جز
جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت'
جز (جایگزینی متن - 'انسان‌های' به 'انسان‌های') |
جز (جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
*منظور از اعتراض به وضع موجود این است، [[انسان]] هر مقدار خوب باشد، باید در طلب وضع بهتر بکوشد نه اینکه تنها به وضع فعلی [[راضی]] باشد. به بیانی می‌‌توان اعتراض به وضع موجود را نسبت به انسان‌های مختلف به چند بخش تقسیم کرد: | *منظور از اعتراض به وضع موجود این است، [[انسان]] هر مقدار خوب باشد، باید در طلب وضع بهتر بکوشد نه اینکه تنها به وضع فعلی [[راضی]] باشد. به بیانی می‌‌توان اعتراض به وضع موجود را نسبت به انسان‌های مختلف به چند بخش تقسیم کرد: | ||
#اعتراض به وضع موجود براساس [[عمومیت]] افراد: این قسم، معمولاً دامنگیر اغلب [[مردم]] در [[جامعه]] میشود، چراکه این نوع [[اعتراض]] از [[پایمال شدن حقوق]] [[انسان‌ها]] ناشی میشود. این [[نارضایتی]] و کراهت، چون بر اساس نابسامانی‌های [[زندگی]] بشری است چنین ایجاب می‌‌کند که فرد با [[اعتراض]] خودش به دنبال فرداهایی بهتر باشد<ref>ر.ک. [[محمد تقی جعفری|جعفری، محمد تقی]]، [[امید و انتظار (کتاب)|امید و انتظار]]، ص ۳۷-۴۰.</ref>. | #اعتراض به وضع موجود براساس [[عمومیت]] افراد: این قسم، معمولاً دامنگیر اغلب [[مردم]] در [[جامعه]] میشود، چراکه این نوع [[اعتراض]] از [[پایمال شدن حقوق]] [[انسان‌ها]] ناشی میشود. این [[نارضایتی]] و کراهت، چون بر اساس نابسامانی‌های [[زندگی]] بشری است چنین ایجاب می‌‌کند که فرد با [[اعتراض]] خودش به دنبال فرداهایی بهتر باشد<ref>ر.ک. [[محمد تقی جعفری|جعفری، محمد تقی]]، [[امید و انتظار (کتاب)|امید و انتظار]]، ص ۳۷-۴۰.</ref>. | ||
#اعتراض به وضع موجود بر اساس [[تکامل انسان]] ها: عده ای از کمال یافتگان بشری، در هر زمانی که [[زندگی]] کنند و در هر | #اعتراض به وضع موجود بر اساس [[تکامل انسان]] ها: عده ای از کمال یافتگان بشری، در هر زمانی که [[زندگی]] کنند و در هر موقعیت از [[فرهنگ]] و [[تمدن بشری]] که قرار بگیرند، موقعیتی بالاتر از آن را می‌‌خواهند و به همین سبب همیشه نسبت به وضع موجود معترضند و این در حالی است که این نوع احساس مستند به یک جریان ریشه‌دار است که اگر موانعی برای [[خاموشی]] این احساس وجود نداشته باشد [[بشر]] با استناد به این جریان، همواره به وضع موجود معترض است و [[آینده]] را عالی‌تر از گذشته می‌‌بیند<ref>ر.ک. [[محمد تقی جعفری|جعفری، محمد تقی]]، [[امید و انتظار (کتاب)|امید و انتظار]]، ص ۳۷-۴۰.</ref>. | ||
#اعتراض به وضع موجود براساس [[فطرت انسان]] ها: [[انسان]] سرمایه‌های فراوان و خیره‌کننده‌ای دارد به طوری که هیچ وضع و موقعیتی، نمی‌تواند آنان اشباع کند یعنی در [[حقیقت]] [[انسان‌ها]] نسبت به هیچ زمانی [[رضایت]] ندارند و این عدم [[قناعت]] و [[رضایت]]، یک پدیده بی‌اساس نیست، بلکه ریشه‌های آن در گرایشِ جدیِ او به ماورای [[طبیعت]] که جزءِ ذاتِ [[ناب]] و فطرتِ سلیمِ اوست نهادینه شده است<ref>ر.ک. [[محمد تقی جعفری|جعفری، محمد تقی]]، [[امید و انتظار (کتاب)|امید و انتظار]]، ص ۳۷-۴۰.</ref>. | #اعتراض به وضع موجود براساس [[فطرت انسان]] ها: [[انسان]] سرمایه‌های فراوان و خیره‌کننده‌ای دارد به طوری که هیچ وضع و موقعیتی، نمی‌تواند آنان اشباع کند یعنی در [[حقیقت]] [[انسان‌ها]] نسبت به هیچ زمانی [[رضایت]] ندارند و این عدم [[قناعت]] و [[رضایت]]، یک پدیده بی‌اساس نیست، بلکه ریشه‌های آن در گرایشِ جدیِ او به ماورای [[طبیعت]] که جزءِ ذاتِ [[ناب]] و فطرتِ سلیمِ اوست نهادینه شده است<ref>ر.ک. [[محمد تقی جعفری|جعفری، محمد تقی]]، [[امید و انتظار (کتاب)|امید و انتظار]]، ص ۳۷-۴۰.</ref>. | ||