حکیم بن سلامه حزامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
*[[اصحاب جمل]] [[پیام]] آنان را نیز رد کرده و گفتند که حرف ما همان است که به [[قعقاع]] گفتیم. از این‌رو نه صلحی صورت می‌گیرد و نه مهلتی داده می‌شود، پس خود را برای [[جنگ]] مهیا کنید<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۴۹۶.</ref>. | *[[اصحاب جمل]] [[پیام]] آنان را نیز رد کرده و گفتند که حرف ما همان است که به [[قعقاع]] گفتیم. از این‌رو نه صلحی صورت می‌گیرد و نه مهلتی داده می‌شود، پس خود را برای [[جنگ]] مهیا کنید<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۴۹۶.</ref>. | ||
*بنابراین حکیم بن سلامه از جمله [[یاران امام]]{{ع}} بود که در رکاب حضرتش با نهروانیان جنگید.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۵۵-۴۵۶.</ref> | *بنابراین حکیم بن سلامه از جمله [[یاران امام]]{{ع}} بود که در رکاب حضرتش با نهروانیان جنگید.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۵۵-۴۵۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۵
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- حکیم بن سلامه از اصحاب علی(ع) بود و در جنگ جمل حضور داشت.
- امیرمؤمنان قبل از بروز جنگ جمل، ابتدا قعقاع بن عمرو را به عنوان نماینده خود نزد اصحاب جمل فرستاد تا آنان را به صلح و پرهیز از مقاتله دعوت کند، اما اغلب آنان برای مذاکره تمایلی از خود نشان نداند[۱]. هنگامی که قعقاع بدون نتیجه به اردوگاه امام(ع) بازگشت، حضرت، حکیم بن سلامه را همراه مالک بن حبیب به جانب آنان فرستاد که اگر حاضر به مذاکره و صلح نیستند، لااقل مهلت دهید تا هر دو در مورد عاقبت این کار جنگ بیندیشیم.
- اصحاب جمل پیام آنان را نیز رد کرده و گفتند که حرف ما همان است که به قعقاع گفتیم. از این‌رو نه صلحی صورت می‌گیرد و نه مهلتی داده می‌شود، پس خود را برای جنگ مهیا کنید[۲].
- بنابراین حکیم بن سلامه از جمله یاران امام(ع) بود که در رکاب حضرتش با نهروانیان جنگید.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ظاهرا گروهی از اصحاب جمل، با صلح ومذاکره با امیرالمؤمنین(ع) موافق بودند و حتی پس از شنیدن نصایح امام(ع) و نمایندگان آن حضرت، تصمیم داشتند از میدان چجنگ خارج شده و کناره‌گیری نمایند، اما عده‌ای در میان سپاه عایشه، آنان را سرزنش کرده و از کناره‌گیری منع نمودند، ولی زبیر به ملامت یارانش اعتنایی نکرد و از معرکه قتال خارج شد. ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۰۷.
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۴۹۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۵۵-۴۵۶.