حضرت سمانه مغربیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مکتب]] حیات‌بخش [[اسلام]] در محیط [[جهل]]، [[اختناق]]، تبعیضات ناروا و نابرابری‌های آن [[روز]] [[بشریت]]، با [[شعار]] و طرحی نو [[ظهور]] کرد. یکی از تبعیضات ناروای آن [[روزگار]]، مسئله برده و [[برده‌داری]] بود که صاحبان برده با آنها همانند حیوان [[رفتار]] کرده و قیود [[بندگی]] غیر [[حق]] به گردن آنها آویخته بودند؛ لذا [[پیامبر اسلام]]{{صل}} از همان ابتدا، راه‌ها و عناوین مختلف را برای [[آزادی]] آنها ایجاد کرد؛ مانند ثواب‌های فراوان برای [[آزادی برده]] و [[کفاره]] گناهانی چون [[افطار]] [[روزه]] [[ماه رمضان]] و شکستن [[عهد]] و [[نذر]] که در [[کتب فقهی]]، مفصّل بیان شده است. بعد از [[پیامبر]]{{صل}} [[امامان معصوم]]{{عم}} نیز از هر راه ممکن برای آزادسازی بردگان وارد می‌شدند. از این رو، [[ازدواج]] [[ائمه معصوم]] با [[کنیزان]]، یک [[مبارزه]] عملی با برده‌داری بود. بنابر آن‌چه از ابواب مختلف [[ارشاد]] مفید به دست می‌آید، [[مادران]] گرامی عده‌ای از [[ائمه]]{{عم}} [[کنیز]] بوده‌اند؛ از جمله مادران [[امام سجاد]]{{ع}}، [[امام کاظم]]{{ع}}، [[امام رضا]]{{ع}}، [[امام جواد]]{{ع}}، [[امام هادی]]{{ع}}، [[امام عسکری]]{{ع}} و [[امام زمان]]{{ع}}. به نظر می‌رسد علت این کار آن بوده که [[امامان]] خواسته‌اند در عمل بفهمانند که میان [[آزاد]] و کنیز فرقی نیست؛ لذا آن [[بانوان]] بعد از دیدن [[تربیت اسلامی]]، دارای بزرگ‌ترین [[مقام]] شدند و عده‌ای از حجج [[خداوند]] از آنها به [[دنیا]] آمدند<ref>خاندان وحی، ص۵۸۱. درباره ازدواج ائمه با کنیزان ممکن است سؤالاتی ایجاد شود که ما در این جا برای دور نشدن از موضوع، به همین مقدار بسنده می‌کنیم. درباره علل و اسباب ازدواج ائمه با کنیزان، ر.ک: حیاة الامام موسی بن جعفر{{ع}}، ج۱، ص۳۷ و ۴۰.</ref>.