جز
جایگزینی متن - 'آیه بر' به 'آیه بر'
جز (جایگزینی متن - 'آیه بر' به 'آیه بر') |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
::::::حال این [[شبهه]] مطرح میگردد که: شرط نایل شدن به [[مقام]] امامتی که در [[آیه]] مورد اشاره قرار گرفته، دارا بودن [[نبوّت]] است؛ چنانکه [[ابراهیم]]{{ع}} پس از سالها نبوّت مفتخر به دریافت این [[موهبت الهی]] گردید. بنابراین، از آیه پیشین نمیتوان در مورد [[اثبات عصمت امام]] به معنای [[جانشین پیامبر]]، بهره جست. | ::::::حال این [[شبهه]] مطرح میگردد که: شرط نایل شدن به [[مقام]] امامتی که در [[آیه]] مورد اشاره قرار گرفته، دارا بودن [[نبوّت]] است؛ چنانکه [[ابراهیم]]{{ع}} پس از سالها نبوّت مفتخر به دریافت این [[موهبت الهی]] گردید. بنابراین، از آیه پیشین نمیتوان در مورد [[اثبات عصمت امام]] به معنای [[جانشین پیامبر]]، بهره جست. | ||
::::::در پاسخ باید گفت هیچ تلازمی بین این دو مقام نیست<ref>شیعه در اسلام، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref>؛ [[مقام نبوت]] مربوط است به [[دریافت احکام]] و [[دستورات الهی]] از [[طریق وحی]] و برقراری رابطه بین [[خدا]] و [[بندگان]]. امّا [[مقام امامت]] یعنی مقام [[حفظ]] و [[نگهداری دین]] و تشریح و [[تبیین]] آن و [[اجرای احکام الهی]]. بنابراین، نسبت بین آن دو، اصطلاحاً عموم و خصوص من وجه است؛ یعنی ممکن است کسی [[پیامبر]] باشد اما [[وظیفه]] [[امامت]] بر عهده او نباشد. و یا برعکس، ممکن است کسی که پیامبر نیست، عهدهدار [[تصدی]] [[مقام امامت]] گردد. همچنین گاه این دو [[مقام]] در یک شخص جمع شده، توأماً هر دو وظیفه بر عهده او گذارده میشود. | ::::::در پاسخ باید گفت هیچ تلازمی بین این دو مقام نیست<ref>شیعه در اسلام، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref>؛ [[مقام نبوت]] مربوط است به [[دریافت احکام]] و [[دستورات الهی]] از [[طریق وحی]] و برقراری رابطه بین [[خدا]] و [[بندگان]]. امّا [[مقام امامت]] یعنی مقام [[حفظ]] و [[نگهداری دین]] و تشریح و [[تبیین]] آن و [[اجرای احکام الهی]]. بنابراین، نسبت بین آن دو، اصطلاحاً عموم و خصوص من وجه است؛ یعنی ممکن است کسی [[پیامبر]] باشد اما [[وظیفه]] [[امامت]] بر عهده او نباشد. و یا برعکس، ممکن است کسی که پیامبر نیست، عهدهدار [[تصدی]] [[مقام امامت]] گردد. همچنین گاه این دو [[مقام]] در یک شخص جمع شده، توأماً هر دو وظیفه بر عهده او گذارده میشود. | ||
