شنوءة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*منطقه‌ای است در یمن که قبیله ازد به آن‌ها منسوب است. مردان این منطقه در زیبائی ضرب المثل هستند<ref>روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۲۲.</ref>. [[رسول اکرم]] {{صل}} در حدیثی سیمای درخشان [[حضرت مهدی]] {{ع}} را هنگام ظهور چنین توصیف می‌فرماید: "گویی مردی است از شنوءة و بر دوش او دو عبا از قطوان است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳۸.</ref>. | *منطقه‌ای است در یمن که قبیله ازد به آن‌ها منسوب است. مردان این منطقه در زیبائی ضرب المثل هستند<ref>روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۲۲.</ref>. [[رسول اکرم]] {{صل}} در حدیثی سیمای درخشان [[حضرت مهدی]] {{ع}} را هنگام ظهور چنین توصیف می‌فرماید: "گویی مردی است از شنوءة و بر دوش او دو عبا از قطوان است"<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳۸.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- منطقه‌ای است در یمن که قبیله ازد به آن‌ها منسوب است. مردان این منطقه در زیبائی ضرب المثل هستند[۱]. رسول اکرم (ص) در حدیثی سیمای درخشان حضرت مهدی (ع) را هنگام ظهور چنین توصیف می‌فرماید: "گویی مردی است از شنوءة و بر دوش او دو عبا از قطوان است"[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۲۲.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۸۰؛ اختصاص مفید، ص ۲۰۸.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳۸.