چه اصراری است که امامان معصوم در دوازده تن منحصر شوند تا لازم آید خداوند قوانین طبیعت را به خاطر امام دوازدهم تعطیل کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
چه اصراری است که امامان معصوم در دوازده تن منحصر شوند تا لازم آید خداوند قوانین طبیعت را به خاطر امام دوازدهم تعطیل کند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۳
، ۳ فوریهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '.</ref> ::::::' به '.</ref> '
جز (جایگزینی متن - 'مهدویت]]. {{پایان}} {{پایان}} == پانویس == {{پانویس}}' به 'مهدویت]]. {{پایان منبع جامع}} == پانویس == {{پانویس}}') |
جز (جایگزینی متن - '.</ref> ::::::' به '.</ref> ') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
برای این منظور و باتوجّه به مطالبی که گفته شد، و براساس مقتضیات و به لحاظ هماهنگی با ضروریاتی که این عینیت و سایر اعتبارات تربیتی موجب میشود، [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در روایاتی، تعداد و اسامی [[امامان]] بعد از خود را دقیقا بیان نموده، که اولین آنها [[امام علی]] {{ع}} و آخرین آنها [[امام مهدی]] {{ع}} است. باری، اقتضای [[حکمت الهی]] است که [[عمر]] [[امام دوازدهم]] {{ع}} آنقدر دراز شود که فرصت را برای انجام حرکت اصلاحی [[جهان]] شمول [[اسلام]] آماده کند. حتی با این تعیین دقیق و آن نصّ صریح هم، صحنه اجتماع [[اسلام]] از ادّعاهای دروغین مدّعیان [[امامت]] در [[امان]] نماند. این [[مقام]] برای [[زید بن علی بن الحسین]] {{ع}}، [[محمّد]] بن حنفیه، [[اسماعیل]] [[فرزند]] [[امام صادق]] {{ع}} و دیگران ادعا شده است. اما از اهمیت و تأثیر چندانی برخوردار نبودهاند. بنابراین منحصر کردن تعداد [[امامان]] {{عم}} به [[دوازده نفر]]، کاملا ضروری بوده است؛ تا به نیازی که در عینیت [[جامعه]] هست، مطابقت کند. اگر برههای را که [[امامان]] ما {{عم}} در سه قرن اول پس از [[وفات]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در آن به سر بردند، به طور دقیق [[مطالعه]] کنیم، درخواهیم یافت که: امّت اسلامی در این مدّت توانست تمامی جوانب [[تشریع]] و اهداف مختلف آن را در سطح عمومی فراگیرد و بر زمینههای گوناگون زندگی اشراف یابد. آری، اگر [[غیبت امام]] [[غایب]] {{ع}} در کار نباشد، فرصت عمل و حفظ دستاوردهایی که ثمره [[جهاد]] و [[تلاش]] [[پیامبران]] و [[مخلصان]] [[فداکار]] در طول [[تاریخ]] است، کمکم از دست خواهد رفت، تا جایی که به صفر برسد<ref> جزیره خضرا، افسانه یا واقعیت؟ علّامه جعفر مرتضی عاملی، ترجمه سپهری، ص ۳۵.</ref> | برای این منظور و باتوجّه به مطالبی که گفته شد، و براساس مقتضیات و به لحاظ هماهنگی با ضروریاتی که این عینیت و سایر اعتبارات تربیتی موجب میشود، [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در روایاتی، تعداد و اسامی [[امامان]] بعد از خود را دقیقا بیان نموده، که اولین آنها [[امام علی]] {{ع}} و آخرین آنها [[امام مهدی]] {{ع}} است. باری، اقتضای [[حکمت الهی]] است که [[عمر]] [[امام دوازدهم]] {{ع}} آنقدر دراز شود که فرصت را برای انجام حرکت اصلاحی [[جهان]] شمول [[اسلام]] آماده کند. حتی با