سمیع در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
*موضوع "سمیع" در دانش‌های [[کلام]]، [[تفسیر]]، [[فلسفه]] و عرفان مطرح است. [[شنوایی]] [[خداوند]] با واسطه اندام [[شنوایی]] صورت نمی‌پذیرد؛ بلکه- همانند [[بینایی]] [[خداوند]]- به [[صفت علم]] او بازمی‌گردد. بنابراین، سمیع بودن [[خداوند]] به معنای این است که او به آنچه شنیدنی است، [[دانا]] است و آنها را درمی‌یابد و [[درک]] می‌کند<ref>تلخیص المحصل، ۲۸۷- ۲۸۸؛ تفسیر نمونه، ۲/ ۲۰۸.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 287.</ref>. | *موضوع "سمیع" در دانش‌های [[کلام]]، [[تفسیر]]، [[فلسفه]] و عرفان مطرح است. [[شنوایی]] [[خداوند]] با واسطه اندام [[شنوایی]] صورت نمی‌پذیرد؛ بلکه- همانند [[بینایی]] [[خداوند]]- به [[صفت علم]] او بازمی‌گردد. بنابراین، سمیع بودن [[خداوند]] به معنای این است که او به آنچه شنیدنی است، [[دانا]] است و آنها را درمی‌یابد و [[درک]] می‌کند<ref>تلخیص المحصل، ۲۸۷- ۲۸۸؛ تفسیر نمونه، ۲/ ۲۰۸.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 287.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۵۹
سمیع در قرآن - سمیع در حدیث - سمیع در نهج البلاغه - سمیع در معارف دعا و زیارات - سمیع در کلام اسلامی - سمیع در عرفان اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سمیع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- سمیع از صفات ثبوتی حق تعالی است که افزون بر پنجاه بار در قرآن به صورت صفت مشبهه و گاه همراهِ "بصیر" مذکور آمده است. به عنوان نمونه، در قرآن آمده است که خداوند سخن بندگان را می‌شنود[۱] و نجوای آنان را می‌شنود[۲] و او با ما است و می‌بیند و می‌شنود[۳]. همه حکما و متکلمان معتقدند که خداوند بالذات شنوا است[۴].
- موضوع "سمیع" در دانش‌های کلام، تفسیر، فلسفه و عرفان مطرح است. شنوایی خداوند با واسطه اندام شنوایی صورت نمی‌پذیرد؛ بلکه- همانند بینایی خداوند- به صفت علم او بازمی‌گردد. بنابراین، سمیع بودن خداوند به معنای این است که او به آنچه شنیدنی است، دانا است و آنها را درمی‌یابد و درک می‌کند[۵][۶].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاء سَنَكْتُبُ مَا قَالُواْ وَقَتْلَهُمُ الأَنبِيَاء بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِيقِ
؛ سوره آل عمران، آیه ۱۸۱؛ قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ، سوره مجادله، آیه ۱.
- ↑ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ؛ سوره زخرف، آیه ۸۰.
- ↑ قَالَ لا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى ؛ سوره طه، آیه ۴۶.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 287.
- ↑ تلخیص المحصل، ۲۸۷- ۲۸۸؛ تفسیر نمونه، ۲/ ۲۰۸.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 287.
