تفسیر القرآن الحکیم (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

عمده امتیاز [[تفسیر المنار]] به تحلیل و [[تفسیر آیات]] بر اساس «علم و عقل» و پرداختن به «بُعد [[اجتماعی]] [[اسلام]]» و [[دعوت]] به «تعقل و [[اجتهاد]] در [[تفسیر قرآن]]» است. [[روح]] این تفسیر [[دعوت به توحید]] و [[پرهیز]] و دوری از هر گونه شرک‌ورزی در اشکال گوناگون آن است. در این اثر به شیوه اجتهادورزی در [[فهم]] [[کتاب خدا]] تأکید شده و باب آن را مفتوح و از هر نوع [[تقلید کورکورانه]] [[مذمت]] شده است و در هر جزئی از این تفسیر، روی واژه‌هایی چون [[توحید]]، [[شرک]]، [[بدعت‌ها]]، [[خرافات]]، اجتهاد و [[تقلید]] تکیه فراوان شده است. در این اثر به همان نسبت که محمد عبده با [[گرایش]] عقلی به بررسی اندیشه‌های [[کلامی]] و [[اعتقادی]] می‌پردازد از سوی دیگر رشید رضا به نقل منقولات [[روانی]] اهتمام می‌ورزد و بیشتر موارد تحت تأثیر [[عقاید]] [[سلفیه]] قرار می‌گیرد. او علاقه خود را به [[ابن تیمیه]] و [[محمد بن عبدالوهاب]] آشکار می‌سازد و به [[صوفیه]] و [[افکار]] [[عرفانی]]، روی [[خوشی]] نشان نمی‌دهد و از سوی دیگر، دور شدن [[جامعه اسلامی]] از [[فرهنگ قرآن]] و فاصله محسوس آن از [[عقاید]] اصیل [[اسلامی]] را مایه تأثر و تحسّر می‌داند<ref>المنار، محمد رشید رضا (۱۸۶۵-۱۹۳۵م)، تحقیق فواد سراج عبدالغفار، قاهره، مکتبه التوفیقیه، بی‌تا.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر المنار (مقاله)|مقاله «تفسیر المنار»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref>

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.