آزادی حق حیات: تفاوت میان نسخه‌ها

قتل دیگران بدون مبنا و [[حجت شرعی]]، به شدت مورد تقبیح و محکومیت [[قرآن]] قرار گرفته و در ردیف کشتن تمامی [[مردم]] تلقی شده است: {{متن قرآن|كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا}}<ref>«به همین روی بر بنی اسرائیل مقرر داشتیم که هرکس تنی را -جز به قصاص یا به کیفر تبهکاری در روی زمین- بکشد چنان است که تمام مردم را کشته است» سوره مائده، آیه ۳۲.</ref>. [[آیه]] دیگر [[کیفر]] [[قتل عمد]] [[انسان]] [[مؤمن]] را [[عذاب]] [[عظیم]] [[جهنم]] و [[غضب]] و [[لعن]] الهی ذکر می‌کند: {{متن قرآن|وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا}}<ref>«و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد کیفر او دوزخ است که در آن جاودانه خواهد بود و خداوند بر او خشم می‌گیرد و لعنت می‌فرستد و برای او عذابی سترگ آماده می‌کند» سوره نساء، آیه ۹۳.</ref>. [[قرآن کریم]] تنها به [[مجازات]] [[اخروی]] [[قاتل]] بسنده نکرده، بلکه [[حکم]] به [[قصاص]] او - با درخواست ولی مقتول - داده است<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا}} «و آن کس را که خداوند (کشتن وی را) حرام کرده است جز به حقّ مکشید و آنکه به ستم کشته شود برای وارث او حقّی نهاده‌ایم» سوره اسراء، آیه ۳۳.</ref> و اجرای حکم قصاص را عامل بازدارنده و پیش‌گیرانه از وقوع قتل‌های دیگر برشمرده و در نتیجه این حکم را موجب [[حیات]] [[اجتماع]] توصیف کرده است: {{متن قرآن|وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>«و شما را ای خردمندان در قصاص، زندگانی (نهفته) است» سوره بقره، آیه ۱۷۹.</ref><ref>برای توضیح بیشتر، ر.ک: محمدحسن قدردان قراملکی، حکومت دینی از منظر شهید مطهری، ص۱۶۵.</ref>. [[قرآن کریم]] در [[دفاع]] از [[حیات]] فردی به مقابله با [[فرهنگ جاهلی]] زمانه یعنی [[قتل]] نوزادان و [[فرزندان]] به علل واهی مانند [[ترس]] از [[فقر]]<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا}} «و فرزندانتان را از ترس ناداری مکشید، ما به آنان و شما روزی می‌دهیم؛ بی‌گمان کشتن آنان گناهی بزرگ است» سوره اسراء، آیه ۳۱.</ref> و [[قربانی]] برای [[خدایان]] ([[بت]])<ref>{{متن قرآن|قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلَادَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ}} «به راستی آنان که فرزندان خویش را از بی‌خردی به نادانی کشتند» سوره انعام، آیه ۱۴۰.</ref>، برمی‌خیزد و شرط [[پذیرفتن]] [[بیعت]] [[زنان]] را [[تعهد]] آنان بر عدم قتل فرزندانشان قرار می‌دهد<ref>{{متن قرآن|وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ}} «و فرزندان خود را نکشند» سوره ممتحنه، آیه ۱۲.</ref>. مبنای دیگر [[فقه]] در اجرای [[حکم]] [[قصاص]]، [[روایات]] متعددی است که در این جا از ذکر آن خودداری می‌شود<ref>ر.ک: میزان الحکمه، واژه «قتل»، ج۸.</ref>. اما در برخی کشورهای غربی با [[لغو]] [[مجازات]] قصاص عملاً [[آزادی]] [[حق حیات]] فرد نادیده انگاشته شده است؛ از این‌رو [[شاهد]] وقوع قتل‌های متعددی در این کشورها هستیم.