بیعت - سبحانی (مقاله): تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==فهرست مقاله== +== فهرست مقاله ==)) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
این مقاله فاقد چکیده میباشد. | این مقاله فاقد چکیده میباشد. | ||
==فهرست مقاله== | == فهرست مقاله == | ||
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست. | در این مورد اطلاعاتی در دست نیست. | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۰
بیعت | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسندگان | جعفر سبحانی |
موضوع | بیعت |
منتشر شده در | دانشنامه کلام اسلامی ج۱ |
وابسته به | مؤسسه امام صادق(ع) |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | ۱۳۸۸ |
بیعت عنوان مقالهای است که به بحث و بررسی پیرامون مسئله بیعت میپردازد. این مقاله به قلم جعفر سبحانی نگاشته شده و در دانشنامه کلام اسلامی ج۲ منتشر گشته است.
چکیده مقاله
این مقاله فاقد چکیده میباشد.
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
درباره پدیدآورنده
آیتالله جعفر سبحانی (متولد ۱۳۰۸ ش، تبریز)، از مراجع تقلید شیعیان و اساتید خارج حوزه علمیه قم میباشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد حجت کوهکمرهای، امام خمینی و علامه طباطبایی به اتمام رساند. مشارکت در تأسیس مجله مکتب اسلام، شرکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تأسیس مؤسسه تعلیماتی تحقیقاتی امام صادق (ع)، ایجاد رشته تحصیلی کلام اسلامی از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر انجام فعالیتهای علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، اصول، کلام، تاریخ، فلسفه، ملل و نحل، رجال، درایه، نقد وهابیت و زمینههای دیگر علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزیده است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مفاهیم القرآن»، «آگاهی سوم یا علم غیب»، «خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل»، «مبانی کلامی مهدویت»، «امکان ارتباط با جهان غیب»، «پیشوایی از نظر اسلام (امامت و خلافت)»، «شفاعت از دیدگاه قرآن و حدیث و عقل»، «بیعت»، «کاوشهایی پیرامون ولایت»، «نقش انتظار در بازسازی جامعه اسلامی»، «منشور جاوید»، «اهل سنت»، «فروغ ابدیت»، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (ع)»، «نبوت عامه زیربنای زندگی»، «امتیازات رهبران آسمانی»، «مصحف علی (ع)»، «منبع علم و آگاهی امامان (ع)»، «مصحف فاطمه (س)» و « وهابیت، مبانی فکری و کارنامه عملی» برخی از این آثار است.[۱]