سید محمد شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{ویرایش غیرنهایی}} | ||
[[پرونده:773589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید محمد شیرازی]]]] | [[پرونده:773589.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید محمد شیرازی]]]] | ||
آیت‌الله [[سید محمد شیرازی]] مشهور به سلطان الواعظین (متولد ۱۲۷۳ ش، تهران و متوفی ۱۳۵۰ ق، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]، [[عبدالكريم حائرى]]، [[سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای]]، [[سيد محمد تقى خوانسارى]] و [[محمد على شاه‌آبادى]] به اتمام رساند. وی از عدهاى از مراجع و بزرگان حوزه اجازه روايت حديث و كتب روايى داشت. سفر به کشورهایی از قبیل: مصر، سوريه، لبنان، اردن، فلسطين و هندوستان جهت وعظ و منبر و تبلیغ، مناظره با علمای بزرگ فرق و مذاهب دیگر ازجمله فعالیت‌های وی است. | آیت‌الله [[سید محمد شیرازی]] مشهور به سلطان الواعظین (متولد ۱۲۷۳ ش، تهران و متوفی ۱۳۵۰ ق، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: [[سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]، [[عبدالكريم حائرى]]، [[سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای]]، [[سيد محمد تقى خوانسارى]] و [[محمد على شاه‌آبادى]] به اتمام رساند. وی از عدهاى از مراجع و بزرگان حوزه اجازه روايت حديث و كتب روايى داشت. سفر به کشورهایی از قبیل: مصر، سوريه، لبنان، اردن، فلسطين و هندوستان جهت وعظ و منبر و تبلیغ، مناظره با علمای بزرگ فرق و مذاهب دیگر ازجمله فعالیت‌های وی است. | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۵۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
آیت‌الله سید محمد شیرازی مشهور به سلطان الواعظین (متولد ۱۲۷۳ ش، تهران و متوفی ۱۳۵۰ ق، تهران)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى، عبدالكريم حائرى، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، سيد محمد تقى خوانسارى و محمد على شاه‌آبادى به اتمام رساند. وی از عدهاى از مراجع و بزرگان حوزه اجازه روايت حديث و كتب روايى داشت. سفر به کشورهایی از قبیل: مصر، سوريه، لبنان، اردن، فلسطين و هندوستان جهت وعظ و منبر و تبلیغ، مناظره با علمای بزرگ فرق و مذاهب دیگر ازجمله فعالیت‌های وی است.
او علاوه بر تبلیغ، وعظ و خطابه، چندین جلد کتاب و مقاله را به رشته تحریر درآورده است. «گروه رستگاران»، «المآل البينة»، «اثبات الحجة»، «راهنماى اهل توحيد»، «شب‌های پیشاور» و «معراجية» برخی از این آثار است.[۱]