عدالت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

*در [[زیارت صاحب الامر]] می‌خوانیم: {{عربی|"السَّلَامُ عَلَى الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَرِ"}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت صاحب الامر.</ref>. در خصوصیات [[قیام]] و [[حکومت امام زمان]]{{ع}} هیچ ویژگی به اندازه "[[عدالت]]" و "[[قسط‍‌]]" روشنی ندارد. آن‌قدر که در [[روایات]] بر ویژگی [[عدالت‌گستری]] آن [[حضرت]] تأکید شده، بر سایر مسائل چنین ابرامی نرفته است و این نشان از برجستگی این مهم در [[دوران ظهور]] دارد. ده‌ها و بلکه صدها [[روایت]] در کتاب‌های مختلف روایی، به‌ویژه در کتاب "[[منتخب الاثر]]" و "[[کمال الدین]]"، در مورد [[عدالت‌گستری]] آن [[حضرت]] وارد شده است. در بسیاری از این [[روایات]]، از آن [[امام]] به‌عنوان [[مظهر]] و تجلی کامل [[عدالت]] یاد شده است. دامنه [[عدالت]] [[حضرت]]، تا اقصی نقاط‍‌ منازل و زوایای ناپیدای [[جامعه]] گسترده است؛ حتی [[عدالت]] و [[دادگری]] همچون گرما و سرما در درون خانه‌های [[مردمان]] نفوذ می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.</ref>. [[خداوند]] چنان بر این مهم تأکید دارد که اگر حتی یک روز از [[عمر]] [[دنیا]] باقی مانده باشد، او آن را چنان طولانی خواهد کرد<ref>کمال الدین، ص ۳۱۸.</ref> تا رؤیای [[موعود]] [[مردمان]] از راه برسد. در سایه این [[عدالت]]، هیچ انسانی در قید [[بندگی]] و [[بردگی]] باقی نمی‌ماند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴.</ref>. [[حقوق]] به یغما رفته [[انسان‌ها]] به آنها بازمی‌گردد<ref>همان، ج ۵۲، ص ۲۲۵.</ref>. بندهای پیدا و ناپیدای [[بندگی]] از سر و گردن [[انسان‌ها]] بازمی‌گردد و زمینه [[استثمار]] [[انسان]] از [[انسان]] به کلی برچیده می‌شود<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۷.</ref>. [[کارگزاران]] [[ظلم]] و [[بیداد]]، مورد بازخواست قرار می‌گیرند. قاضیان و [[حاکمان]] کج‌رفتار، از [[مسؤولیت]] خویش [[عزل]] می‌شوند و [[زمین]]، از هرنوع [[خیانت]] و نادرستی [[پاک]] می‌گردد<ref>همان، ص ۱۲۰.</ref>. [[عدالت]] چنان می‌شود که [[مردم]] [[آرزو]] می‌کنند، ای کاش مردگانشان در بین زندگان بودند و از [[عدالت]] بهره‌مند می‌شدند<ref>مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵.</ref>. برطبق برخی [[روایات]]، نخستین چیزی که از [[عدالت]] [[حضرت قائم]]{{ع}} آشکار می‌شود، این است که اعلام می‌کند، کسانی که [[حج]] یا مناسک [[مستحب]] به‌جا می‌آورند و [[حجر الاسود]] را استلام می‌کنند و [[طواف]] مستحبی انجام می‌دهند، آن را به کسانی که [[حج]] [[واجب]] دارند، واگذار کنند<ref>کافی، ج ۴، ص ۴۲۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۸۴.</ref>.