←مقدمه
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
{{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«و تو را جز رحمتی برای جهانیان، نفرستاده‌ایم» سوره انبیاء، آیه ۱۰۷.</ref> | {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ}}<ref>«و تو را جز رحمتی برای جهانیان، نفرستاده‌ایم» سوره انبیاء، آیه ۱۰۷.</ref> | ||
{{متن قرآن|وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى * مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى}}<ref>«سوگند به ستاره چون فرو افتد* که همنشین شما گمراه و بیراه نیست» سوره نجم، آیه ۱-۲.</ref> | {{متن قرآن|وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى * مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى}}<ref>«سوگند به ستاره چون فرو افتد* که همنشین شما گمراه و بیراه نیست» سوره نجم، آیه ۱-۲.</ref> در برخی از [[روایات]] از [[القاب]] [[پیامبر]] محسوب شده است که گویا خطاب [[خداوند]] است. | ||
{{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref>. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ * قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«ای جامه بر خویش پیچیده * شب را- جز اندکی- بپای خیز» سوره مزمل، آیه ۱-۲.</ref> | {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«به نام خداوند بخشنده بخشاینده» سوره فاتحه، آیه ۱.</ref>. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ * قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا}}<ref>«ای جامه بر خویش پیچیده * شب را- جز اندکی- بپای خیز» سوره مزمل، آیه ۱-۲.</ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
[[نبی]] و [[نبوت]] از [[مقام]] رفیع و بلندی مرتبه [[پیامبر]] خبر می‌دهد که در متون [[دینی]] پیشین از آن جمله در عهدین به صراحت نیامده است و در [[قرآن]] [[پیامبران]] را [[انبیاء]] و [[نبی]] گفته، چون دارای [[مقام]] ویژه و راهنمای [[بشریت]] بوده و در باره ادریس می‌گوید: {{متن قرآن|وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا}}<ref>«و ما او را به جایگاهی فرازمند فرا بردیم» سوره مریم، آیه ۵۷.</ref>. | [[نبی]] و [[نبوت]] از [[مقام]] رفیع و بلندی مرتبه [[پیامبر]] خبر می‌دهد که در متون [[دینی]] پیشین از آن جمله در عهدین به صراحت نیامده است و در [[قرآن]] [[پیامبران]] را [[انبیاء]] و [[نبی]] گفته، چون دارای [[مقام]] ویژه و راهنمای [[بشریت]] بوده و در باره ادریس می‌گوید: {{متن قرآن|وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا}}<ref>«و ما او را به جایگاهی فرازمند فرا بردیم» سوره مریم، آیه ۵۷.</ref>. | ||
مُزَمل پیچیدن، خود در [[لباس]] برای [[خواب]] و یا کار دیگری است؛ و در [[نفس]] خطاب، [[مذمت]] و یا تحسینی وجود ندارد، آن گونه که بعضی توهم کرده‌اند؛ بلکه ممکن است از سیاق [[آیه]] استفاده کرد که [[پیامبر]] در [[مقام]] [[دعوت]] با [[استهزاء]] و [[ایذاء]] مخالفین [[دعوت]] روبرو شد، سپس [[غمگین]] خودش را در [[لباس]] پیچید تا بخوابد. [[خداوند]] به او [[دستور]] داد که بپا خیز و صبرکن برآنچه که آنها می‌گویند و در مقابل [[سختی‌ها]] [[مقاومت]] کن با [[صبر]] و [[نماز]]، نه با تزمل و [[خواب]]. و گفته شده محتمل است مراد از [[آیه]] یعنی: ای کسی که عبای [[نبوت]] را به خودت پیچیدی، ولی این معنای ظاهری نیست. شاهدی بر این معنا از لفظ وجود ندارد | مُزَمل پیچیدن، خود در [[لباس]] برای [[خواب]] و یا کار دیگری است؛ و در [[نفس]] خطاب، [[مذمت]] و یا تحسینی وجود ندارد، آن گونه که بعضی توهم کرده‌اند؛ بلکه ممکن است از سیاق [[آیه]] استفاده کرد که [[پیامبر]] در [[مقام]] [[دعوت]] با [[استهزاء]] و [[ایذاء]] مخالفین [[دعوت]] روبرو شد، سپس [[غمگین]] خودش را در [[لباس]] پیچید تا بخوابد. [[خداوند]] به او [[دستور]] داد که بپا خیز و صبرکن برآنچه که آنها می‌گویند و در مقابل [[سختی‌ها]] [[مقاومت]] کن با [[صبر]] و [[نماز]]، نه با تزمل و [[خواب]]. و گفته شده محتمل است مراد از [[آیه]] یعنی: ای کسی که عبای [[نبوت]] را به خودت پیچیدی، ولی این معنای ظاهری نیست. شاهدی بر این معنا از لفظ وجود ندارد <ref>[[المیزان]]، طباطبائی، ج ۲۰، ص ۶۰.</ref> | ||
در باره معنای مدثر و ملقب شدن [[حضرت]] به این عنوان، احتمال‌های گوناگونی ذکر شده، مانند: | در باره معنای مدثر و ملقب شدن [[حضرت]] به این عنوان، احتمال‌های گوناگونی ذکر شده، مانند: | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
#منظور تدثر، یعنی تلبس به [[نبوت]] است. [[تشبیه]] به [[لباس]] که [[انسان]] می‌پوشد و برای او زینت است. | #منظور تدثر، یعنی تلبس به [[نبوت]] است. [[تشبیه]] به [[لباس]] که [[انسان]] می‌پوشد و برای او زینت است. | ||
#گفته شده، مراد کناره‌گیری و [[غیبت پیامبر]] از نظرهاست آن هنگام که در غار حرا بوده است. | #گفته شده، مراد کناره‌گیری و [[غیبت پیامبر]] از نظرهاست آن هنگام که در غار حرا بوده است. | ||
#گفته شده که مراد استراحت و فراغت [[پیامبر]] از انجام کارهای فردی است، که [[خداوند]] می‌فرماید، زمان فراغت تمام شده و باید [[دعوت علنی]] شود. زمان راحت تمام شده و زمان [[تبلیغ]] و [[هدایت مردم]] رسیده است. البته [[علامه طباطبائی]] معنای اول را ترجیح می‌دهد. | #گفته شده که مراد استراحت و فراغت [[پیامبر]] از انجام کارهای فردی است، که [[خداوند]] می‌فرماید، زمان فراغت تمام شده و باید [[دعوت علنی]] شود. زمان راحت تمام شده و زمان [[تبلیغ]] و [[هدایت مردم]] رسیده است. البته [[علامه طباطبائی]] معنای اول را ترجیح می‌دهد.<ref>[[المیزان]]، طباطبائی، ج ۲۰، ص ۶۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۶۰-۱۶۳.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||