شمایل پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

*او پس از [[دیدار]] با [[رسول خدا]]{{صل}} گفته است: "مردی دیدم خوش [[سیما]] و با [[جمال]]، خوش خلق و نمکین‌چهره که نه عیبی چون بزرگی شکم داشت و نه نقصی چون کوچکی سر؛ خوش‌چهره و زیباروی بود و در چشمانش، سیاهی و [[درشتی]]؛ در مژگانش، [[پری]] و [[درشتی]] و در صدایش گرمی و دو رگه بودن [[زیبایی]] و سیاه چشم، سیاه مژه، کشیده ابرو و ابرو پیوسته بود. در گردنش سفیدی و درخشندگی و در محاسنش، [[پری]] [[خودنمایی]] می‌کرد و هنگام [[سکوت]]، [[وقار]] او و هنگام سخن گفتن والایی او آشکار بود و [[حسن]] و [[زیبایی]] در او هویدا بود. شیرین سخن و گزیده‌گوی بود و یاوه‌گوی و کم‌گوی نبود؛ گویا که سخنانش دانه‌های رشته مرواریدی بود که از دهان او فرو می‌ریخت. زیباترین و خوش سیما‌ترین [[مردم]] از فاصله دور و شیرین‌ترین و [[نیکوترین]] آنان از نزدیک بود؛ میان‌قامت بود و نه به خاطر بلندی قد، کسی از او نفرت داشت و نه از کوتاهی آن، او را [[تحقیر]] می‌کرد؛ مانند شاخه‌ای میان دو شاخه بلند و کوتاه و خوش‌منظرترین این سه شاخه و [[نیک]] قامت‌ترین آنها بود و سرانجام، همراهانی او را در میان داشتند که اگر سخنی می‌گفت، به گفته وی، گوش فرا می‌دادند و اگر فرمانی می‌داد، ترش‌رویی و نه گریزان بدون، بی‌درنگ و شتابان به اجرای آن می‌شتافتند"<ref>دلائل النبوه، ج ۱، ص ۲۷۹؛ المعجم الکبیر، ج ۴، ص ۴۹: الثقات، ج ۱، ص ۱۲۵ - ۱۲۶؛ المستدرک، ج ۳، ص ۹ و تاریخ مدینه دمشق، ج ۳، ص ۳۱۷.</ref><ref> [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۴۷۱-۴۷۲.</ref>.