امامت به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

امامت به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۴۹

۲٬۲۷۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۰

←‏پاسخ‌های دیگر

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۲٬۸۷۸

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 ::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
 :::::: «[[امامت]] [[ریاست]] عمومی از [[ناحیه]] [[خدا]] بر [[مردم]] در امور [[دین]] و دنیای آنهاست. بیش‌تر تعریف کنندگان [[سنی]]، دو قید نیز اضافه می‌کنند: ۱. این ریاست از باب [[خلافت]] و [[نیابت]] از [[پیامبر اعظم]]{{صل}} است؛ ۲. بر تمام مردم [[پیروی از امام]] [[واجب]] است<ref>نک: المواقف، ایجی، ص۳۴۵؛ مقدمه ابن خلدون، ص۱۹۱، دلائل الصدق، محمد حسن مظفر، ج۲، ص۴، تعریف فضل بن روزبهان و...</ref>. در تعریف امامت از منظر [[متکلمین]] بین [[شیعه]] و سنی [[اختلاف]] چندانی نیست، اختلاف در [[تفسیر]] این تعریف است<ref>نک: الالهیات علی هدی الکتاب والسنة، جعفر سبحانی، ج۴، ص۲۶</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۰۷.</ref>.
+{{پایان جمع شدن}}
+{{جمع شدن|۱. آقای صفرزاده؛}}
+[[پرونده:1379670.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[ابراهیم صفرزاده]]]]
+::::::آقای '''[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده]]''' در [[کتاب ]]''«[[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]]»'' در این‌باره گفته‌‌اند:
+::::::«در باب معنای [[امامت]]، بین [[شیعیان]] دو نظریه موجود است:
+:::::#ابن‌میثم [[بحرانی]] می‌گوید: "امامت، [[ریاست عامه]] بر امور [[دین]] و [[دنیا]] [[بالاصاله]] است"<ref>قواعد المرام، ص۱۷۴؛ شرح مقاصد، ج۵، ص۲۳۲.</ref>.
+:::::#غالب [[اندیشمندان]] [[شیعه]] به این نظریه معتقدند که: "امامت، [[ریاست]] عمومی بر امور دین است در [[دار تکلیف]] بالاصاله"<ref>سدیدالدین حمصی رازی، المنقذ من التقلید، ج۲، ص۲۳۵؛ میر سیدشریف جرجانی، شرح مواقف، ج۸، ص۲۴۵.</ref>.
+::::::از میان نظرات، نظریه دوم دقیق‌تر است. نظریه اول خدشه دارد، چون طبق آن، [[امام]]، [[رئیس]] امور [[دنیایی]] [[مردم]] در [[مشاغل]] نیست، بلکه امامت به تعبیر صاحب "[[قواعد]] العقاید" ریاست عام [[دینی]] است که مشتمل بر [[ترغیب]] عموم مردم در [[حفظ]] [[مصالح دینی]] و دنیایی آنها و دور کردن آنان از چیزهایی است که بر حسب دین و دنیا، به حال مردم ضرر دارد<ref>خواجه نصیر طوسی، قواعد العقائد، ص۱۰۸</ref>.
+::::::لذا [[منافع دنیوی]] امامت از جهت [[خوف]] از [[تأدیب]] امام، تابع مصالح دینی است، چون امام به عنوان رئیس دینی مردم است»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۱۳۳.</ref>.
 {{پایان جمع شدن}}