غزوه فتح مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

*درباره [[صلح‌نامه]] نیز باید گفت که بر طبق آن اگر [[هم‌پیمانان]] دو طرف، وارد [[جنگ]] با یکدیگر می‌شدند، هیچ‌ یک از [[قریش]] یا [[رسول خدا]]{{صل}}[[حق]] کمک به [[هم‌پیمانان]] خود را نداشتند. در صورت مداخله یکی از دو طرف، [[معاهده]] [[صلح]]، نقض می‌شد. پس از [[گذشت]] نزدیک دو سال از زمان [[صلح]]<ref>احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۳۵۳.</ref>، بین گروهی از افراد "بنی‌نفاثه" از [[بنی‌بکر]] و [[خزاعیان]] درگیری اتفاق افتاد. [[نزاع]] از آنجا آغاز شد که [[انس]] بن زنیم از [[بنی‌بکر]] در شعری، [[رسول خدا]]{{صل}} را هجو کرد. مردی از [[خزاعه]] به وی [[اعتراض]] کرد که به درگیری و زخمی شدن آن مرد انجامید<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۸۲؛ احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۳۵۳.</ref>. در پی این حادثه [[بنی‌بکر]] با [[همراهی]] [[قریش]]<ref>موسی بن عقبة، المغازی النبویه، ص۳۴۹.</ref>، به [[خزاعیان]] [[شبیخون]] زدند. در این [[جنگ]] از پیش [[برنامه‌ریزی]] شده، حتی برخی از بزرگان [[قریش]] مانند [[صفوان بن امیه]]، حویطب بن عبدالعزی و مکرز بن حفص بن اخیف نیز شرکت کردند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۰۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۴۴.</ref>. بنی‌خزاعه که بی‌خبر از همه جا در [[خواب]] بودند، وحشت‌زده فرار کردند. آنان دفاع‌های پراکنده‌ای نیز از خود کردند؛ اما بی‌ثمر بود. دامنه درگیری به "[[مکه]]" و [[حرم امن الهی]] گسترش یافت که به کشته شدن ۲۳ نفر از مردان [[خزاعی]] انجامید<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۸۷.</ref><ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[غزوه فتح مکه (مقاله)|غزوه فتح مکه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۱۸۷-۱۸۸.</ref>.