سبک زندگی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
برقرار ساختن [[حکومت عدل جهانی]] بی‌گمان با [[رنج‌ها]] و [[سختی‌ها]] همراه است و از این رو، بنابر [[روایات]] حتی [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} نیز پیش از برپایی این [[حکومت الهی]] در دشواری و زحمت [[زندگی]] می‌کنند<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۴۰.</ref>. از [[روایات]] دربارۀ محل سکونت [[حضرت مهدی]] {{ع}} استفاده می‌‌شود که آن حضرت در [[مسجد سهله]] سکونت خواهد گزید<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۴۰ و ۳۶۰</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۸۷-۲۸۸.</ref>
برقرار ساختن [[حکومت عدل جهانی]] بی‌گمان با [[رنج‌ها]] و [[سختی‌ها]] همراه است و از این رو، بنابر [[روایات]] حتی [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} نیز پیش از برپایی این [[حکومت الهی]] در دشواری و زحمت [[زندگی]] می‌کنند<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۴۰.</ref>. از [[روایات]] دربارۀ محل سکونت [[حضرت مهدی]] {{ع}} استفاده می‌‌شود که آن حضرت در [[مسجد سهله]] سکونت خواهد گزید<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۴۰ و ۳۶۰</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۸۷-۲۸۸.</ref>


==سیره فردی امام مهدی{{ع}}==
==سبک زندگی امام مهدی{{ع}}==
امام مهدی{{ع}} در [[سلوک شخصی]] و [[رفتار فردی]] خویش، همانند جدش [[رسول الله]]{{صل}} برای همگان [[اسوه]] و الگوی نمونه است. آن [[حضرت]] اگرچه [[حاکم]] مطلق همه [[جهان]] است اما همانند [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[حکومت]] در نگاه ایشان وسیله‌ای برای [[خدمت]] به [[بندگان خدا]] و [[تربیت]] [[مردم]] و [[رشد]] و تعالی [[جامعه]] به قله‌های کمال است، نه چیز دیگر.
امام مهدی{{ع}} در [[سلوک شخصی]] و [[رفتار فردی]] خویش، همانند جدش [[رسول الله]]{{صل}} برای همگان [[اسوه]] و الگوی نمونه است. آن [[حضرت]] اگرچه [[حاکم]] مطلق همه [[جهان]] است اما همانند [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[حکومت]] در نگاه ایشان وسیله‌ای برای [[خدمت]] به [[بندگان خدا]] و [[تربیت]] [[مردم]] و [[رشد]] و تعالی [[جامعه]] به قله‌های کمال است، نه چیز دیگر.
آن حضرت سرآمد همه در [[علم]] و [[دانش]] و وجود نازنینشان چشمه سار [[برکت]] و [[پاکی]] است؛ با اینکه فرمانروای مطلق جهان است، اما این [[فرمانروایی]] و [[سلطنت]] بر [[دنیا]]، هرگز مانع از [[تهجّد]] و [[عبادت]] آن حضرت نمی‌شود.
آن حضرت سرآمد همه در [[علم]] و [[دانش]] و وجود نازنینشان چشمه سار [[برکت]] و [[پاکی]] است؛ با اینکه فرمانروای مطلق جهان است، اما این [[فرمانروایی]] و [[سلطنت]] بر [[دنیا]]، هرگز مانع از [[تهجّد]] و [[عبادت]] آن حضرت نمی‌شود.


