|
|
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{خرد}}
| | #تغییر_مسیر [[حضرت داوود علیه السلام]] |
| {{امامت}}
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حضرت داوود در قرآن]] | [[حضرت داوود در حدیث]] | [[حضرت داوود در کلام اسلامی]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حضرت داوود (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| |
| ==مقدمه==
| |
| *حضرت داوود {{صل}} در حدود سال ۱۰۳۳ قبل از میلاد در بیتاللحم [[تولد]] یافت. او از [[پیامبران]] بزرگ [[بنیاسرائیل]] بهشمار میرود که [[خداوند]] به او شوکت و [[پادشاهی]] بخشیده بود. [[داوود]] {{ع}} با عمالقه جنگید و جالوت را که از جنود [[شیطان]] بود نابود کرد. سپس به [[بیتالمقدس]] رفت و با اهالی [[فلسطین]] که [[دشمنی]] دیرینه با [[بنیاسرائیل]] داشتند به [[نبرد]] برخاست و بر آنان پیروز شد. [[داوود]] {{ع}} بنیانگذار [[مسجد الاقصی]] است. او با این که در [[مقام]] [[پادشاهی]] قرار داشت، اما از راه زرهبافی روزگار میگذراند و دریافتی از [[بیتالمال]] نداشت. او در میان [[مردم]] به [[عدالت]] [[حکومت]] کرد. [[کتاب آسمانی]] او را [[مزامیر]] یا [[زبور]] نام نهادهاند. [[داوود]] صوتی زیبا و دلانگیز داشت. [[داوود]] {{ع}} [[چهل]] سال به امر [[پیامبری]] و ترویج [[دین]] [[موسی]] {{ع}} پرداخت و چون به سن کهولت رسید، [[سلطنت]] و [[نبوت]] به فرزندش [[سلیمان]] {{ع}} منتقل شد. وی سرانجام در [[بیت المقدس]] [[وفات]] یافت. [[قرآن کریم]] در فرازهایی از [[داوود]] یاد میکند<ref>{{متن قرآن| إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا }}؛ سوره نساء، آیه ۱۶۳، {{متن قرآن|فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاء وَلَوْلاَ دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ }}؛ سوره بقره، آیه ۲۵۱، {{متن قرآن|فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ }}؛ سوره انبیاء، آیه ۷۹ – ۸۰.</ref>.
| |
| *[[امام علی]] {{ع}} نیز در حکمتی از [[داوود]] {{ع}} یاد میکند: و از نَوف بِکالی [[روایت]] است که شبی [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را دیدم از بستر خود برون آمده بود و نگاهی به [[ستارگان]] انداخت و فرمود: نوف خفتهای یا دیدهات باز است، گفتم دیدهام باز است، فرمود:] نوف، خوشا آنان که [[دل]] از این [[جهان]] گسستند و بدان [[جهان]] بستند. آنان مردمی هستند که [[زمین]] را گستردنی خود گرفتهاند و [[خاک]] آن را بستر و [[آب]] آن را طیب. [[قرآن]] را به جانشان بسته دارند و [[دعا]] را ورد زبان. چون [[مسیح]] [[دنیا]] را از خود دور ساختهاند – و نگاهی بدان نینداخته. نوف، [[داوود]] {{ع}} در چنین ساعت از شب برون شد و گفت این ساعتی است که بندهای در آن [[دعا]] نکند جز اینکه از او پذیرفته شود، مگر آنکه باج ستاند، یا گزارش کار [[مردمان]] را به [[حاکم]] رساند، یا خدمتگزار داروغه باشد، یا عرطبه –طنبور- نوازد، یا دارنده کوبه باشد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۰۴: {{متن حدیث|"وَ عَنْ نَوْفٍ الْبَكَالِيِّ قَالَ: رَأَيْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (علیه السلام) ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِي النُّجُومِ، فَقَالَ لِي يَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ. قَالَ: يَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِينَ فِي الدُّنْيَا، الرَّاغِبِينَ فِي الْآخِرَةِ، أُولَئِكَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِيباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً، ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْيَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِيحِ. ا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ (علیه السلام) قَامَ فِي مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ، فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا يَدْعُو فِيهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِيبَ لَهُ، إِلَّا أَنْ يَكُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِيفاً أَوْ شُرْطِيّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِيَ الطُّنْبُورُ أَوْ صَاحِبَ كَوْبَةٍ وَ هِيَ الطَّبْلُ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 393.</ref>.
| |
| | |
| == پرسشهای وابسته ==
| |
| | |
| == جستارهای وابسته ==
| |
| | |
| ==منابع==
| |
| # [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه''']]
| |
| | |
| ==پانویس==
| |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
| | |
| [[رده:امام علی]]
| |
| [[رده:حضرت داوود]]
| |
| [[رده:مدخل نهج البلاغه]]
| |