حکیم بن سلامه حزامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[حکیم بن سلامه حزامی در تاریخ اسلامی]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[حکیم بن سلامه حزامی در تاریخ اسلامی]] - [[حکیم بن سلامه حزامی در تراجم و رجال]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۰۸
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- حکیم بن سلامه از اصحاب علی(ع) بود و در جنگ جمل حضور داشت.
- امیرمؤمنان قبل از بروز جنگ جمل، ابتدا قعقاع بن عمرو را به عنوان نماینده خود نزد اصحاب جمل فرستاد تا آنان را به صلح و پرهیز از مقاتله دعوت کند، اما اغلب آنان برای مذاکره تمایلی از خود نشان نداند[۱]. هنگامی که قعقاع بدون نتیجه به اردوگاه امام(ع) بازگشت، حضرت، حکیم بن سلامه را همراه مالک بن حبیب به جانب آنان فرستاد که اگر حاضر به مذاکره و صلح نیستند، لااقل مهلت دهید تا هر دو در مورد عاقبت این کار جنگ بیندیشیم.
- اصحاب جمل پیام آنان را نیز رد کرده و گفتند که حرف ما همان است که به قعقاع گفتیم. از این‌رو نه صلحی صورت می‌گیرد و نه مهلتی داده می‌شود، پس خود را برای جنگ مهیا کنید[۲].
- بنابراین حکیم بن سلامه از جمله یاران امام(ع) بود که در رکاب حضرتش با نهروانیان جنگید.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ظاهرا گروهی از اصحاب جمل، با صلح ومذاکره با امیرالمؤمنین(ع) موافق بودند و حتی پس از شنیدن نصایح امام(ع) و نمایندگان آن حضرت، تصمیم داشتند از میدان چجنگ خارج شده و کناره‌گیری نمایند، اما عده‌ای در میان سپاه عایشه، آنان را سرزنش کرده و از کناره‌گیری منع نمودند، ولی زبیر به ملامت یارانش اعتنایی نکرد و از معرکه قتال خارج شد. ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۰۷.
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۴۹۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۵۵-۴۵۶.