بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | |||
{{متن قرآن|أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا}}<ref>«یا اینکه به مردم برای آنچه خداوند به آنان از بخشش خود داده است رشک می‌برند؟ بی‌گمان ما به خاندان ابراهیم کتاب (آسمانی) و فرزانگی دادیم و به آنان فرمانروایی سترگی بخشیدیم» سوره نساء، آیه ۵۴.</ref>. | |||
این [[آیه]] در [[سیاق]] آیاتی است که به حسادتورزی [[یهودیان]] نسبت به [[رسول اکرم]]{{صل}} می‌پردازد. آنان به خاطر [[مقام ولایت]] و صدارت [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، به ایشان [[حسد]] می‌ورزیدند و در مقابل حضرتش [[کارشکنی]] می‌کردند. مراد از «[[آل ابراهیم]]{{عم}}» در آیه، [[حضرت اسماعیل]]{{ع}} و [[ذریه]] [[طیبه]] ایشان، یعنی رسول اکرم{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} است. بر این اساس، [[خداوند]] خطاب به یهودیان می‌فرماید که [[مقام ولایت الهی]] بدون مبنا به کسی عطا نمی‌شود. خداوند به آل ابراهیم{{عم}} [[علم]] به کتاب و [[حکمت]] [[عنایت]] فرمود و [[مقام حکومت]] و [[فرمانروایی]] بر [[مردم]] را به آنان [[تفویض]] کرد. با توجه به اینکه [[حکومت دنیوی]] به [[تنهایی]] ارزشی در نزد [[پروردگار]] ندارد تا آن را در [[قرآن]] به «[[ملک عظیم]]» بستاید، بنابراین، مراد از ملک عظیم در آیه، [[مقام]] [[ولایت تکوینی]] و [[تشریعی]] بر [[ملک]] و [[ملکوت]] عالم است که آل ابراهیم{{عم}}، یعنی رسول اکرم{{صل}} و [[عترت طاهره]]{{عم}} واجد آن هستند. این [[موهبت الهی]] همان [[حاکمیت]] جاودانه‌ای است که خداوند [[تولّی]] به آن را بر همگان [[واجب]] نموده است. | |||
[[سیر]] [[آیه شریفه]]، خود بیانگر [[برهان]] است و [[حد وسط]] در برهان، علم به [[حقیقت قرآن]] است که خداوند به ذریه [[معصوم]] [[حضرت ابراهیم]]{{عم}} عنایت نمود. به این ترتیب، شکل منطقی برهان به ترتیب زیر است: | |||
اولاً، آل ابراهیم{{عم}}، عالم به حقیقت قرآن هستند {{متن قرآن|فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ}}؛ | |||
ثانیاً، عالم به حقیقت قرآن، فقط [[رسول خدا]]{{صل}} و [[ائمه معصومین]]{{عم}} هستند؛ نتیجه آنکه: آل ابراهیم{{عم}} در آیه، رسول خدا{{صل}} و ائمه معصومین{{عم}} هستند. | |||
بنابراین، چون [[امت اسلام]] همیشه نیازمند [[آگاهی]] از قرآن و تبیان مطالب آن جهت [[امور دنیوی]] و [[اخروی]] خود هستند، همواره نیازمند [[حضور امام معصوم]] در میان خود هستند. | |||
بخش دوم [[آیه]] نیز بیان دیگری از [[برهان]] است که به صورت قیاسی اقترانی، [[ملک عظیم]] را به [[ولایت امام]] بر [[مردم]] از سوی [[خداوند]] ثابت می‌کند. صورت [[استدلال]] به این ترتیب است: | |||
اولاً، ملک عظیم در آیه، [[ولایت خداوند]] بر مردم است. {{متن قرآن|...وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا}}؛ | |||
ثانیاً، ولایت خداوند بر مردم به [[رسول خدا]]{{صل}} و [[امامان معصوم]]{{عم}} [[تفویض]] شده است. | |||
نتیجه آنکه: ملک عظیم در آیه، [[ولایت]] رسول خدا{{صل}} و امامان معصوم بعد از حضرتش بر مردم است. | |||
بنابراین، [[امت اسلام]] مانند سایر [[امت‌ها]] همیشه محتاج [[حکومت]] است و ولایت در حکومت، بنابراین آیه، در انحصار [[امام]] [[معصوم]] است. در نتیجه، [[امت]] همیشه محتاج امام معصوم برای تصدّی ولایت بر امت می‌باشد.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۵۳ و ۲۷۷.</ref> | |||
==شأن نزول== | |||
{{اصلی|شأن نزول آیه ملک عظیم}} | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۱۸: | خط ۴۳: | ||
*[[آیه ملک عظیم چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | *[[آیه ملک عظیم چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]] | ||
{{پایان پرسش‌های وابسته}} | {{پایان پرسش‌های وابسته}} | ||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
{{آیات امامت}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||