نامۀ ۲۰ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>. | *به [[خدا]] [[سوگند]] می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در [[غنایم]] [[مسلمانان]] به اندک یا بسیار [[خیانت]] کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و [[خوار]] شوی؛ والسلام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۵
مقدمه
- در منظر امام، کارگزاری طعمه نیست، بلکه امانتی نزد حاکم است[۱]. از این‌رو خیانت و سوءاستفاده حاکم از اموال عمومی و بیت المال خیانتی نابخشودنی است. امام (ع) در این نامه به زیاد، کارگزار فارس، هشدار می‌دهد که اگر چنین باشد، بهره‌برداری کم یا زیاد از اموال عمومی خیانتی بزرگ است که مستوجب کیفری سخت خواهد بود[۲].
فرازی از نامه
- به خدا سوگند می‌خورم، سوگندی راست، که اگر به من خبر رسد در غنایم مسلمانان به اندک یا بسیار خیانت کرده‌ای، چنان بر تو سخت گیرم که کم‌مایه مانی و باز هزینه عیال بر دوشت سنگینی کند و حقیر و خوار شوی؛ والسلام[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۵
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.