::::::در [[اسلام]] - که [[دین خاتم]] است - از یک طرف بعد از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} باب [[نبوت]] ختم شده؛ ولی از طرف دیگر، در دوران کوتاه [[رسالت]]، [[فرصت]] طرح بسیاری از [[احکام الهی]] فراهم نشده است. از این رو، هر چند پرونده نبوت بسته شده است، [[حکمت الهی]] اقتضا میکند امامانی برای [[هدایت تکوینی]] و [[تشریعی]] [[انسانها]] [[منصوب]] شوند. البته برای استفاده [[عصمت امام]] (به معنای [[جانشین پیامبر]]) از [[آیه شریفه]]، چندین [[راه]] پیش روست<ref>علاوه بر منابعی که در ذیل خواهد آمد، ر.ک: العصمة، ص۱۸-۲۲.</ref>. از جمله برخی از محققان ابتدا با [[ادله]] دیگری [[اثبات]] نمودهاند که امامت [[عهد]] و منصبی [[الهی]] است، سپس با انضمام قانونی کلی که از | ::::::در [[اسلام]] - که [[دین خاتم]] است - از یک طرف بعد از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} باب [[نبوت]] ختم شده؛ ولی از طرف دیگر، در دوران کوتاه [[رسالت]]، [[فرصت]] طرح بسیاری از [[احکام الهی]] فراهم نشده است. از این رو، هر چند پرونده نبوت بسته شده است، [[حکمت الهی]] اقتضا میکند امامانی برای [[هدایت تکوینی]] و [[تشریعی]] [[انسانها]] [[منصوب]] شوند. البته برای استفاده [[عصمت امام]] (به معنای [[جانشین پیامبر]]) از [[آیه شریفه]]، چندین [[راه]] پیش روست<ref>علاوه بر منابعی که در ذیل خواهد آمد، ر.ک: العصمة، ص۱۸-۲۲.</ref>. از جمله برخی از محققان ابتدا با [[ادله]] دیگری [[اثبات]] نمودهاند که امامت [[عهد]] و منصبی [[الهی]] است، سپس با انضمام قانونی کلی که از آیه بر گرفتهاند، [[ضرورت]] عصمت امام را تبیین نمودهاند<ref>راهنماشناسی، ص۳۶۶.</ref>. | ||
::::::برخی دیگر، امامت اعطا شده به [[ابراهیم]]{{ع}} را منطبق بر "[[مُلک]]"، عظیمی دانستهاند که در [[آیات]] دیگر بدان اشاره شده است. اینان با اقامه شواهد متعددی نتیجه گرفتهاند: به طور مسلم، قیادت و [[سرپرستی]] همه جانبه در پرتو احکام الهی و تنظیم [[امور دنیوی]] و [[دینی]] [[امّت]] یکی از ارکان مفهوم امامت است<ref>منشور جاوید، ج۵، ص۲۶۰.</ref>. [بنابراین] واقعیت امامتی که بعد از [[رحلت پیامبر اکرم]] مورد [[پذیرش]] [[مسلمین]] قرار گرفته، با این امامت، متّحد است<ref>الالهیات، ج۴، ص۱۲۱.</ref>»<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی، احمد حسین]]، [[حسن یوسفیان|یوسفیان، حسن]]، [[پژوهشی در عصمت معصومان (کتاب)|پژوهشی در عصمت معصومان]] ص ۲۸۷.</ref>. | ::::::برخی دیگر، امامت اعطا شده به [[ابراهیم]]{{ع}} را منطبق بر "[[مُلک]]"، عظیمی دانستهاند که در [[آیات]] دیگر بدان اشاره شده است. اینان با اقامه شواهد متعددی نتیجه گرفتهاند: به طور مسلم، قیادت و [[سرپرستی]] همه جانبه در پرتو احکام الهی و تنظیم [[امور دنیوی]] و [[دینی]] [[امّت]] یکی از ارکان مفهوم امامت است<ref>منشور جاوید، ج۵، ص۲۶۰.</ref>. [بنابراین] واقعیت امامتی که بعد از [[رحلت پیامبر اکرم]] مورد [[پذیرش]] [[مسلمین]] قرار گرفته، با این امامت، متّحد است<ref>الالهیات، ج۴، ص۱۲۱.</ref>»<ref>[[احمد حسین شریفی|شریفی، احمد حسین]]، [[حسن یوسفیان|یوسفیان، حسن]]، [[پژوهشی در عصمت معصومان (کتاب)|پژوهشی در عصمت معصومان]] ص ۲۸۷.</ref>. | ||
==پاسخهای دیگر== | ==پاسخهای دیگر== |