درباره عبادت و تهجّد و [[شب زنده داری]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[یحیی بن فضل نوفلی]] گوید: در [[بغداد]] [[محضر امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} رسیدم دیدم که حضرت پس از [[نماز عصر]] دستان مبارکش را به [[دعا]] برداشت و برای [[تعجیل فرج امام مهدی]]{{ع}} دعا فرمود. وقتی من از آن حضرت در این باره پرسیدم در پاسخ فرمود:
{{متن حدیث|ذَلِكَ الْمَهْدِيُّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}}... أَسْمَرُ اللَّوْنِ يَعْتَادُهُ مَعَ سُمْرَتِهِ صُفْرَةٌ مِنْ سَهَرِ اللَّيْلِ بِأَبِي مَنْ لَيْلَهُ يَرْعَى النُّجُومَ سَاجِداً وَ رَاكِعاً بِأَبِي مَنْ لَا يَأْخُذُهُ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ مِصْبَاحُ الدُّجَى بِأَبِي الْقَائِمُ بِأَمْرِ اللَّهِ}}<ref>بحارالانوار، ج۸۳، ص۸۱.</ref>؛ او [[مهدی]]{{ع}} از [[آل محمد]]{{عم}} است... با وجود اینکه رنگ چهره‌اش گندمی است، بر اثر تهجّد و [[شب‌زنده‌داری]]، رنگش به زردی متمایل است، پدرم فدای کسی باد که شب‌ها در حال [[سجده]] و [[رکوع]]، طلوع و [[غروب]] [[ستارگان]] را نظاره می‌کند. و پدرم فدای کسی که در راه [[خشنودی خدا]]، [[سرزنش]] هیچ سرزنش‌کننده‌ای در او اثر نمی‌گذارد، هم او که روشنی‌بخش [[تاریکی]] است. پدرم فدای کسی که به امر [[خدا]] [[قیام]] می‌نماید.
[[امام رضا]]{{ع}} در توصیف [[روحیه]] [[تعبد]] امام مهدی{{ع}} در برابر [[خدای متعال]] فرمود: {{متن حدیث|يَكُونُ أَشَدَّ النَّاسِ تَوَاضُعاً لِلَّهِ جَلَّ ذِكْرُهُ}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۸.</ref>؛ «او در برابر خدای [[جلیل]] از همگان متواضع‌تر است».
نیز آن حضرت در توصیف [[خشوع]] شدید [[حضرت مهدی]]{{ع}} در برابر [[خدا]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|المَهدِیّ خاشِعُ للهِ کَخُشوعِ النَّسرِ لِجَنَاحِه}}<ref>التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن، ص۱۵۳.</ref>؛ «[[مهدی]]{{ع}} در برابر [[خداوند]] [[فروتن]] است، همچون [[عقاب]] در برابر بالش». در این [[کلام]] [[حضرت رضا]]{{ع}}، خشوع کردن حضرت مهدی{{ع}} در برابر خداوند به انعطاف پذیری شیشه [[تشبیه]] شده است، شاید منظور این باشد که همان طور که شیشه زود می‌شکند و خورد می‌شود همان طور هم مهدی{{ع}} در مقابل خدا خورد می‌شود و خشوع می‌نماید.
[[امام مهدی]]{{ع}} بسیار سخت کوش و بردبار و [[اهل]] [[صبر]] و [[مجاهدت]] و [[مبارزه]] و شتابنده به سوی [[نیکی]] هاست. در [[حدیث لوح]] که [[امام صادق]]{{ع}} آن را از [[پدر]] بزرگوارش [[امام باقر]]{{ع}} و او از [[جابر بن عبد الله انصاری]] و او از [[حضرت]] [[فاطمه علیها السلام]] نقل کرده است، پس از بر شمردن دیگر [[اوصیای پیامبر اکرم]]{{صل}} درباره امام مهدی{{ع}} چنین آمده است:
[[امام مهدی]]{{ع}} بسیار سخت کوش و بردبار و [[اهل]] [[صبر]] و [[مجاهدت]] و [[مبارزه]] و شتابنده به سوی [[نیکی]] هاست. در [[حدیث لوح]] که [[امام صادق]]{{ع}} آن را از [[پدر]] بزرگوارش [[امام باقر]]{{ع}} و او از [[جابر بن عبد الله انصاری]] و او از [[حضرت]] [[فاطمه علیها السلام]] نقل کرده است، پس از بر شمردن دیگر [[اوصیای پیامبر اکرم]]{{صل}} درباره امام مهدی{{ع}} چنین آمده است:
{{متن حدیث|وَ الْخَازِنَ لِعِلْمِيَ الْحَسَنَ الْعَسْكَرِيَّ ثُمَّ أُكْمِلُ دِينِي بِابْنِهِ مُحَمَّدٍ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ عَلَيْهِ كَمَالُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِيسَى وَ صَبْرُ أَيُّوبَ}}<ref>الإحتجاج، ج۱، ص۶۸.</ref>؛ سپس خزانه‌دار [[علم]] من [[حسن عسکری]] و پس از او دینم به وسیله فرزندش محمد (حضرت مهدی) به کمال و فعلیت می‌رسد؛ همو که دارای کمال [[موسی]]{{ع}} و [[شکوه]] [[عیسی]]{{ع}} و [[شکیبایی]] ایوب{{ع}} است.
{{متن حدیث|وَ الْخَازِنَ لِعِلْمِيَ الْحَسَنَ الْعَسْكَرِيَّ ثُمَّ أُكْمِلُ دِينِي بِابْنِهِ مُحَمَّدٍ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ عَلَيْهِ كَمَالُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِيسَى وَ صَبْرُ أَيُّوبَ}}<ref>الإحتجاج، ج۱، ص۶۸.</ref>؛ سپس خزانه‌دار [[علم]] من [[حسن عسکری]] و پس از او دینم به وسیله فرزندش محمد (حضرت مهدی) به کمال و فعلیت می‌رسد؛ همو که دارای کمال [[موسی]]{{ع}} و [[شکوه]] [[عیسی]]{{ع}} و [[شکیبایی]] ایوب{{ع}} است.


