جز
جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن'
جز (جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن') |
|||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
==[[امرومان]] در [[شأن نزول]]== | ==[[امرومان]] در [[شأن نزول]]== | ||
#به [[نقل]] [[طبرانی]] از [[ابنعباس]] خطاب {{متن قرآن|لَا تَحْسَبُوهُ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«کسانی که [به یکی از همسران پیامبر] آن دروغ را (وارد) آوردند دستهای از شمایند؛ آن را شرّی برای خود مپندارید بلکه آن برای شما خیر است؛ هر مردی از آنان را گناهی است که انجام داده است و آنکه بخش بزرگ آن را به گردن گرفته است عذابی سترگ خواهد داشت» سوره نور، آیه ۱۱.</ref> به [[پیامبر]]{{صل}}، [[ابوبکر]] و [[امرومان]] است.<ref> المعجم الکبیر، ج ۲۳، ص ۱۳۵.</ref> | #به [[نقل]] [[طبرانی]] از [[ابنعباس]] خطاب {{متن قرآن|لَا تَحْسَبُوهُ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«کسانی که [به یکی از همسران پیامبر] آن دروغ را (وارد) آوردند دستهای از شمایند؛ آن را شرّی برای خود مپندارید بلکه آن برای شما خیر است؛ هر مردی از آنان را گناهی است که انجام داده است و آنکه بخش بزرگ آن را به گردن گرفته است عذابی سترگ خواهد داشت» سوره نور، آیه ۱۱.</ref> به [[پیامبر]]{{صل}}، [[ابوبکر]] و [[امرومان]] است.<ref> المعجم الکبیر، ج ۲۳، ص ۱۳۵.</ref> | ||
#به نقل برخی [[محدثان]]<ref>انساب الاشراف، ج ۱۰، ص ۱۰۱؛ صحیحالبخاری، ج ۵، ص۴۹.</ref> و [[مفسران]] <ref> تفسیر ابنابیحاتم، ج ۱۰، ص ۳۲۹۵؛ تفسیر ماوردی، ج ۵، ص ۸۰ ـ ۲۷۹؛ مجمعالبیان، ج ۹، ص ۱۳۲.</ref> مراد از {{متن قرآن|لِوَالِدَيْهِ}} در آیه {{متن قرآن|وَالَّذِي قَالَ لِوَالِدَيْهِ أُفٍّ لَكُمَا أَتَعِدَانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِي وَهُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«و آن (دیگری) که به پدر و مادرش میگوید: اف بر شما ! آیا به من وعده میدهید که (از گور) بیرون آورده میشوم در حالی که نسلها (ی بسیار) پیش از من گذشتهاند ؟» سوره احقاف، آیه ۱۷.</ref> [[امرومیان|[[امرومان]]]] و [[ابوبکر]] هستند که پیوسته با | #به نقل برخی [[محدثان]]<ref>انساب الاشراف، ج ۱۰، ص ۱۰۱؛ صحیحالبخاری، ج ۵، ص۴۹.</ref> و [[مفسران]] <ref> تفسیر ابنابیحاتم، ج ۱۰، ص ۳۲۹۵؛ تفسیر ماوردی، ج ۵، ص ۸۰ ـ ۲۷۹؛ مجمعالبیان، ج ۹، ص ۱۳۲.</ref> مراد از {{متن قرآن|لِوَالِدَيْهِ}} در آیه {{متن قرآن|وَالَّذِي قَالَ لِوَالِدَيْهِ أُفٍّ لَكُمَا أَتَعِدَانِنِي أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِي وَهُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}}<ref>«و آن (دیگری) که به پدر و مادرش میگوید: اف بر شما ! آیا به من وعده میدهید که (از گور) بیرون آورده میشوم در حالی که نسلها (ی بسیار) پیش از من گذشتهاند ؟» سوره احقاف، آیه ۱۷.</ref> [[امرومیان|[[امرومان]]]] و [[ابوبکر]] هستند که پیوسته با خواندن [[آیات]] [[معاد]] از پسرشان عبدالرّحمن میخواستند که [[ایمان]] بیاورد؛ ولی او نپذیرفته و با آنان [[محاجه]] میکرد و میگفت: اُف بر شما! به من [[وعده]] میدهید که پس از مردن و پوسیدن استخوانهایم دوباره زنده شده و سر از [[قبر]] برآورم. این همه بزرگان [[قریش]] پیش از من مردهاند و هیچ یک زنده نشده است. [[عبدالرحمن]] در ادامه گفت اگر راست میگویید اینها را زنده کنید تا در باب آنچه میگویید از آنان بپرسم! آن دو با [[استمداد]] از [[خداوند]] در خصوص [[هدایت]] وی میگفتند: وای بر تو، [[ایمان]] بیاور به [[راستی]] [[وعده خدا]] [[حق]] است و او در پاسخ میگفت: اینها که شما میگویید افسانههای پیشینیان است: {{متن قرآن|وَهُمَا يَسْتَغِيثَانِ اللَّهَ وَيْلَكَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَيَقُولُ مَا هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ}} | ||
#به [[نقل]] برخی از [[مفسران]] <ref>مفحمات الاقران، ج ۱، ص ۴۳۰؛ تفسیر ماوردی، ج ۲، ص۱۳۲.</ref> مراد از {{متن قرآن|أَصْحَابٌ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«بگو آیا به جای خداوند کسی را (به پرستش) بخوانیم که نه به ما سود میرساند و نه زیان میزند و پس از آنکه خداوند ما را راهنمایی کرده است به (عقاید) گذشته خود بازگردانده شویم؟ چونان کسی که شیطانها او را در زمین، سرگشته و سرگردان کردهاند در حالی که او را همراهانی است که به راهیابی فرا میخوانندش که نزد ما بیا؛ بگو: تنها رهنمود خداوند، رهنمود است و فرمان یافتهایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم» سوره انعام، آیه ۷۱.</ref>، [[امرومان]] و ابوبکر هستند که پیوسته فرزندشان عبدالرّحمن را به [[اسلام]] میخواندند و او مصرانه [[انکار]] و محاجه میکرد. خداوند آیه یاد شده را در رد [[استدلال]] او فرو فرستاد. | #به [[نقل]] برخی از [[مفسران]] <ref>مفحمات الاقران، ج ۱، ص ۴۳۰؛ تفسیر ماوردی، ج ۲، ص۱۳۲.</ref> مراد از {{متن قرآن|أَصْحَابٌ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«بگو آیا به جای خداوند کسی را (به پرستش) بخوانیم که نه به ما سود میرساند و نه زیان میزند و پس از آنکه خداوند ما را راهنمایی کرده است به (عقاید) گذشته خود بازگردانده شویم؟ چونان کسی که شیطانها او را در زمین، سرگشته و سرگردان کردهاند در حالی که او را همراهانی است که به راهیابی فرا میخوانندش که نزد ما بیا؛ بگو: تنها رهنمود خداوند، رهنمود است و فرمان یافتهایم که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم» سوره انعام، آیه ۷۱.</ref>، [[امرومان]] و ابوبکر هستند که پیوسته فرزندشان عبدالرّحمن را به [[اسلام]] میخواندند و او مصرانه [[انکار]] و محاجه میکرد. خداوند آیه یاد شده را در رد [[استدلال]] او فرو فرستاد. | ||