←نخست: فصاحت و بلاغت
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==نخست: [[فصاحت]] و [[بلاغت]]== | ==نخست: [[فصاحت]] و [[بلاغت]]== | ||
{{اصلی|اعجاز بیانی قرآن}} | {{اصلی|اعجاز بیانی قرآن}} | ||
یکی از [[وجوه اعجاز قرآن]] جنبه بیانی آن است، یعنی [[خداوند]] برای بیان مقاصد خود در هر مقامی، شیواترین و [[زیباترین]] الفاظ و سنجیده‌ترین و خوش‌آهنگ‌ترین ترکیباتی را به کار گرفته که به بهترین و رساترین وجهی معانی مورد نظر را به مخاطبین می‌فهماند. [[اعجاز ادبی قرآن]] هم در جنبه [[فصاحت]] است و هم در جنبه [[بلاغت]]<ref>[[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آموزش عقاید (کتاب)|آموزش عقاید]]، ص۲۶۳؛ [[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|انسان‌شناسی]]، ص۱۴۵ ـ ۱۴۶؛ [[محمد سعیدی مهر|سعیدی مهر، محمد]]، [[آموزش کلام اسلامی (کتاب)|آموزش کلام اسلامی]]، ج۲، ص۹۵-۹۷.</ref>. | |||
==دوم: [[اعجاز قرآن]] از نظر خبرهای غیبی== | ==دوم: [[اعجاز قرآن]] از نظر خبرهای غیبی== | ||