←روزه و سلامتی بدن
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
از فوائد مهم روزه این است که [[روح انسان]] را تلطیف و [[اراده انسان]] را [[قوی]] و [[غرائز]] او را تعدیل میکند. [[روزهدار]] باید در حال روزه با وجود [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] از [[غذا]] و آب و همچنین [[لذت]] جنسی چشم بپوشد و عملاً [[ثابت]] کند که او همچون حیوان در بند اصطبل و علف نیست، او میتواند زمام نفس [[سرکش]] را به دست گیرد و بر [[هوسها]] و [[شهوات]] خود مسلط گردد. روزه [[روح]] و جان [[انسان]] را نیز جلا داده و با محدودیتهای موقت او، به [[مبارزه]] برخاسته، [[مقاومت]] و [[قدرت]] [[اراده]] و توان مبارزه با حوادث سخت، به او میبخشد و چون غرائز سرکش را کنترل میکند، بر [[قلب]] [[انسان]]، [[نور]] و [[صفا]] ارزانی میدارد. خلاصه روزه، [[انسان]] را از عالم حیوانیت [[ترقی]] داده و به [[جهان]] [[فرشتگان]] صعود میدهد، جمله {{متن قرآن|لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} اشاره به همه این حقایق است<ref>تفسیر نمونه، ج۱، ص۶۲۹.</ref>.<ref>[[رضا محققیان|محققیان، رضا]]، [[آیه صوم (مقاله)|مقاله «آیه صوم»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]</ref> | از فوائد مهم روزه این است که [[روح انسان]] را تلطیف و [[اراده انسان]] را [[قوی]] و [[غرائز]] او را تعدیل میکند. [[روزهدار]] باید در حال روزه با وجود [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] از [[غذا]] و آب و همچنین [[لذت]] جنسی چشم بپوشد و عملاً [[ثابت]] کند که او همچون حیوان در بند اصطبل و علف نیست، او میتواند زمام نفس [[سرکش]] را به دست گیرد و بر [[هوسها]] و [[شهوات]] خود مسلط گردد. روزه [[روح]] و جان [[انسان]] را نیز جلا داده و با محدودیتهای موقت او، به [[مبارزه]] برخاسته، [[مقاومت]] و [[قدرت]] [[اراده]] و توان مبارزه با حوادث سخت، به او میبخشد و چون غرائز سرکش را کنترل میکند، بر [[قلب]] [[انسان]]، [[نور]] و [[صفا]] ارزانی میدارد. خلاصه روزه، [[انسان]] را از عالم حیوانیت [[ترقی]] داده و به [[جهان]] [[فرشتگان]] صعود میدهد، جمله {{متن قرآن|لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ}} اشاره به همه این حقایق است<ref>تفسیر نمونه، ج۱، ص۶۲۹.</ref>.<ref>[[رضا محققیان|محققیان، رضا]]، [[آیه صوم (مقاله)|مقاله «آیه صوم»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]</ref> | ||
===روزه و | ===روزه و سلامتی بدن=== | ||
[[امام علی]] {{ع}} در دو [[حکمت]] از [[حکمتهای نهج البلاغه]]، پرداخت [[زکات]] را مایه حفظ و | [[امام علی]] {{ع}} در دو [[حکمت]] از [[حکمتهای نهج البلاغه]]، پرداخت [[زکات]] را مایه حفظ و فزونی اموال بیان میدارد<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴۴: {{متن حدیث|"وَ الزَّكَاةَ تَسْبِيباً لِلرِّزْقِ"}}</ref>. همچنین [[زکات]] اشیای مختلف در [[روایات]] بیان شده است، از جمله [[زکات]] [[بدن]] که روزه است<ref>{{متن حدیث|"وَ زَكَاةُ الْبَدَنِ [الصَّوْمُ] الصِّيَامُ"}}؛ نهج البلاغه، حکمت ۱۳۱.</ref>.<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۴۳۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |