بحریه دختر مسعود خزرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نکته‌های برجسته:'''

از سخنان و عملکرد این بانوی [[صبور]] و [[فدا]] کار چند نکته در [[حمایت]] از [[دین]] و امام خود نمایی می‌کند. [[شجاعت]] این [[زن]] در کشتن دو نفر از [[دشمنان]] با عمود خیمه [[ظهور]] و بروز پیدا کرد. قوت [[روحی]] و [[ایمانی]] او در [[همراهی]] و [[همدلی]] با همسر و فرزند و تحریک فرزندش بر [[شهادت]] و جانبازی در راه [[امام حسین]] و [[معرفت]] او به [[تکلیف]] و [[بصیرت]] و [[روشن‌بینی]] او، در دستور فرزند به [[جهاد]] پیش روی [[امام زمان]] خود ظهور و بروز یافت. [[دوستی]] و عشق او به [[اهل بیت]] در [[مواسات]] و شرکت او در [[مصائب]] و [[مشکلات]] آنان بروز کرد. آنچه در این صحنه مهم‌تر از همه به چشم می‌آید [[پیروی مطلق]] او از [[امام]]{{ع}} بود،؛ چراکه او از روی [[هوا و هوس]] عمل نمی‌کرد و همه اعمالش در راستای [[رضایت]] و [[اطاعت از امام]] بود. وی به [[دشمن]] [[حمله]] می‌برد، اما وقتی امام به او [[فرمان]] بازگشت می‌دهد بدون فوت وقت [[اطاعت]] می‌کند. افزون بر این، [[حفظ جان]] و [[سلامتی]] امام برای وی بسیار مهم بود؛ لذا شوهر و فرزند خود را [[تشویق]] کرد که برای [[حفظ جان امام]] و [[آرمان]] او، [[جان]] خود را نثار کنند. همچنین وی نیز بر آن بود که پس از [[شهادت]] عزیزان خود به گونه‌ای عمل کند که [[روحیه]] آن بزرگوار آزرده نشود. به همین جهت در [[حضور امام]] بر شهادت [[همسر]] و فرزندش [[گریه]] نکرد،؛ چراکه بر این [[باور]] بود با سلامتی امام همه پیشامدها هر چند بزرگ باشد، ناچیز است. عملکرد این [[مادر]] از همه جهات یاد شده برای [[زنان]] امروز و فردای ما درخور [[الگوگیری]] است.