، [[مسلم بن عقیل]] و هانی را به [[دستور]] [[ابن زیاد]] [[شهید]] کردند.
ساختمان دار الإماره [[کوفه]]، بعنوان قدیمی‌ترین بنای دولتی در [[اسلام]]، به [[دست]] [[سعد بن ابی وقاص]] انجام گرفت. “آثار کوفۀ قدیم، از جمله دار الإماره از بین رفته و تنها بقایایی از [[مسجد]] جامع وجود دارد. ادارۀ آثار باستانی [[عراق]]، با تلاش‌های زیاد، پایه‌های آن را با حفّاری‌ها پیدا کرد. علایم نشان می‌‌دهد که دار الإماره، چهار دیوار به طول ۱۷۰ متر داشته که ارتفاع متوسّط آن ۱۴ متر بوده و هر دیوار از ضلع خارجی به ۶ [[برج]] نیم دایره متّصل بوده و فاصلۀ هر [[برج]] با دیگری ۲۴/۶۰ متر و ارتفاع آنها حدود ۲۰ متر بوده است. بنای محکم قصر و نوع مهندسی آن، دار الإماره را از [[هجوم]] خارجی مصون می‌‌داشته است. کنار برخی درهای اصلی آن نیز اتاق‌هایی بعنوان زندان و مطبخ بوده است<ref>حیاة الامام الحسین بن علی، ج۲، ص۳۵۷ (پاورقی).</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۵.</ref>.
