حق شهید: تفاوت میان نسخه‌ها

*در [[روایات]]، ضمن آنکه برای [[زائر]] [[مدینه]]، [[زیارت]] و [[دعا]] نزد [[قبور]] [[شهدا]] [[مستحب]] به شمار آمده است، [[نقل]] شده که: [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}}، هرگاه به [[زیارت]] [[شهیدان]] می‌رفت، خطاب به آنان می‌فرمود: {{عربی|«السَّلامُ عَلَیکُم بِما صَبَرْتُم فَنِعمَ عُقبی الدّار»}}<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۷۶.</ref>. و [[امام صادق]]{{ع}} در مورد [[زیارت]] شهدای [[احد]]، سفارش فرموده است که خطاب به آنان گفته شود: {{عربی|«السَّلامُ عَلَیکُم یا أَهْلَ الدّیار، أَنْتُم لَنا فَرَطٌ وَإِنّا بِکُم لاحِقُون»}}<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۷۷.</ref>. [[سلام]] بر شما ای [[اهل]] این دیار!.. شما پیشاهنگ مایید و ما هم به شما خواهیم پیوست. [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]]{{س}} که اولین [[شهید]] [[عترت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} در راه [[دفاع از حق]] بود، طبق [[وصیت]] خویش، مخفیانه به [[خاک]] سپرده شد و [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} صورت چند [[قبر]] را هنگام [[دفن]] وی، ساخت، تا جای دفنِ آن مظلومه مشخّص نباشد<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۹۳.</ref>. آنگاه، به‌طور مکرر، به [[زیارت]] [[قبر]] آن بانوی بزرگوار می‌رفت و طبق بعضی نقل‌ها: [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} هر روز [[قبر]] [[فاطمه زهرا]]{{س}} را [[زیارت]] می‌کرد، یک روز که به [[زیارت]] آمده بود، خود را بر [[قبر]] افکند و گریست و شعری را به این مضمون خواند: چه جانگداز است هنگامی که بر [[قبر]] حبیبم عبور می‌کنم و [[سلام]] می‌دهم و جوابی نمی‌شنوم، ای [[قبر]]! چه شده که جواب مرا نمی‌دهی؟ آیا بعد از من، دیگر [[دوستی]] با کسان، ملالت آور شده است؟» <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۷۶-۸۰.</ref>.  

* [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} هنگامِ غروبِ هر [[جمعه]]، [[تربت]] برادرش [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}} را [[زیارت]] می‌کرد<ref>{{عربی|«إن الحسین بن علی کان یزور قبر الحسن بن علی کل عشیۀ جمعۀ»}}(وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۷).</ref>. [[محمد حنفیه]] برای [[زیارت]] [[قبر]] [[امام حسن]]{{ع}} در [[بقیع]] می‌آمد و می‌گفت: «[[سلام]] بر تو ای بازمانده [[مؤمنان]] و ای [[فرزند]] [[اولین مسلمان]]. چرا چنین نباشد، در حالی که تو سلاله [[هدایت]] و هم [[پیمان]] با [[تقوا]] و پنجمین نفر از [[اهل]] کسائی. [[دست]] [[رحمت]] تو را [[تغذیه]] کرده و در دامان [[اسلام]] [[تربیت]] شدی و از پستان [[ایمان]] شیر خوردی. تو در حال [[حیات]] و [[مرگ]]، [[پاکیزه]] ای.».. <ref>بحارالانوار، ج۹۷، ص۲۰۵؛ نقل از کامل الزیارات، ص۵۳.</ref>. [[زیارت]] [[مرقد]] [[امام حسین|سیدالشهداء]]{{ع}} بیش از همه مورد توجه و [[عنایت ائمه]] بود و به [[زائران]] آن کوی [[حق]] و دیار [[عشق]]، [[احترام]] زیادی می‌کردند. «[[حمران بن اعین]]»، [[نقل]] می‌کند که: از [[زیارت]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} برگشتم، [[امام باقر]]{{ع}} به دیدنم آمد و فرمود: «ای [[حمران]]! بشارتت باد... هرکس [[قبر]] شهدای [[آل محمد]] را [[زیارت]] کند و هدفش از این [[زیارت]]، [[خدا]] و پیوند با [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} باشد، همچون روز [[تولد]] از [[مادر]]، از گناهانش بیرون آمده، [[پاک]] می‌شود»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۵۹، حدیث۲۲؛ امالی شیخ طوسی، ج۲، ص۲۸.</ref>. گرچه [[زائر]]، از [[زیارت]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} آمده بود، لکن [[امام]]، محور سخن و ملاک [[فضیلت]] را روی «شهدای [[آل محمد]]» برد، که [[امام حسین]]{{ع}}، [[سرور]] و سالار همه آن شهداست و سلاله آن [[عترت]] [[پاک]] است. اولین [[زائر]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین شهید]]{{ع}}، [[صحابی]] والاقدر [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}}، «[[جابر بن عبدالله انصاری]]» بود که به همراه غلامش «عطیه» به [[زیارت]] نائل شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۷۶-۸۰.</ref>.  

== جستارهای وابسته ==