تفسیر واعظانه (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پایان}} {{پایان}} ==درباره پدیدآورنده== +{{پایان فهرست اثر}} ==دربارهٔ پدیدآورنده==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== فهرست مقاله == {{فهرست اثر}} {{ستون-شروع|۳}} +== فهرست مقاله == {{فهرست اثر}})) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== فهرست مقاله == | == فهرست مقاله == | ||
{{فهرست اثر}} | {{فهرست اثر}} | ||
*ویژگی‌های [[تفسیر]] واعظانه | *ویژگی‌های [[تفسیر]] واعظانه | ||
* [[تفاسیر]] واعظانه | * [[تفاسیر]] واعظانه | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۴۴
| تفسیر / تفسیر واعظانه | |
|---|---|
| گرایشی در تفسیر قرآن، مبتنی بر شیوه وعظ و خطابه | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی معموری |
| موضوع | تفسیر واعظانه |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۸ |
| وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
| محل نشر | بوستان کتاب |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۲ |
| ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
تفسیر / تفسیر واعظانه: (گرایشی در تفسیر قرآن، مبتنی بر شیوه وعظ و خطابه) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بحث و بررسی تفسیر واعظانه می‌پردازد. این مقاله ۴ صفحه‌ای به قلم علی معموری نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۸ به چاپ رسیده است.
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
آقای دکتر علی معموری (علی احمد رشید المعموری، متولد ۱۳۵۳ش)، در کنار دروس متداول حوزوی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم قرآن و حدیث در دانشگاه امام صادق (ع) به اتمام رساند و مشغول دکترای دوم خود در دانشگاه کاتولیک استرالیا (Australian Catholic University) است. مدیریت بخش معارف و مفاهیم دایرة المعارف قرآن کریم، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، سردبیر مجله عربی اطیاف، مدیر بخش تاریخ دانشنامه قرآن شناسی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، مدیر بخش ادیان و مطالعات اجتماعی دانشنامه حج و حرمین سازمان حج و زیارت از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «فاطمه زهرا (س)»، «تراژدی کربلا مطالعه جامعه‌شناسی گفتمان شیعه»، «کتاب‌شناسی فاطمه»، «قرآن و پایان تاریخ»، «ارض مقدس»، «آرامش»، «بستر تاریخی و گونه‌شناسی روایات امام رضا (ع)»، «امضا و تأسیس»، «بلاغت قرآن»، «دیدگاه‌های گوناگون در تفسیر و تحلیل وحی» و «ارمیا» برخی از این آثار است.[۱]