این تعیین دقیق و آن نصّ صریح هم، صحنه اجتماع [[اسلام]] از ادّعاهای دروغین مدّعیان [[امامت]] در [[امان]] نماند. این [[مقام]] برای [[زید بن علی بن الحسین]] {{ع}}، [[محمّد]] بن حنفیه، [[اسماعیل]] [[فرزند]] [[امام صادق]] {{ع}} و دیگران ادعا شده است. اما از اهمیت و تأثیر چندانی برخوردار نبودهاند. بنابراین منحصر کردن تعداد [[امامان]] {{عم}} به [[دوازده نفر]]، کاملا ضروری بوده است؛ تا به نیازی که در عینیت [[جامعه]] هست، مطابقت کند. اگر برههای را که [[امامان]] ما {{عم}} در سه قرن اول پس از [[وفات]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در آن به سر بردند، به طور دقیق [[مطالعه]] کنیم، درخواهیم یافت که: امّت اسلامی در این مدّت توانست تمامی جوانب [[تشریع]] و اهداف مختلف آن را در سطح عمومی فراگیرد و بر زمینههای گوناگون زندگی اشراف یابد. آری، اگر [[غیبت امام]] [[غایب]] {{ع}} در کار نباشد، فرصت عمل و حفظ دستاوردهایی که ثمره [[جهاد]] و [[تلاش]] [[پیامبران]] و [[مخلصان]] [[فداکار]] در طول [[تاریخ]] است، کمکم از دست خواهد رفت، تا جایی که به صفر برسد<ref> جزیره خضرا، افسانه یا واقعیت؟ علّامه جعفر مرتضی عاملی، ترجمه سپهری، ص ۳۵.</ref> | ||
امّا در جواب اینکه چرا برای حفظ [[امام دوازدهم]] {{ع}} [[قوانین]] طبیعت را تعطیل کرده است، باید گفت که این اوّلین مرتبه نیست که [[خداوند متعال]] برای نگهداری از فردی که حکمتش اقتضا میکند، قانون طبیعت را تعطیل مینماید. در آن هنگام که [[ابراهیم]] {{ع}} را در [[آتش]] افکندند، تنها راه جلوگیری از نابودیش، تعطیل این قانون بود. پس به [[آتش]] گفته شد که بر [[ابراهیم]] خنک و [[سلامت]] شو! و اینچنین شد. دریا برای [[موسی]] {{ع}} شکافته شد. کار بر [[رومیان]] مشتبه شد و پنداشتند که [[عیسی]] {{ع}} را دستگیر کردهاند، در حالیکه دستگیر نکرده بودند. [[پیامبر خاتم|حضرت محمّد]] {{صل}} از خانه خود که در محاصره انبوه قریشیان بود و آنان ساعتها در کمین او بودند تا بر وی بتازند، بیرون رفت و کسی او را ندید، زیرا [[خداوند]] میخواست تا پیامبرش را از چشمهای آنان پوشیده دارد. لذا هرگاه پاسداری از زندگانی یکی از حجّتهای خداوندی، برای ادامه کارش و پایان بردن نقش سازندهاش ضروری باشد، [[الطاف]] [[خداوند]] دخالت کرده و برای حفظ او، یکی از [[قوانین طبیعی]] را به حالت تعطیل در میآورد. و برعکس، اگر مدّت [[مأموریت]] او سرآمده باشد، و [[وظیفه الهی]] تعیین شدهاش را به انجام رسانده باشد، هماهنگ با [[قوانین طبیعی]] حیات با [[مرگ]] روبرو میشود، یا به [[شهادت]] میرسد. جای بسی شگفتی است که گروهی، همه این مطالب را در جای خود که پیرامون تعطیل شدن قانونی از [[قوانین]] طبیعت است، پذیرفتهاند، امّا هنگامی که با [[عقیده شیعه]]، در مورد [[طول عمر]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} روبرو میشوند، انگشت [[حیرت]] به دهان میگیرند و این گونه [[عقاید]] را غیرعاقلانه و غیرمنطقی میدانند؟»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۸۶-۸۹.</ref>. | |||
{{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}} | {{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}} |