جز
جایگزینی متن - 'ایمان راستین' به 'ایمان راستین'
جز (جایگزینی متن - ']] |' به ' - [[') |
جز (جایگزینی متن - 'ایمان راستین' به 'ایمان راستین') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==امام علی در فرهنگنامه آخرالزمان== | ==امام علی در فرهنگنامه آخرالزمان== | ||
"[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که [[خداوند]] برای [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} قرار داده و کسی جز او به این [[لقب]] نامیده نمی‌شود. از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدند که آیا می‌توان به [[حضرت قائم]]{{ع}} "[[امیرالمؤمنین]]" خطاب کرد؟ [[حضرت]] فرمود: خیر زیرا این لقبی است که مخصوص [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} است و هیچ شخصی به این نام خوانده نمی‌شود مگر کسی که [[کافر]] باشد... <ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۷۳.</ref>. | "[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که [[خداوند]] برای [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} قرار داده و کسی جز او به این [[لقب]] نامیده نمی‌شود. از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدند که آیا می‌توان به [[حضرت قائم]]{{ع}} "[[امیرالمؤمنین]]" خطاب کرد؟ [[حضرت]] فرمود: خیر زیرا این لقبی است که مخصوص [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} است و هیچ شخصی به این نام خوانده نمی‌شود مگر کسی که [[کافر]] باشد... <ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۷۳.</ref>. | ||
*اما در [[حدیثی]] [[نقل]] شده که [[راوی]] گفت: من با شخص دیگری به [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بودیم، مردی از اهالی سواد داخل شد و به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کرد: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ}}. [[حضرت]] او را نزد خود خواند و در کنار خود جای داد. [[راوی]] می‌گوید من به شخصی که همراهم بود گفتم: واژه "[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که جز به [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} اطلاق نمی‌شود! سپس [[امام صادق]]{{ع}} به من فرمود: «همانا [[بندگان]] به [[ایمان | *اما در [[حدیثی]] [[نقل]] شده که [[راوی]] گفت: من با شخص دیگری به [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بودیم، مردی از اهالی سواد داخل شد و به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کرد: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ}}. [[حضرت]] او را نزد خود خواند و در کنار خود جای داد. [[راوی]] می‌گوید من به شخصی که همراهم بود گفتم: واژه "[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که جز به [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} اطلاق نمی‌شود! سپس [[امام صادق]]{{ع}} به من فرمود: «همانا [[بندگان]] به [[ایمان راستین]] دست نمی‌یابند مگر زمانی که تمام [[صفات ائمه]] پیشین را در دیگر [[ائمه]] نیز ببینند»<ref>اختصاص شیخ مفید: ص ۲۶۷.</ref>. | ||
*این دو [[حدیث]] در ظاهر معنایی مخالف همدیگر دارند اما به [[اعتقاد]] برخی این دو [[حدیث]] تضادی با هم ندارد، زیرا [[حدیث]] اول معنایی عام دارد که با [[حدیث]] دوم تخصیص می‌خورد، یعنی جمع دو [[حدیث]] این می‌شود: نامیدن هیچ شخصی بدین نام جایز نیست مگر [[امامان دوازده‌گانه]]. دیگر این که در [[حدیث شریف]] [[حضرت]] بدین خاطر [[نهی]] فرموده‌اند که در زمان [[خلافت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌العباس، خلفای غاصب خود را [[امیرالمؤمنین]] می‌خواندند، و چون [[اهل بیت]]{{عم}} تا حد امکان برای [[حفظ جان]] خود و [[شیعیان]]، [[مخالفت]] خود را با [[حاکمان جور]] آشکارا بیان نمی‌نمودند، و لذا این معنا را به کنایه می‌فرمودند و نمونه آن همین [[حدیث]] است که اشاره می‌فرماید: کسانی که به [[ظلم]] بر [[مسند]] [[خلافت]] [[ائمه]]{{عم}} تکیه زده‌اند [[لیاقت]] این [[لقب]] [[شریف]] را ندارند و کسانی [[شایستگی]] داشتن این نام را دارند که به [[حق]] از جانب [[خداوند]] [[خلیفه رسول خدا]] باشند؛ آنان کسانی نیستند جز [[ائمه]] اثنی‌عشر، که اولین آنان [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} و آخرین آنها [[حضرت قائم]]{{ع}} است، زیرا اگر کسی جز [[علی]] ابن [[ابی‌طالب]] [[لیاقت]] این نام را نداشته باشد، پس [[امام]] بر [[حق]] پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]، [[علی]]{{ع}} است و پس از او کسی [[خلیفه]] است که ایشان تعیین نمایند و این بطلان [[حکومت غاصبانه]] خلفای [[جور]] را نشان می‌دهد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۷.</ref>. | *این دو [[حدیث]] در ظاهر معنایی مخالف همدیگر دارند اما به [[اعتقاد]] برخی این دو [[حدیث]] تضادی با هم ندارد، زیرا [[حدیث]] اول معنایی عام دارد که با [[حدیث]] دوم تخصیص می‌خورد، یعنی جمع دو [[حدیث]] این می‌شود: نامیدن هیچ شخصی بدین نام جایز نیست مگر [[امامان دوازده‌گانه]]. دیگر این که در [[حدیث شریف]] [[حضرت]] بدین خاطر [[نهی]] فرموده‌اند که در زمان [[خلافت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌العباس، خلفای غاصب خود را [[امیرالمؤمنین]] می‌خواندند، و چون [[اهل بیت]]{{عم}} تا حد امکان برای [[حفظ جان]] خود و [[شیعیان]]، [[مخالفت]] خود را با [[حاکمان جور]] آشکارا بیان نمی‌نمودند، و لذا این معنا را به کنایه می‌فرمودند و نمونه آن همین [[حدیث]] است که اشاره می‌فرماید: کسانی که به [[ظلم]] بر [[مسند]] [[خلافت]] [[ائمه]]{{عم}} تکیه زده‌اند [[لیاقت]] این [[لقب]] [[شریف]] را ندارند و کسانی [[شایستگی]] داشتن این نام را دارند که به [[حق]] از جانب [[خداوند]] [[خلیفه رسول خدا]] باشند؛ آنان کسانی نیستند جز [[ائمه]] اثنی‌عشر، که اولین آنان [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} و آخرین آنها [[حضرت قائم]]{{ع}} است، زیرا اگر کسی جز [[علی]] ابن [[ابی‌طالب]] [[لیاقت]] این نام را نداشته باشد، پس [[امام]] بر [[حق]] پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]، [[علی]]{{ع}} است و پس از او کسی [[خلیفه]] است که ایشان تعیین نمایند و این بطلان [[حکومت غاصبانه]] خلفای [[جور]] را نشان می‌دهد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۷.</ref>. | ||