ویژگی‌های ندای آسمانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:13681082.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[علی رضا رمضانیان]]]]

*«[[ندای آسمانی]] دارای ویژگی‌های ذیل می‌باشد:

#'''وضوح بین‌المللی''' این ندا توسط [[جبرئیل]] بلند می‌شود و همه [[انسان‌ها]] با زبان‌های مختلف آن را می‌فهمند و همه به صورت یکنواخت آن را می‌شنوند و کسی نیست که آن را نشنود یا [[درک]] نکند. لذا مخاطبان این [[ندای آسمانی]]، همه هستند و حتی دیگر جانداران نیز از این [[ظهور]]، به طور تکوینی [[آگاه]] شده و از [[ظهور]] [[حجت الهی]] و رفع [[ستم]] بر [[انسان‌ها]] شادمان می‌شوند. از عمومی بودن [[ندای آسمانی]]، فهمیده می‌شود که هر کس به زبان خود آن را شنیده و می‌فهمد.  

##[[زرارة بن اعین]] می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: {{عربی|"يُنَادِي مُنَادٍ بِاسْمِ الْقَائِمِ {{ع}} قُلْتُ خَاصٌّ أَوْ عَامٌّ قَالَ عَامٌّ يَسْمَعُ كُلُّ قَوْمٍ بِلِسَانِهِمْ"}}<ref>ندا کننده‌ای قائم {{ع}} را به نام می‌خواند، گفتم: ندای خاص است یا ندای عام؟ فرمودند: ندای عام است و هر ملتی به زبان خود آن را می‌شنود؛ صدوق کمال الدین و تمام النعمۀ، ج ۲، ص ۶۵۱.</ref>

##از [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[ندای آسمانی]] پرسیدند. فرمودند: هر [[جامعه]] و مردمی به زبان و [[فرهنگ]] خود، آن [[ندای آسمانی]] را می‌شنوند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۸. غیبۀ طوسی، ص ۲۶۶.</ref>. این یکی از [[معجزات الهی]] است که در یک لحظه جمله‌‌ای در سراسر [[جهان]] و به همه زبان‌های [[مردم]] عالم پخش می‌شود و همه آن را [[درک]] می‌کنند.  

##[[روایت]]: [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: {{عربی|"أَشْهَدُ أَنِّي سَمِعْتُ أَبِي {{ع}} يَقُولُ وَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِكَ فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَبَيِّنٌ حَيْثُ يَقُولُ إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ- فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ يَوْمَئِذٍ أَحَدٌ إِلَّا خَضَعَ وَ ذَلَّتْ رَقَبَتُهُ لَهَا فَيُؤْمِنُ أَهْلُ الْأَرْضِ إِذَا سَمِعُوا الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} وَ شِيعَتِهِ..."}}<ref>[[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: ... شهادت می‌دهم براینکه از پدرم (امام باقر {{ع}}) شنیدم که می‌فرمود: به خدا سوگند، این امر در کتاب خداوند عزوجل (یعنی قرآن) واضح است انجا که می‌فرماید: ((اگر بخواهیم آیت و نشانه‌ای از آسمان بر آنان فرود می‌آوریم، تا در برابر آن، گردن‌هایشان خاضع گردد)) پس در آن روز کسی بر روی زمین نمی‌ماند مگر آنکه در برابر آن آیت آسمانی (و غیرعادی که ندا کردن اسم صاحب الامر {{ع}} است) خاضع گشته و گردن فرود می‌آورد. پس اهل زمین به آن ندای ایمان می‌آورند آنگاه که به دنبال آن صوتی را از آسمان (باز به صورت غیرعادی) می‌شنوند که می‌گوید: آگاه باشید! به درستی که حق با علی بن ابی طالب {{ع}} و شیعه اوست؛ بحارالانوار-، ج ۵۲ باب ۲۶، ص ۲۹۲، ح ۴۰.</ref>. [[روایت]] فوق به چند نکته اشاره دارد: به آیت، [[معجزه]] و غیرعادی و آسمانی بودن ندای اسم [[صاحب الامر]]{{ع}} به صوتی که به دنبال آن است؛ به خصوع و قبول و [[ایمان]] آورن همه  

#'''شدت و [[قوت]]''' [[ندای آسمانی]] از چنان شدت و قوتی برخوردار است که کسی از شنیدن آن‌ها مستثنی نمی‌شود اگر کسی [[خواب]] باشد بیدار می‌شود و اگر بیدار باشد [[وحشت]] زده می‌شود. [[ابو بصیر]] گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: [[قائم]] [[قیام]] نمی‌کند تا این که اسم او در شب [[بیست و سوم ماه رمضان]] که برابر [[شب جمعه]] است در [[آسمان]] طنین‌انداز شود. عرض کردم: به چه نامی ندا داده می‌شود؟ [[حضرت]] فرمودند: به اسم او و پدرش [[آگاه]] باشید که فلان بن فلان، [[قائم آل محمد]]{{صل}} ظاهر شد. سخن او را بشنوید و [[اطاعت]] کنید. در آن هنگام چیزی از خلق [[خدا]] که زنده است باقی نمی‌ماند مگر این که [[صیحه آسمانی]] را می‌شنود. پس [[انسان]] [[خواب]]، بیدار می‌شود و به صحن خانه خود می‌آید و دوشیزدگان از سرا پرده خود خارج می‌شوند و [[قائم]] هم از ندایی که می‌شنود [[خروج]] می‌کند و این صوت، صدای [[جبرئیل]] است<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۱۹.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: ندا دهنده‌ای از [[آسمان]] به نام [[قائم]]{{ع}} و نام پدرش آواز می‌دهد<ref>الغیبة نعمانی، باب ۱۸، ح ۱۴، ص ۲۶۵.</ref>.

#'''تنوع:''' [[ندای آسمانی]] محتوا مختلفی دارد و با الفاظ متفاوتی در [[آسمان]] طنین‌انداز می‌شود. البته برخی صرفاً برای [[اعلام ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} هستند. بعضی برای اعلام [[حقانیت]] و برخی بیانگر [[قیام]] ایشان و یا [[اطاعت]] از آن [[حضرت]] می‌باشند. [[امام رضا]]{{ع}} فرمودند: در [[ماه رجب]] سه ندا در [[آسمان]] طنین‌انداز می‌شود: ابتداء می‌گوید: {{عربی|"أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ‏"}} و سپس می‌گوید: {{عربی|"أَزِفَتِ الْآزِفَةُ يَا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِين‏"}} ای گروه [[مومنین]]! آن حادثه نزدیک فرا رسید. و بار دیگر می‌گوید: {{عربی|"إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ فُلَاناً فَاسْمَعُوا لَهُ وَ أَطِيعُوا"}}<ref>خداوند ([[مهدی]]) را برانگیخت، به او گوش دهید و از او [[اطاعت]] نمائید؛

* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].  

[[رده:پرسش‌]]