استدراج - معموری (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (- {{جعبه اطلاعات مقاله +{{جعبه اطلاعات مقاله)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات مقاله | {{جعبه اطلاعات مقاله | ||
| عنوان = [[استدراج]] | | عنوان = [[استدراج]] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۳
| استدراج | |
|---|---|
| (نزدیک شدن تدریجی و غیر مستقیم کافران و فاسقان به هلاکت و عذاب، بر اثر اصرار بر کفر و گناه) | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی معموری |
| موضوع | استدراج |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ |
| وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
| محل نشر | بوستان کتاب |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۲ |
| ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
استدراج: (نزدیک شدن تدریجی و غیر مستقیم کافران و فاسقان به هلاکت و عذاب، بر اثر اصرار بر کفر و گناه) عنوان مقاله‌ای است که به بحث و بررسی پیرامون استدراج می‌پردازد. این مقاله ۲۵ صفحه‌ای به قلم علی معموری نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۳ منتشر گشته است.
چکیده مقاله
این مقاله فاقد چکیده می‌باشد.
فهرست مقاله
- ایمان و تقوا
- سپاس از خدا، یاد او و نیایش به درگاهش
- معادله بیم و امید
- مطالعه حوادث زندگی و سنت‌های الهی
- فرایند مشارطه، مراقبه و محاسبه
- منابع
درباره پدیدآورنده
آقای دکتر علی معموری (علی احمد رشید المعموری، متولد ۱۳۵۳ش)، در کنار دروس متداول حوزوی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم قرآن و حدیث در دانشگاه امام صادق (ع) به اتمام رساند و مشغول دکترای دوم خود در دانشگاه کاتولیک استرالیا (Australian Catholic University) است. مدیریت بخش معارف و مفاهیم دایرة المعارف قرآن کریم، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، سردبیر مجله عربی اطیاف، مدیر بخش تاریخ دانشنامه قرآن شناسی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، مدیر بخش ادیان و مطالعات اجتماعی دانشنامه حج و حرمین سازمان حج و زیارت از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «فاطمه زهرا (س)»، «تراژدی کربلا مطالعه جامعه‌شناسی گفتمان شیعه»، «کتاب‌شناسی فاطمه»، «قرآن و پایان تاریخ»، «ارض مقدس»، «آرامش»، «بستر تاریخی و گونه‌شناسی روایات امام رضا (ع)»، «امضا و تأسیس»، «بلاغت قرآن»، «دیدگاه‌های گوناگون در تفسیر و تحلیل وحی» و «ارمیا» برخی از این آثار است.[۱]