در دعایی که [[امام رضا]]{{ع}} [[شیعیان]] را به خواندن آن سفارش فرمود، درباره حضرت مهدی{{ع}} این گونه توصیف شده است:
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَ خَلِيفَتِكَ وَ حُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ وَ لِسَانِكَ الْمُعَبِّرِ عَنْكَ النَّاطِقِ بِحُكْمِكَ وَ عَيْنِكَ النَّاظِرَةِ بِإِذْنِكَ وَ شَاهِدِكَ عَلَى عِبَادِكَ الْجَحْجَاحِ الْمُجَاهِدِ الْعَائِذِ بِكَ الْعَابِدِ عِنْدَكَ}}<ref>مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج۱، ص۴۰۹؛ البلد الأمین و الدرع الحصین، ص۸۱؛ بحارالانوار، ج۹۲، ص۳۳۰.</ref>؛ «خدایا از ولی و [[خلیفه]] و حجتت بر [[مردم]] و زبان گویایی که با [[اذن]] تو و بر اساس [[حکمت]] تو سخن می‌گوید و چشم بیدار تو و [[گواه]] بر بندگانت وسخت کوش تلاشگر را در [[پناه]] خودت محافظت بفرما».
[[امام مهدی]]{{ع}} [[اهل]] [[سکینه]] و [[وقار]] است. [[حرث بن مغیره نصری]] گوید به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کردم: {{متن حدیث|قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} بِمَ يُعْرَفُ صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ؟ قَالَ بِالسَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ وَ الْعِلْمِ وَ الْوَصِيَّةِ}}<ref>بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد{{صل}}، ج۱، ص۴۹۰؛ الإمامه و التبصره من الحیره، ص۱۳۸.</ref>؛ «چگونه صاحب [[مقام امامت]] شناخته می‌شود؟ [[حضرت]] فرمود: به [[آرامش]] [[دل]] و وقار و [[دانش]] و [[وصیت]]».
[[امام مهدی]]{{ع}} [[اهل]] [[سکینه]] و [[وقار]] است. [[حرث بن مغیره نصری]] گوید به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کردم: {{متن حدیث|قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} بِمَ يُعْرَفُ صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ؟ قَالَ بِالسَّكِينَةِ وَ الْوَقَارِ وَ الْعِلْمِ وَ الْوَصِيَّةِ}}<ref>بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد{{صل}}، ج۱، ص۴۹۰؛ الإمامه و التبصره من الحیره، ص۱۳۸.</ref>؛ «چگونه صاحب [[مقام امامت]] شناخته می‌شود؟ [[حضرت]] فرمود: به [[آرامش]] [[دل]] و وقار و [[دانش]] و [[وصیت]]».


۱۱۳٬۲۱۳

ویرایش