: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوارطاة احمسی در تراجم و رجال]] | [[ابوارطاة احمسی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
نام وی [[حصین بن ربیعة بن عامر بن ارز احمسی بجلی]] است. أخمسی، منسوب به اِحمَس، طایفه‌ای از [[بجیله]] است که ساکن [[کوفه]] شدند<ref>سمعانی، ج۱، ص۹۱.</ref>. [[کنیه]] وی ابوارطاة است<ref>ابن معین، ج۲، ص۳۴۲؛ ابن ابی حاتم، ج۳، ص۱۹۱.</ref>. کسانی که او را [[ارطاة]] نامیده‌اند، توهم کرده‌اند که کنیه او [[تغییر]] پیدا کرده و اسم او شده است<ref>ابن حجر، مقدمه فتح، ص۲۸۸؛ همو، الاصابه، ج۱، ص۳۶۵.</ref>.
در برخی منابع، از او با نام [[حسین بن ربیعه]] نام برده شده<ref>ابن اثیر، ج۵، ص۱۳۴؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۷۹؛ سیوطی، ج۵، ص۴۴۵.</ref> که "صاد" در حصین به "سین" تصحیف شده است<ref>نووی، ج۱۶، ص۳۷.</ref>. صاحب استیعاب، حصین بن ام‌الحصین را، همان ابوارطاة دانسته است<ref>ابن عبدالبر ج۱، ص۴۱۰.</ref>. [[ابن حجر]] می‌گوید: حصین بن ام‌الحصین، غیر از ابوارطاة است؛ به دلیل اینکه ام‌الحصین گفته است: من در [[حجة الوداع]]، [[رسول خدا]]{{صل}} را دیدم و حصین طفلی در دامنم بود<ref>ابن سعد، ج۸، ص۲۳۴.</ref>، در حالی که در [[فتح]] [[ذوالخلصه]] گفته شده، [[بشارت]] فتح را حصین برای [[پیامبر]] آورد<ref>ابونعیم، ج۲، ص۸۳۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۳۱.</ref>. [[ابن اثیر]] نیز سخن ابن عبدالبر را مبنی بر اینکه حصین بن أم‌الحصین، همان ابوارطاة است، ترجیح داده، جز اینکه قسمت آخر [[روایت]] را نپذیرفته که گفته بود حصین در حجة الوداع طفل بود و در رد آن گفته است: این قسمت روایت را تنها [[زهیر بن معاویه]] نقل کرده و متفرد به [[زهیر]] است<ref>ابن اثیر، ج۲، ص۳۴.</ref>.
برخی نیز نام او را [[ربیعة بن حصین]] گفته‌اند که به طور حتم [[قلب]] نام حصین بن ربیعه است<ref>ابن عبدالبر، ج۱، ص۴۱۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۳۳.</ref>، اطلاع زیادی از او دانسته نیست و بیشتر منابعی که به نام او پرداخته‌اند، تنها به ذکر نام و ماجرای آوردن خبر فتح بُت ذوالخلصه بسنده کرده‌اند. "[[بت]] ذوالخلصه" در جنوب [[مکه]] بود و از سوی [[قبایل]] دَوس، [[خثعم]]، [[بجیله]] و عرب‌های ساکن در آن مناطق [[عبادت]] می‌شد<ref>ابن کلبی، ص۳۴؛ ابن هشام، ج۱، ص۸۸؛ ابن کثیر، ج۴، ص۴۳۲.</ref> و به [[کعبه]] [[یمانیه]] [[شهرت]] داشت<ref>مسلم، ج۷، ص۱۵۷.</ref>. [[جریر بن عبدالله]] در سریه‌ای این [[بت]] را [[شکست]]. ابوارطاة از طرف [[جریر بن عبدالله بجلی احمسی]] خبر [[فتح]] این بُت را برای [[رسول خدا]]{{صل}} آورد، [[حضرت]] نیز به دلیل [[بشارت]] او به فتح این بت، نام او را [[بشیر]] نهاد<ref>نسائی، ص۲۴۰؛ مسلم، ج۷، ص۱۵۸؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۶۱؛ ابن اثیر ج۱، ص۱۸۵.</ref>.
گفته‌اند در سریه فتح بُت ذو الخلصه، صد و پنجاه نفر احمسی شرکت داشتند<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۳۳.</ref>. وقتی [[پیامبر]] خبر فتح [[ذوالخلصه]] را از ابوارطاة شنید، سواران احمسی را پنج مرتبه [[دعا]] کرد<ref>بیهقی، ج۹، ص۱۷۴؛ ابن کثیر، ج۴، ص۱۵۲.</ref>. شامی<ref>شامی، ج۶، ص۲۴۶.</ref> گفته است: با [[دعای پیامبر]]، [[جریر احمسی]] هیچگاه از اسب نیفتاد.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «ابوارطاة احمسی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۱۱۲-۱۱۳.</ref>
