←جایگاه امامت در قرآن
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
==جایگاه امامت در قرآن== | ==جایگاه امامت در قرآن== | ||
===رابطه [[امامت]] با [[توحید]]=== | |||
===اصل انگاری امامت در قرآن=== | ===اصل انگاری امامت در قرآن=== | ||
امامتِ به [[حق]] و به نحو [[نیابت]] و [[جانشینی]] از [[مقام نبوت]]، جایگاهش همان [[شأن]] و جایگاه [[نبوت]] و ادامه و [[استمرار نبوت]] است و هر دو [[منصب]] الهی‌اند که از جانب [[خداوند]] به افراد [[برگزیده]] و [[شایسته]] اعطا می‌شود تا [[واسطۀ فیض الهی]] به سوی [[مردم]] و [[هدایت]] آنان به [[کمال]] و [[سعادت]] باشند و همان دلیلی که موجب [[ارسال رسولان]] و [[بعثت]] انبیاست، همان [[ادله]] موجب [[نصب امام]] بعد از [[رسولان]] است. بنابراین همانند نبوت، [[امامت]] هم از [[اصول دین]] است<ref>رک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[امامت در قرآن (کتاب)|امامت در قرآن]]، ص۶۲.</ref>. | امامتِ به [[حق]] و به نحو [[نیابت]] و [[جانشینی]] از [[مقام نبوت]]، جایگاهش همان [[شأن]] و جایگاه [[نبوت]] و ادامه و [[استمرار نبوت]] است و هر دو [[منصب]] الهی‌اند که از جانب [[خداوند]] به افراد [[برگزیده]] و [[شایسته]] اعطا می‌شود تا [[واسطۀ فیض الهی]] به سوی [[مردم]] و [[هدایت]] آنان به [[کمال]] و [[سعادت]] باشند و همان دلیلی که موجب [[ارسال رسولان]] و [[بعثت]] انبیاست، همان [[ادله]] موجب [[نصب امام]] بعد از [[رسولان]] است. بنابراین همانند نبوت، [[امامت]] هم از [[اصول دین]] است<ref>رک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[امامت در قرآن (کتاب)|امامت در قرآن]]، ص۶۲.</ref>. | ||