نبوت در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نبوت در نهج البلاغه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۵۵

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - '{{ص}}' به '{{صل}}'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۱۹۱

ویرایش

@@ خط ۸۲: / خط ۸۲: @@
 *در تعابیر [[نهج البلاغه]]، [[امام]] پس از بیان نقش [[پیامبران]] در یادآوری [[معارف فطری]]، به بیان عملکرد ایشان در [[اصلاح]] [[اعتقادات]] [[مردم]] پرداخته‌اند. می‌توان گفت اصلی‌ترین رهاورد [[بعثت]] [[رسولان]] نیز همین است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 829.</ref>.
 ===رشد [[علمی]] و [[اخلاقی]] [[مردم]]===
-*[[قرآن کریم]]، [[تعلیم و تزکیه]] [[انسان‌ها]] را از ثمرات [[بعثت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} برشمرده است<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۱۶۴ و {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الأُمِّيِّينَ رَسُولا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ}}؛ سوره جمعه، آیه ۲</ref>. این دو موضوع در [[روایات نبوی]] نیز مطرح شده است، چنان‌که در [[حدیث]] مشهوری [[بعثت]] خود را برای به‌وجود آوردن [[مکارم اخلاق]] بیان فرموده‌اند. [[امام]] {{ع}} درباره آموزه‌های [[اخلاقی]] [[رسول اکرم]] {{ص}} می‌فرماید: [[پیامبر]] {{صل}} هر روز برای من از [[اخلاق]] خود درسی برپا می‌داشت و مرا به [[پیروی]] از آن [[فرمان]] می‌داد<ref>{{متن حدیث|يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِي بِالاقْتِدَاءِ بِه}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 829.</ref>.
+*[[قرآن کریم]]، [[تعلیم و تزکیه]] [[انسان‌ها]] را از ثمرات [[بعثت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} برشمرده است<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۱۶۴ و {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الأُمِّيِّينَ رَسُولا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُّبِينٍ}}؛ سوره جمعه، آیه ۲</ref>. این دو موضوع در [[روایات نبوی]] نیز مطرح شده است، چنان‌که در [[حدیث]] مشهوری [[بعثت]] خود را برای به‌وجود آوردن [[مکارم اخلاق]] بیان فرموده‌اند. [[امام]] {{ع}} درباره آموزه‌های [[اخلاقی]] [[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: [[پیامبر]] {{صل}} هر روز برای من از [[اخلاق]] خود درسی برپا می‌داشت و مرا به [[پیروی]] از آن [[فرمان]] می‌داد<ref>{{متن حدیث|يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِي بِالاقْتِدَاءِ بِه}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 829.</ref>.
 *هم‌چنین درباره ثمرات [[علمی]] و [[اخلاقی]] [[بعثت]] نبی‌اکرم {{صل}} بیان داشته‌اند: [[خداوند]] [[پیامبر]] {{صل}} را برانگیخت، در حالی‌که از [[عرب]] کسی کتابی نخوانده بود و دعوی [[پیامبر]] نکرده بود. [[رسول خدا]] {{صل}} [[مردم]] را به راهی که [[شایسته]] [[مقام]] انسانی آن‌هاست [[هدایت]] کرد و در جایی که باید، نشاند و به [[رستگاری]] رساند، تا آن‌که کارشان [[استوار]] و جمعیتشان پایدار شد<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ [سُبْحَانَهُ] بَعَثَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه وآله) وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ الْعَرَبِ يَقْرَأُ كِتَاباً وَ لَا يَدَّعِي نُبُوَّةً، فَسَاقَ النَّاسَ حَتَّى بَوَّأَهُمْ مَحَلَّتَهُمْ وَ بَلَّغَهُمْ مَنْجَاتَهُمْ، فَاسْتَقَامَتْ قَنَاتُهُمْ وَ اطْمَأَنَّتْ صَفَاتُهُمْ}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۳۳؛ نیز نک: خطبه ۱۰۵</ref>. این شواهد [[گواه]] آن است که رشد [[علمی]] و [[اخلاقی]] [[جوامع]] از ثمرات مهم [[بعثت پیامبران]] است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 830.</ref>.
 ===[[آزمایش]] [[بندگان]] در [[اطاعت]] از [[رسولان الهی]]===