کرامات امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امام حسین/برچسب}}{{امامت}}

[[کرامات]] و امور [[خارق‌العاده]] که از [[سید الشهداء]]{{ع}} در منابع معتبر به ثبت رسیده هر یک [[شاهد]] و [[گواه]] بر [[علو مقام]] و [[منزلت]] آن [[حضرت]] نزد [[خداوند]] و [[گواهی]] بر [[منصب]] و [[مقام امامت]] و [[نصب الهی]] است<ref>ر.ک: إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص۳۶، الباب الخامس، عشر معجزات أبی عبدالله الحسین بن علی بن أبی طالب{{ع}} و بحار، ج ۴۴، ص۱۸۰.</ref>. چند مورد از این [[معجزات]] و کرامات را مطرح می‌کنیم:

#'''[[دعای امام حسین]]{{ع}}''': [[شیخ طوسی]] به [[سند معتبر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: زنی در [[مکه]] [[طواف]] می‌کرد که دست خود را از آستین بیرون آورده بود، مردی دست خود را روی دست آن [[زن]] نامحرم گذاشت و بعد از آن دیگر مرد هر چه سعی کرد نتوانست دستش را جدا کند. خبر به [[والی مکه]] رسید، چون [[والی]] حاضر شد [[فقها]] را‌طلبید. تمام فقها [[فتوا]] دادند دست آن [[مرد]] [[خائن]] باید قطع شود، برای اینکه خلاف [[اسلام]] [[رفتار]] کرده است. والی گفت: آیا کسی از [[فرزندان]] [[محمد]]{{صل}} در این جا هست؟ گفتند: بلی [[امام حسین]]{{ع}} امشب تشریف فرما شده‌اند. والی حضرت را‌طلبید و عرضه داشت: توجه فرمایید چه بلایی بر سر ایشان آمده است! حضرت این منظره را دیده رو به سوی [[کعبه]] گردانید و دست به [[دعا]] برداشت و مدتی دعا کرد. پس از دعا به سوی آنها آمد و دست آن مرد را گرفته از دست آن زن جدا کرد. پس از این جریان والی عرضه داشت؛ ای [[پسر رسول خدا]] آیا [[عقاب]] کنم او را به این کاری که کرده است؟ حضرت فرمودند: نه<ref>شاید مراد این بود که همان رسوا شدن میان مردم کیفر رفتارش بوده است. ر.ک: تهذیب الاحکام، ج ۴، ص۴۷۰ و مناقب ابن شهر آشوب، ج ۴، ص۵۱ و بحار، ج ۴۴، ص۱۸۳.</ref>.

#'''[[سرنوشت]] شوم [[نفرین شدگان]]''': این دسته از کرامات را علاوه بر منابع [[شیعی]] که به [[سند صحیح]] نقل کرده‌اند<ref>ر.ک: الثاقب فی المناقب، ص۳۴۰ و إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص، ۳۶ و پرتوی از عظمت حسین، ص۹۲.</ref> حتی منابع اصیل [[اهل سنت]] نیز به ثبت رسانده‌اند که از موارد بسیار زیاد فقط برای نمونه به یک نقل از [[طبری]] [[تاریخ]] نگار معروف اهل سنت اشاره می‌کنیم: [[عبیدالله بن ابی حصین ازدی]] زمانی که به [[دستور]] [[عمر سعد]] آب را بر [[امام حسین]]{{ع}} بست [[سوگند]] یاد کرده و خطاب به آن [[حضرت]] گفت از این آب ننوشی تا از [[تشنگی]] بمیری. امام حسین{{ع}} او را [[نفرین]] کرده که: {{متن حدیث|"اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا"}}. [[حمید بن مسلم]] سوگند اکید یاد می‌کند بعد از [[حادثه کربلا]] او را در بستر دیدم از فرط تشنگی مرتب آب می‌نوشید تا شکمش پر شده و قی می‌کرد اما هنوز [[تشنه]] بود تا [[جان]] سپرد<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج ۴، ص۳۱۲.</ref>.

#'''[[کرامت‌های قبر]] و [[تربت مطهر امام حسین]]{{ع}}''': برای [[قبر مطهر سید الشهدا]] و [[تربت]] آن [[سالار شهیدان]] کرامت‌هایی به [[تواتر]] نقل شده است، حتی بنا بر [[روایات معتبر]] [[خداوند تعالی]] در تربت آن حضرت [[شفا]] [[عنایت]] فرموده است: [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} نقل می‌کند: {{متن حدیث|إن الله تعالی عوض الحسین{{ع}} من قتله أن جعل الإمامة فی ذریته، و الشفاء فی تربته، و إجابة الدعاء عند قبره، و لا تعد أیام زائریه جائیا و راجعا من [[عمره]]}}<ref>الأمالی للطوسی، ص۳۱۷ و کفایة الأثر، ص۱۶ و بشارة المصطفی لشیعة المرتضی (ط – القدیمة)، ص۲۱۱ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال ج ۱۷ – الحسین{{ع}} ص۷۱۶ – باب أن الشفاء فی تربته و ما ظهر فی ذلک من معجزته{{ع}}.</ref>. به یک مورد از [[کرامت‌های قبر مطهر]]<ref>برای آگاهی بیشتر ر.ک: جلاء العیون، ص۴۸۳، فصل ۲۲، معجزات و غرائبی که نزد مرقد مطهر و تربت آن حضرت ظاهر گردیده.</ref> اشاره می‌شود: وقتی به [[فرمان]] [[متوکل عباسی]] و برای [[تخریب آثار قبر]] و متفرق ساختن [[شیعه]] از تجمع پیرامون آن [[مرقد مطهر]] و [[الهام]] بخش به آن منطقه آب بستند، آب نزدیک قبر که می‌رسید از پیشروی باز می‌ماند و انباشته می‌شد و برمی‌گشت و محوطه قبر همچنان خشک بود. چون محل جمع شدن آب را [[حایر]] گویند، محدوده قبر آن [[حضرت]] [[حائر]] نام گرفت<ref>حائر حسینی در فقه در باب نماز مسافر حکم خاص دارد که عبارت است از جواز اتمام در سفر.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص۳۱-۳۳.</ref>

{{پایان مدخل‌ وابسته}}

 

{{پایان منابع}}