شکایت از غیبت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

شکایت از غیبت امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 *تعبیر "شکایت" از [[غیبت امام زمان]] {{ع}} در بعضی دعاهای مأثور به ما [[تعلیم]] داده شده است. در دعایی که [[نایب اول]] [[حضرت]]، جناب [[شیخ]] عمروی [[املا]] فرموده‌اند و مرحوم [[سید بن طاووس]] سفارش زیادی به خواندن این [[دعا]] در عصر [[روز جمعه]] داشته‌اند<ref>ایشان فرموده‌اند که: اگر نسبت به خواندن همه آن چه در تعقیبات عصر روز جمعه آوردیم، عذری داشتی، مبادا در خواندن این دعا سستی بورزی. هر آینه این امر را از فضیلت‌های اختصاصی خداوند در حق خود می‌دانیم، پس بر آن اعتماد کن. جمال الاسبوع، ص ۳۱۵.</ref>. به درگاه [[خداوند]] این گونه عرضه می‌داریم: {{متن حدیث|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ إِمَامِنَا [وَلِيِّنَا] وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَيْنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا اللَّهُمَّ فَافْرُجْ ذَلِكَ عَنَّا بِفَتْحٍ مِنْكَ تُعَجِّلُهُ وَ نَصْرٍ مِنْكَ تُعِزُّهُ وَ إِمَامِ عَدْلٍ تُظْهِرُهُ إِلَهَ الْحَقِّ رب العالمین"}}<ref>«خدایا، به درگاهت شکایت می‌بریم از فقدان پیامبرمان و [[غیبت]] سرپرستمان و [[سختی]] روزگارمان و گرفتار شدنمان به فتنه‌ها و همدستی [[دشمنان]] علیه ما و زیادی دشمنانمان و کمی تعدادمان» جمال الاسبوع، ص ۳۱۸، کمال الدین، باب ۴۵، ح ۴۳.</ref>. پروردگارا، از طریق پیروزیی از جانب خودت که هر چه زودتر نصیب (ما) می‌گردانی و [[یاری]] خودت که عزیزش می‌داری و پیشوای [[عدالت]] که او را ظاهر می‌فرمایی [[فرج]] و گشایشی (از این گرفتاری‌ها) قربار ده. ای معبود [[حق]]، ای [[پروردگار]] جهانیان.
-در دعای دیگری که از [[نایب دوم]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در اعمال [[ماه مبارک رمضان]] به ما رسیده نیز، همین تعبیر به چشم می‌خورد. {{متن حدیث|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا [إِمَامِنَا] وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا، وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [آلِ مُحَمَّدٍ] وَ أَعِنَّا عَلَى ذَلِكَ بِفَتْحٍ مِنْكَ تُعَجِّلُهُ وَ بِضُرٍّ تَكْشِفُهُ وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ وَ سُلْطَانِ حَقٍّ تُظْهِرُهُ وَ رَحْمَةٍ مِنْكَ تُجَلِّلُنَاهَا وَ عَافِيَةٍ مِنْكَ تُلْبِسُنَاهَا بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ"}}<ref>«خدایا به درگاهت شکایت می‌بریم از این که پیامبرمان را از دست داده‌ایم و [[سرپرست]] ([[امام]]) ما پنهان است و از زیادی دشمنانمان و کمی تعدادمان و سخت شدن فتنه‌ها بر ما و هماهنگی و (قدرت‌های) روزگار علیه ما. پس بر [[حضرت محمد]] {{صل}} و آل ایشان [[درود]] بفرست و ما را در برابر (همه) اینها از جانب خودت [[یاری]] فرما از طریق پیروزیی که هر چه زودتر نصیب می‌فرمایی و با رفع پریشانی و بدحالی از جانب خود و [[یاری]] کردنی که عزیزش می‌داری و [[غلبه]] سیطره [[حق]] که آن را [[آشکار]] می‌فرمایی و رحمتی از جانب خودت که ما را با آن می‌پوشانی و عافیتی از [[ناحیه]] خودت که [[لباس]] ما قرار می‌دهی، ([[امید]] ما) به [[رحمت]] تو (است) ای ارحم الراحمین» دعای افتتاح، اقبال الاعمال، ج ۱، ص ۶۱.</ref>.
+در دعای دیگری که از [[نایب دوم]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} در اعمال [[ماه مبارک رمضان]] به ما رسیده نیز، همین تعبیر به چشم می‌خورد. {{متن حدیث|"اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا [إِمَامِنَا] وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا، وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [آلِ مُحَمَّدٍ] وَ أَعِنَّا عَلَى ذَلِكَ بِفَتْحٍ مِنْكَ تُعَجِّلُهُ وَ بِضُرٍّ تَكْشِفُهُ وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ وَ سُلْطَانِ حَقٍّ تُظْهِرُهُ وَ رَحْمَةٍ مِنْكَ تُجَلِّلُنَاهَا وَ عَافِيَةٍ مِنْكَ تُلْبِسُنَاهَا بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ"}}<ref>«خدایا به درگاهت شکایت می‌بریم از این که پیامبرمان را از دست داده‌ایم و [[سرپرست]] ([[امام]]) ما پنهان است و از زیادی دشمنانمان و کمی تعدادمان و سخت شدن فتنه‌ها بر ما و هماهنگی و (قدرت‌های) روزگار علیه ما. پس بر [[حضرت محمد]] {{صل}} و آل ایشان [[درود]] بفرست و ما را در برابر (همه) اینها از جانب خودت [[یاری]] فرما از طریق پیروزیی که هر چه زودتر نصیب می‌فرمایی و با رفع پریشانی و بدحالی از جانب خود و [[یاری]] کردنی که عزیزش می‌داری و [[غلبه]] سیطره [[حق]] که آن را آشکار می‌فرمایی و رحمتی از جانب خودت که ما را با آن می‌پوشانی و عافیتی از [[ناحیه]] خودت که [[لباس]] ما قرار می‌دهی، ([[امید]] ما) به [[رحمت]] تو (است) ای ارحم الراحمین» دعای افتتاح، اقبال الاعمال، ج ۱، ص ۶۱.</ref>.
 شکایت در هنگام بلا و گرفتاری مطرح می‌شود. [[انسان]] از چیزی که برایش [[رنج]] آور و دردناک است، به پیشگاه [[خداوند]] [[شکوه]] می‌کند. این [[دعاها]] از [[ناحیه]] [[مقدس]] خود [[امام زمان]] {{ع}} به ما رسیده است. بنابراین چنین شکایت‌هایی به درگاه الهی نه تنها اشکالی ندارد، بلکه نشان دهنده [[درک]] و [[فهم]] صحیح [[دعا]] کننده در [[غیبت امام]] {{ع}} است که احساس بلا و [[مصیبت]] از دوری مولایش می‌کند و از خدای خویش [[گشایش]] و [[فتح]] طلب می‌نماید. در این عبارات به گوشه‌ای از گرفتاری‌های [[زمان غیبت]] اشاره شده است. فتنه‌های سخت و فشارهای روزگار بر [[شیعه]] و "ضُر" که به معنای پریشانی و بدحالی [[مؤمن]] است و زیادی [[دشمنان]] [[شیعه]] و کم بودن عدد [[مؤمنان]]. اینها اندکی از ناراحتی‌ها و رنج‌های بسیار [[مؤمنان]] در [[زمان غیبت]] مولایشان است و همه اینها مصادق "بلا" و "ضنک" و "کرب" هستند که باید برای رفعشان به [[فرج]] الهی امیدوار بود. نالیدن و [[شکوه]] کردن به درگاه الهی تنها چاره این دردهاست.