(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{خرد}}
#تغییر_مسیر [[حضرت یونس علیه السلام]]
{{مهدویت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حضرت یونس در قرآن]] | [[حضرت یونس در حدیث]] | [[حضرت یونس در نهج البلاغه]]| [[حضرت یونس در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حضرت یونس (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
==مقدمه==
*[[حضرت یونس]]{{ع}}، پسر [[متی]] یکی از [[پیامبران بنی اسرائیل]] است که در ۲۸ سالگی در میان [[قوم]] خود در [[نینوا]] (در [[موصل]] [[عراق]]) که بت‌پرست بودند به [[پیامبری]] [[مبعوث]] شد. کتابی داشت که [[احکام]] و موعظه‌هایی در آن بود. وی پس از مدتی که [[مردم]] را به [[یکتاپرستی]] [[دعوت]] کرد، از آنان [[قهر]] کرد و سوار [[کشتی]] شد، دریا طوفانی گشت. [[یونس]] را به دریا افکندند، نهنگی او را بلعید و مدتی در شکم آن ماهی بزرگ بود و [[خدا]] را [[تسبیح]] می‌گفت. سپس ماهی او را به ساحل افکند. به سبب این حادثه، او را "[[صاحب]] الحوت" و "ذا النون" هم گفته‌اند، چون همدم ماهی در دریا بود. او [[استغفار]] کرد، [[خدا]] دوباره وی را برای [[هدایت مردم]] [[نینوا]] فرستاد، این بار به او [[ایمان]] آوردند. [[قبر]] او را در کنار [[فرات]] در [[عراق]] می‌دانند.
*[[قرآن]] در [[آیات]] مختلف از این [[پیامبر الهی]] و حوادث [[زندگی]] او یاد کرده است و [[سوره]] دهم [[قرآن]] به نام اوست. آیه‌ای که در [[نماز]] غفیله خوانده می‌شود {{متن قرآن|وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا...}}<ref>«و یونس را (یاد کن) هنگامی که خشمناک راه خویش در پیش گرفت...» سوره انبیاء، آیه ۸۷.</ref> اشاره به سرگذشت او در شکم [[نهنگ]] است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص:۲۵۵.</ref>.
